ادوارد اسنودن: او کیست و در مورد او چه می دانیم؟

هفت سال پیش، جهان به شکلی که ما می شناسیم زیر و رو شد. یک نفر شواهد قانع‌کننده‌ای ارائه کرد که نشان می‌دهد فناوری‌های جدید نه تنها ارتباط بین مردم را تسهیل می‌کنند، بلکه شامل نظارت دائمی بر همه کاربران اینترنت می‌شوند. البته برخی از شما حدس زدید که ما در مورد ادوارد اسنودن مرموز صحبت می کنیم که با گفتن حقیقت در مورد سرویس های ویژه به ویژه ایالات متحده به جهان علیه نظام حرکت کرد. اما در واقعیت چه کسی پشت این شخصیت مرموز پنهان شده است؟ یک نابغه، یک مبارز آزادی یا یک متخصص تئوری توطئه جهانی؟

ادوارد اسنودن کیست؟

حالا نمی گویم ادوارد کوچولو کجا به دنیا آمده و بزرگ شده است. سوابق اسنودن چندان مهم نیست، اما باید دانست که او در خانواده ای با سنت طولانی در مورد کار برای دولت ایالات متحده به دنیا آمده و بزرگ شده است. پدربزرگ و پدرش افسران گارد ساحلی بودند، مادرش در دادگاه ایالتی در مریلند کار می‌کرد و خواهر بزرگ‌ترش هنوز در مرکز قضایی فدرال (FJC) وکیل است.

به طور طبیعی، ادوارد باید آینده خود را با خدمات عمومی مرتبط می کرد. پدربزرگش در مورد آن خواب دید، اغلب در حلقه خانواده مورد بحث قرار می گرفت. اگرچه پس از مدرسه، او وارد کالج در زادگاهش مریلند شد، جایی که اصول علوم کامپیوتر را مطالعه کرد، به کامپیوتر و امنیت سایبری علاقه مند بود.

و در سال 2004 خودش وارد ارتش آمریکا شد و به عراق رفت که در آن زمان عملیات نظامی انجام می شد. اما یک تصادف مرموز که در آن اسنودن هر دو پایش شکست، او را مجبور کرد که از خدمت خارج شود. اگرچه او هرگز برای تحصیل برنگشت و از کالج فارغ التحصیل نشد. او ابتدا به عنوان نگهبان در برخی از تأسیسات آژانس امنیت ملی کار می کرد، اما به زودی در سال 2007 به سمت متخصص سیستم های کامپیوتری در مقر CIA در ژنو و بعداً در ژاپن به دست آورد. اینجاست که یک داستان جالب شروع می شود.

اسنودن در سرویس های ویژه

اسنودن با شرکت در نمایشگاه های کار ویژه در سازمان سیا مشغول به کار شد. او این شغل را عمدتاً به این دلیل پیدا کرد که قبلاً به شبکه های رایانه ای و تهدیدات سایبری علاقه زیادی داشت. اگرچه، اگر به خاطر داشته باشید، او تحصیلات خاصی نداشت، اما ظاهراً با توجه به رشد شغلی بعدی، متخصص بسیار خوبی بود.

یک شغل در سیا به طور خاص با شبکه های کامپیوتری و تهدیدات سایبری مرتبط بود. اگرچه او فقط به عنوان مدیر سیستم ذکر شده بود. بعدها، حرفه ادوارد ادامه جالبی پیدا کرد. اسنودن به مدت 4 سال (2009-2013) به عنوان کارمند Dell و Booz Allen به آژانس امنیت ملی (NSA) منصوب شد. در آن زمان، او از جمله به آماده سازی سیستم های فناوری اطلاعات برای محافظت در برابر هک سایبری توسط سرویس های چینی کمک کرد.

کاملاً مشخص نیست که اسنودن در زمان حضورش در NSA چه وظایفی انجام داده است، زیرا نسخه او از رویدادها با نسخه رسمی متفاوت است که نباید کسی را شگفت زده کند. با تمرکز بر آنچه خود اسنودن می‌گوید، در NSA او مسئول تجزیه و تحلیل زیرساخت‌های شبکه و ایجاد راه‌های جدید برای جمع‌آوری داده‌ها در مورد کاربران اینترنت و تلفن همراه بود.

ادوارد اسنودن و مبارزه با نظارت جمعی

اسنودن در مقطعی از زندگی حرفه‌ای خود متوجه شد که دسترسی او به مجموعه‌ای بی‌وقفه و نامحدود از داده‌ها مانند عکس‌ها، مکالمات و تماس‌های تلفنی تقریباً هر کسی اجازه داده است. او به پتانسیل بسیار زیاد این ابزار اشاره کرد که خودش به ایجاد آن کمک کرد. ادوارد به عنوان یک کارمند NSA به اسناد طبقه بندی شده، از جمله برنامه اطلاعاتی PRISM که درگیر استراق سمع و جمع آوری اطلاعات شهروندان آمریکایی بود، دسترسی داشت.

جالبتر از همه، این برنامه برای محافظت از آمریکایی ها در برابر تکرار حملات 11 سپتامبر طراحی شده بود. با این حال، اسنودن دید که داده‌ها نه تنها در مورد افرادی که رفتارشان می‌تواند نشان دهنده ارتباط آنها با تروریسم باشد، بلکه در مورد بازرگانان، سیاستمداران (از جمله آنگلا مرکل) و بالاتر از همه، در مورد مردم عادی جمع‌آوری شده است. اسنودن اعتراف کرد که توانست بدون خروج از دفترش به مکالمه تلفنی باراک اوباما گوش دهد. ادوارد متوجه شد که حتی ماموران NSA تحت نظر هستند. هر روز 3/4 از ترافیک شبکه ایالات متحده از "دست" آژانس عبور می کرد.

اسنودن ابتدا سعی کرد نگرانی های اخلاقی خود را با مدیران ارشد مطرح کند، اما آنها به نظرات او پاسخی ندادند. تمایل او برای گفتن حقیقت در مورد NSA به جهان زمانی قوی‌تر شد که دید آژانس چگونه اطلاعات حساس مردم را مدیریت می‌کند. همه چیز به ویژه در پس زمینه اظهارات مدیر سرویس اطلاعاتی جیمز کلاپر، که به کنگره آمریکا اطمینان داد که NSA هیچ داده ای را در مورد شهروندان آمریکایی جمع آوری نمی کند، عجیب به نظر می رسید.

سپس اسنودن تصمیم گرفت وارد عمل شود. ابتدا دل را ترک کرد و به بوز آلن رفت. هدف از این حرکت یکی بود - افزایش امتیازات آنها در دسترسی به اسناد سری به منظور سرقت و انتشار آنها. در آوریل 2012 شروع به جمع آوری داده ها کرد و تا می 2013 بیش از 1,7 میلیون سند را به سرقت برد. او در همان زمان با روزنامه نگاران گاردین و واشنگتن پست تماس گرفت و اطلاعات و پرونده هایی را که در اختیار داشت در اختیار آنها قرار داد. در ماه مه، او یک ماه مرخصی گرفت و به هنگ کنگ رفت، جایی که گفته می شد برای درمان صرع می رفت. در این زمان روزنامه های آمریکایی شروع به انتشار مجموعه ای از مقالات بر اساس اسنادی که اسنودن به آنها داده بود، کردند.

ادوارد، البته، هرگز به وطن خود، به ایالات متحده آمریکا بازنگشت. در اینجا نیز چیزهای جالب زیادی وجود دارد. ابتدا ادوارد قصد داشت برای گرفتن پناهندگی سیاسی به ایسلند برود، اما به دلایلی پرواز نکرد. در ادامه عجیب ترین اتفاق افتاد. ایالات متحده از هنگ کنگ خواست تا اسنودن را استرداد کند، اما با آن مخالفت شد. پس از آن، گذرنامه او لغو شد و به مقامات هنگ کنگ در مورد مشکلات احتمالی اشاره شد.

اسنودن به طور مرموزی در هواپیمای در حال پرواز به مسکو ظاهر می شود. دو نسخه از این چرخش وقایع وجود دارد. به گفته یکی از آنها، ادوارد این تصمیم را گرفت و متوجه شد که روسیه با دسترسی به اسناد ارزشمند می خواهد مقامات ایالات متحده را به هر طریق ممکن آزار دهد. نسخه دوم در روح فیلم های جاسوسی است. برخی منابع تایید نشده ادعا کردند که FSB موفق شد یک آمریکایی را ربوده و به مسکو بیاورد و یک تحصن یک روزه در شرمتیوو ترتیب داد. البته اکنون سرویس های ویژه روسیه نه تنها اسناد، بلکه منبع خود اطلاعات را نیز در اختیار داشتند. به یاد داریم که بعداً اسنودن فقط از مسکو صحبت کرد و نه از طریق رسانه های گروهی آمریکایی. قبلا همه چیز متفاوت بود.

از گاردین بود که جهان متوجه شد که NSA سوابق تلفنی آمریکایی ها و اروپایی ها را نگه می دارد و این داده ها مستقیماً توسط شرکت های مخابراتی مانند Verizon به اشتراک گذاشته می شود. در مقالات زیر در مورد وجود برنامه PRISM صحبت شده است که اطلاعاتی در مورد اقدامات کاربران در شبکه دریافت می کند و آنها در آن شرکت کرده اند. Facebook، Google ، Microsoft і Apple.

داده‌های اسنودن به وضوح نشان می‌دهد که NSA با سایر سازمان‌های اطلاعاتی نیز همکاری می‌کند و به آژانس اجازه می‌دهد تا افراد را در سراسر جهان، بدون توجه به ملیت یا مکان آنها ردیابی کند. با جمع‌آوری ابرداده (که اسنودن نیز روی آن کار می‌کرد)، می‌توان فعالیت‌های شبکه را به یک فرد خاص در دنیای واقعی اختصاص داد و از راه دور رایانه او را هک کرد، فایل‌ها را سرقت کرد یا افراد را با استفاده از دوربین و میکروفون داخلی ضبط کرد.

علاوه بر این، به لطف پروژه Politerain، اینترنت می تواند به عنوان یک سلاح مورد استفاده قرار گیرد. به هر حال، سرویس های ویژه روسیه از این کاملاً مؤثر استفاده کردند. کافی است به ویروس پتیا، مزارع ربات در Skolkovo و حملات سایبری به نهادهای دولتی آمریکا و اروپا به عنوان نمونه هایی از استفاده از سلاح های اطلاعاتی اشاره کنیم.

فیلم درباره اسنودن تمام این موضوع را فاش نمی کند

اطلاعات ارائه شده توسط ادوارد اسنودن نه تنها افکار عمومی، بلکه ذهن روشنفکر بسیاری از کشورهای جهان را تکان داد. در یک لحظه، توهم ناشناس بودن در اینترنت و همچنین اعتماد به نهادهای دولتی برای همیشه از بین رفت. اسنودن به وضوح به دشمن شماره یک دولت ایالات متحده تبدیل شده است.

با وجود اینکه مردم در بسیاری از کشورها راهپیمایی هایی را در حمایت از اقدامات او ترتیب دادند، هیچ یک از کشورها (از جمله اوکراین) از ترس خشم ایالات متحده نخواستند به او پناهندگی بدهند. فقط روسیه به او پناهندگی داد، اما به شرطی که از فعالیت های بعدی خود به عنوان یک خبرچین صرف نظر کند. اگرچه، شاید، انگیزه های دیگری نیز وجود داشت.

از آن زمان، هفت سال طولانی می گذرد، که در طی آن زمان برای فیلمبرداری فیلم مستند "Citizenfour: حقیقت اسنودن" در مورد سوء استفاده های اسنودن بود. و خود ادوارد حتی موفق شد کتابی به نام «حافظه مستقل» منتشر کند.

این فیلم به خوبی نشان می دهد که اسنودن چگونه با دور زدن سیستم امنیتی توانسته به چنین اطلاعات محرمانه ای دست یابد و آن ها را بگیرد. به عنوان مثال، اسنودن مکعب های روبیک را با استراق سمع بین برخی افراد توزیع کرد و سپس بدون ایجاد شک، کارت حافظه را از آنها برداشت. این نشان می دهد که «هک کردن» افراد بسیار ساده تر از یک سیستم امنیتی دیجیتال است.

همچنین این فیلم چندین جنبه مهم از کل این داستان را روایت می کند. اگرچه دادگاه استیناف ایالات متحده حکم داده است که جمع آوری داده های NSA با قانون میهن پرستی که این آژانس را تأسیس کرده است، مغایرت دارد، برنامه های آن مانند PRISM بدون هیچ محدودیتی به فعالیت خود ادامه می دهد.

در همان زمان، این فیلم به خوبی ماهیت تصویر ادوارد اسنودن را آشکار نکرد، که جزئیات کار او در NSA را فاش نکرد. اما طرفداران "تئوری های توطئه" سرگرم شدند و با خوشحالی وارد دنیای جاسوسی شدند.

چه آینده ای در انتظار ما اسنودن و ... است؟

با دانستن بهای گزافی که اسنودن برای شجاعتش پرداخت، دیدن عواقب فداکاری او غم انگیز است. در غیاب واکنش جمعی قابل توجهی از سوی مردم، با گذشت زمان این واقعیت که دولت ها از ما جاسوسی می کردند از چیزی ظالمانه به چیزی عادی در آگاهی عمومی تبدیل شد.

شخصاً من را به یاد وضعیت اسناد پاناما می اندازد که در آن فاش شد که قدرتمندترین افراد جهان از پرداخت مالیات اجتناب می کنند و پس از آن هیچ یک از آنها هیچ عواقبی را متحمل نشد. در ادامه باید به رسوایی کمبریج آنالیتیکا اشاره کرد که در آن از داده های کاربران برای بازی های سیاسی استفاده شد. علاوه بر این، CIA، FSB و سایر سرویس های مخفی جهان به جمع آوری اطلاعات در مورد کاربران ادامه می دهند و چنین نیرویی وجود ندارد که بتواند آنها را متوقف کند.

به هر حال، ادوارد اسنودن نیز اخیراً هشدار داده است که دولت‌ها می‌خواهند از اپیدمی کووید-19 برای استفاده از ابزارهای جاسوسی برای نظارت بر شهروندان به سطح بالاتری استفاده کنند. البته همه اینها به بهانه حمایت آنهاست. من بارها در مورد نگرانی هایم در مورد این روش ها صحبت کرده ام. همانطور که مشخص شد، پس از مدتی، همانطور که می بینید، این موضوع صحت دارد، زیرا اجرای چنین ابزارهایی در برابر چشمان ما اتفاق می افتد. در همین اروپا و آمریکا و از نظر قرنطینه خیلی پیش نرفتیم.

از این تاریخ باید درس های مهمی بیاموزیم و نتایج درستی بگیریم. دانستن این که ما تحت پوشش ناشناس بودن در اینترنت نیستیم، و سازمان های دولتی بسیار علاقه مند هستند که همه چیز را در مورد آنچه انجام می دهیم و دیدگاه ما در مورد رویدادها یا پدیده های خاص بدانند. باید فهمید که نیت هیچ ارگان دولتی نسبت به ما نباید اصلاً خیر باشد. هفت سال طولانی از افشای داده های NSA می گذرد. در طی آن زمان، هم ایالات متحده و هم سایر کشورها می توانستند برنامه ای بسیار تهاجمی تر از PRISM ایجاد کنند که ما به سادگی نمی توانیم در مورد آن چیزی بدانیم.

با نگاهی به این واقعیت که ما درس های مناسبی از این تاریخ برای جامعه نگرفته ایم، می ترسم که اکنون عواقب آن حتی تهدیدکننده تر باشد. سرویس‌های ویژه بسیاری از کشورها، تحت عنوان مبارزه با ویروس کرونا، نه تنها می‌توانند مکالمات و مکاتبات، بلکه تماس‌ها و تحرکات تجاری را نیز رصد کنند. و این خیلی ترسناک تر است. یک رژیم توتالیتر خشن با کنترل کامل بر بشریت ممکن است در افق ظاهر شود. اما به دلایلی مطمئن هستم که هر لحظه ممکن است اسنودن دیگری ظاهر شود و سپس ما همه جزئیات را یاد خواهیم گرفت.