Naučnici su dobili prve fotografije u punoj boji sa teleskopa Euclid, na kojoj su snimljeni različiti uglovi svemira. “Nikada prije nismo vidjeli tako astronomske slike koje sadrže toliko detalja – kažu predstavnici misije Euclid. "Još su ljepši i oštriji nego što smo očekivali, i pokazuju mnoge ranije nevidljive karakteristike u dobro poznatim regijama obližnjeg svemira."
Krajem jula primljene su prve test slike, ali jedva dostižu prvi nivo mogućnosti ovog teleskopa. Dok nove slike hvataju ranije nevidljive karakteristike čak i na nekim dobro proučenim svemirskim objektima. Sa Euklidom, naučnici se nadaju da će otkriti misterije tamne materije i energije proučavajući milijarde galaksija koje su udaljene do 10 milijardi svetlosnih godina od Zemlje.
"Skrivena galaksija" pada u vidno polje Euklida
Jedna od prvih galaksija koju je Euklid video zvala se "Skrivena galaksija". Nalazi se na udaljenosti od oko 11 miliona svjetlosnih godina od Zemlje i prikladno je nazvan jer se nalazi iza diska Mliječnog puta. Obično je skriven kosmičkim gasom, tamnom prašinom i sjajnim zvezdama, ali je teleskop koristio skoro infracrveni instrument da bi ga pogledao.
"Skrivena galaksija" ili IC 342 je spiralna galaksija slična Mliječnom putu. Pošto je našu galaksiju teško proučavati jer živimo u njoj, naučnici se moraju osloniti na istraživanja drugih galaksija. Dakle, proučavanje IC 342 može nas mnogo naučiti mliječni put - posebno, novi detalji otkriveni teleskopom mogu pomoći u praćenju istorije formiranja zvijezda i evolucije.
Rasipanje zvijezda u Barnardovoj galaksiji
Smješten samo 6822 miliona svjetlosnih godina od Zemlje, NGC 1,6 više liči na aerosolni trag nego na galaksiju. Ali naučnici su sigurni da je Barnardova patuljasta galaksija sjeme buduće, strukturirane galaksije poput naše.
NGC 6822 je prva nepravilna (tj. asimetrična) galaksija koju je opazio Euklid. Iako je dio istog galaktičkog jata kao i Mliječni put, NGC 6822 sadrži elemente teških metala koji se inače ne nalaze u mladim galaksijama koje se još uvijek formiraju.
Novi detalji magline Konjske glave
Maglina Konjska glava je veliki tamni molekularni oblak koji se nalazi otprilike 1500 svjetlosnih godina od zemlja u sazvežđu Oriona. Svetli zvezdani sistem Sigma Orion, koji se nalazi iznad Konjske glave, emituje ultraljubičasto zračenje u rasadnik zvezda, uzrokujući da oblaci sijaju. Prema astronomima, sama glava izgleda tamna jer njeni gusti oblaci vodonika blokiraju pozadinsko svjetlo.
Oblaci oko magline su se već raspršili, dok će se stub Konjske glave raspasti za 5 miliona godina. Koristeći mogućnosti teleskopa, naučnici se nadaju da će otkriti mnoge tamne, mlade i ranije nevidljive planete nalik Jupiteru i mlade zvijezde u regiji.
Zvijezde koje trepere u NGC 6397
Ova fotografija prikazuje jato NGC 6397. To su hiljade zvijezda koje su vezane gravitacijom i rotiraju u disku Mliječnog puta na udaljenosti od oko 7800 svjetlosnih godina od Zemlje. Astronome posebno zanimaju slabe zvijezde na periferiji jata, jedva osvijetljene na prepunoj pozadini.
Koristeći teleskop naučnici će ovdje tražiti trag zvijezda koji se proteže prema van od objekta kroz gravitacijsku interakciju s drugim galaksijama izvan jata. Ako pronađu takve "repove" u NGC 6397, moći će izračunati kako se jato rotira oko naše galaksije, što bi onda moglo otkriti distribuciju i ponašanje oreola tamne materije u Mliječnom putu.
Stare i nove galaksije u jatu Persej
Ova fotografija prikazuje više od 1000 galaksija koje sijaju u sazviježđu Persej, koje se nalazi na udaljenosti od oko 240 miliona svjetlosnih godina od Zemlje. Ovo jato sadrži hiljade galaksija i smatra se jednom od najmasivnijih struktura u svemiru. Velike galaksije ovog jata mogu se vidjeti po njihovim žućkasto-bijelim oreolima, a hiljade zvijezda se uočljivo ističu.
Iz daleka se aktivnost 100 drugih galaksija može vidjeti kao bezbroj bijelih, žutih i crvenih mrlja svjetlosti. Samo nekoliko njih je toliko udaljeno da je njihova svjetlost putovala 10 milijardi godina da bi stigla do detektora teleskopa. Astronomi su posebno zainteresovani za pronalaženje još takvih sićušnih, vrlo slabih galaksija. Naučnici su sigurni da svemir mora sadržavati mnogo više ovih malih objekata nego što su pronašli. "Uz pomoć Euklida moći ćemo da ih vidimo, ako zaista postoje u tako velikom broju kao što se pretpostavlja", dodaju naučnici.
Pročitajte također:
It's beatiful!
cak sam se i malo zaglavio))
Razmišljao sam da stavim nešto na pozadinu svog telefona