Λατρεύω το Need for Speed. Πώς να μην αγαπάς; Ίσως, από όλες τις σειρές αγώνων arcade, καμία από αυτές δεν έχει αποδειχθεί τόσο ανθεκτική όσο αυτή: γεννημένο το 1994, αυτό το franchise εξακολουθεί να τραβάει την προσοχή, ακόμα κι αν δεν είναι πια τόσο δημοφιλές. Όπως, όμως, και οι αγώνες δρόμου. Αλλά η EA συνεχίζει να πιστεύει στην IP και είμαι πολύ χαρούμενος γι' αυτό. Είναι αλήθεια ότι ακόμη και εγώ δυσκολεύομαι να πω πώς νιώθω για τέτοιες κυκλοφορίες όπως Ανάγκη για ταχύτητα: Hot Pursuit Remastered.
Το Need for Speed: Hot Pursuit είναι ένα υπέροχο παιχνίδι. Δεν αισθάνονται όλοι οι φαν της σειράς καλά με τα Criterion Games, αλλά δεν είχα παράπονο. Ότι Hot Pursuit, Most Wanted ήταν κουλ, αν και όχι κλασικά του είδους. Ωστόσο, το Hot Pursuit, που κυκλοφόρησε ακριβώς πριν από δέκα χρόνια, παραμένει το πιο δημοφιλές εκείνης της εποχής.
Σε αντίθεση με τους πιο σύγχρονους εκπροσώπους της σειράς, το Hot Pursuit είναι εξαιρετικά απλό. Ο κόσμος της δεν είναι γεμάτος εικονίδια και εργασίες και δεν υπάρχει πλοκή ως τέτοια. Ο παίκτης προσφέρεται να αναλάβει δύο ρόλους - έναν δρομέα δρόμου και έναν αστυνομικό. Ο ένας τρέχει μακριά και ο άλλος, κατά συνέπεια, προλαβαίνει. Και αυτό είναι όλο.
Διαβάστε επίσης: Need for Speed: Payback Review - House of Cards
Η ιδιοφυΐα βρίσκεται σε αυτή την απλότητα. Έχοντας κόψει όλη την περίσσεια, το Criterion μας έδωσε έναν αληθινό αγώνα τζόγου, όπου οι αγώνες δεν διαρκούν πολύ και όπου δεν υπάρχει filler. Δεν μπορείτε να περιπλανηθείτε άσκοπα στους δρόμους της πόλης, αλλά να ανοίξετε αμέσως μια νέα αποστολή χάρη στον χάρτη. Όσο περισσότερες ολοκληρωμένες εργασίες, τόσο υψηλότερη είναι η κατάταξη και τόσο περισσότερα αυτοκίνητα μπορείτε να ξεκλειδώσετε. Είναι βασικά η ίδια φόρμουλα με το Burnout Paradise.
Αλλά δεν ήταν χωρίς καινοτομίες: κάποτε ήταν εδώ που εμφανίστηκε για πρώτη φορά το στοιχείο του "social multiplayer" που ονομάζεται Autolog. Στην ουσία, αυτό είναι ένα σύστημα που σας επιτρέπει να μετράτε εύκολα τα επιτεύγματα με φίλους και να τους προκαλείτε συνεχώς. Σε αυτή την περίπτωση, αυτή είναι μια πολύ λογική προσθήκη. Παρεμπιπτόντως, στο remaster, αυτό το στοιχείο έχει γίνει ακόμα καλύτερο, αφού η καινοτομία υποστηρίζει cross-platform παιχνίδι, δηλαδή, μπορείτε να συγκρίνετε τις επιτυχίες σας με όλους. Στην πραγματικότητα, το ελαφρώς ενημερωμένο Autolog είναι ίσως ο κύριος λόγος για την ενημέρωση, γιατί όλα τα άλλα... ε, δεν έχουν αλλάξει πολλά.
Διαβάστε επίσης: Need for Speed: Heat review
Ξέρω για τι πράγμα μιλάω: πριν από λίγο καιρό, λίγο πριν ανακοινωθεί το remaster, έτρεχα το Hot Pursuit στο PS3. Παρά την ηλικία του, φαινόταν ακόμα υπέροχο και, ειλικρινά, δεν χρειαζόταν remastering. Ειδικά σε PC - στην περίπτωση των κονσολών, η λέξη "remaster" μπορεί εύκολα να αντικατασταθεί με "re-release" και λίγοι θα το προσέξουν.
Λοιπόν, ναι, εδώ καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το Need for Speed: Hot Pursuit Remastered υπάρχει κυρίως για παίκτες κονσόλας που προηγουμένως δεν ήταν διαθέσιμοι. Οι κάτοχοι του Nintendo Switch είναι ιδιαίτερα τυχεροί - οι αγώνες είναι γενικά πολύ δύσκολοι στην υβριδική κονσόλα.
Παρά την ηλικία του, το Hot Pursuit φαίνεται υπέροχο. Αυτό, ωστόσο, δεν είναι το πλεονέκτημα του remaster - φυσικά, μπορεί να καυχηθεί για βελτιωμένες υφές και ανάλυση, αλλά ουσιαστικά αλλάζει ελάχιστα. Το παιχνίδι είναι αναγνωρίσιμο και μοιάζει με μια πολύ cool κυκλοφορία πριν από δέκα χρόνια. Δεν τραβάει τα βλέμματα και δεν εντυπωσιάζει με τίποτα. Ίσως η κύρια απογοήτευση είναι η κακή βελτιστοποίηση. Τα βασικά PS4 και Xbox One έχουν μέγιστη απόδοση στα 30 fps, τα οποία είναι πολύ χαμηλά - ειδικά σε σχέση με το Burnout Paradise's 60. Οι εκδόσεις Pro είναι καλύτερες, αλλά ακόμη και εκεί μην περιμένετε ομαλά 4K. Όσο για τις πιο πρόσφατες κονσόλες, δεν υπάρχει υποστήριξη για αυτές καθαυτές - το Hot Pursuit θα ξεκινήσει, αλλά αυτό είναι όλο, δεν χρειάζεστε 120 fps, όπως στην περίπτωση του Dirt 5.
Ετυμηγορία
Κομψό, περιπετειώδες και ακόμα ευχάριστο στο μάτι Ανάγκη για ταχύτητα: Hot Pursuit Remastered θα ενθουσιάσει τους βετεράνους και τους νέους παίκτες, αλλά το remaster ως τέτοιο δεν αξίζει ιδιαίτερους επαίνους. Έγινε ελάχιστη δουλειά, αλλά και πάλι, όσο περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να αγγίξουν τα κλασικά του είδους, τόσο το καλύτερο.