بازی های Call of Duty چیزی شبیه به اسباب بازی مورد علاقه درخت کریسمس هستند. وقتی تعطیلات نزدیک می شود، واقعا روح را گرم می کند. این CoD است. سال جدید به معنای CoD جدید است. قبلاً به یک سنت تبدیل شده است. زندگی بدون آن عجیب است. و حتی اگر این سری برای مدت طولانی با نوآوری یا نوآوری همراه نبوده باشد، طرفداران همچنان منتظر قسمت های جدید هستند. و برای proforma قسم می‌خورند، اما در دل می‌دانند که اساساً به چیز جدیدی نیاز ندارند. آنها مثل همیشه می خواهند، اما کمی متفاوت. و از این نظر، Call of Duty: Vanguard برای آنها جذاب خواهد بود. همه چیز اینجاست.
من مدتهاست که Call of Duty را با یک فیلم پرفروش هالیوود مرتبط کرده ام. مایکل بی در جایی پنهان شده است و رولاند امریش از بازی های اکشن انفجاری جدید راضی نیست، اما ترسناک نیست: از نظر فناوری، بازی های مدرن آماده جنگیدن به فیلم ها هستند. و کمپین داستانی Call of Duty: Vanguard هر کاری انجام می دهد تا طرفداران فیلم های جنگی را خوشحال کند.
سال گذشته به طعنه تلاش‌ها برای احیای «قرن‌بری» را در بهترین سنت‌های دهه هشتاد و نود تحسین کردم، اما دروغ است اگر بگویم از این کمپین لذت نبردم: Call of Duty: Black Ops Cold War نه تنها عالی به نظر می رسید، بلکه واقعاً با فرمت تک نفره آزمایش کرد، حتی در یک نقطه از هیتمن تقلید کرد و عناصر مخفی کاری و پازل را اضافه کرد. ونگارد با همه مزیت های غیرقابل انکارش که بعداً در مورد آن صحبت خواهم کرد، فرمول قدیمی را در همه چیز بازگردانده است. از این نظر، Treyarch بر بازی‌های Sledgehammer پیروز می‌شود: مهم نیست که چقدر زیبا و با صدای بلند موفق می‌شود، من همیشه "برای" آزمایش‌ها هستم.
با این حال، این بدان معنا نیست که Call of Duty: Vanguard مزایای خود را ندارد. برای شروع، او به طرز ماهرانه ای (خوب، برای چنین تیراندازی) داستان کوچک خود را در مورد سربازان شجاع جنگ جهانی دوم ارائه می دهد. در همان زمان، او نه تنها می گوید - او آموزش می دهد. در مرکز داستان گروهی از بهترین سربازان جنگ از سراسر جهان قرار دارند: آرتور کینگزلی سیاه پوست انگلیسی، خلبان آمریکایی وید جکسون، بمب افکن استرالیایی لوکاس ریگز و تک تیرانداز زن شوروی پولینا پتروا. دومی بر اساس لیودمیلا پاولیچنکو، موفق ترین تک تیرانداز زن در تاریخ جهان است. همچنین به حقایق تاریخی نیمه فراموش شده دیگری نیز اشاره شده است: جوخه "رنگی" آمریکایی ها یا نحوه غفلت انگلیسی ها از متحدان استرالیایی خود.
همچنین بخوانید: نقد و بررسی Call Of Duty: Black Ops Cold War - Cranberry Ordered؟
در همان ابتدای کارزار، شرکت ما توسط نازی ها که به نظر می رسد پس از مرگ هیتلر آماده تسلیم شدن هستند، دستگیر می شود. در اینجا یک سری فلش بک آغاز می شود که در مورد "حرفه" هر یک از قهرمانان ما می گوید. این یک ساختار شایسته است که به شما امکان می دهد هر یک از شخصیت ها را بهتر درک کنید و به معنای واقعی کلمه کل جهان را ببینید و در نبردهای معروف جنگ جهانی دوم شرکت کنید. ما با چشمان خود می بینیم که چگونه استالینگراد تقریبا سقوط کرد، چگونه عملیات تونگا یا نبرد میدوی انجام شد. ونگارد سخت تلاش می کند تا تنظیمات و حتی تا حدودی گیم پلی را تغییر دهد تا بازیکن را علاقه مند نگه دارد. او اغلب موفق می شود: گاهی اوقات ما در نرماندی در گل و لای می خزیم، سپس یک بمب افکن اژدر را هدایت می کنیم، سپس راه خود را در جنگل طی می کنیم، از تله ها و سربازان ژاپنی اجتناب می کنیم. این تنوع این تصور را ایجاد می کند که ما در یک فیلم جیمز باند هستیم. و سریال بصری فقط این را تایید می کند.
از نظر فنی، Call of Duty: Vanguard عملا بی عیب و نقص است. یک تصویر زیبا، صدای عالی (بهتر است بدون ساب ووفر یا هدفون خوب بازی نکنید) و یک اکشن پر جنب و جوش به معنای واقعی کلمه شما را به صفحه میخکوب می کند و جدا از چند لحظه ناگوار (داستان پتروا بیش از اینکه الهام بخش بود خسته کننده بود) من می خواستم بازی کنم، و خیلی. CoD را می توان به خاطر خیلی چیزها مورد انتقاد قرار داد، اما نه به خاطر حماسی بودن کمپین های داستانی آنها. در حالی که Battlefield تا حد زیادی این جنبه مهم را رها کرده است، اینجا چیزی برای همه وجود دارد. و حتی اگر گیم پلی پیش پا افتاده باشد، و طرح داستان در کل بیش از پنج ساعت طول نمی کشد (اینجا هیچ راز پنهانی وجود ندارد)، گاهی اوقات فقط می خواهید به گذشته برگردید، زمانی که تیراندازها به سادگی درها بودند، و وظیفه یکی بود - خیس کردن فاشیست ها.
همچنین بخوانید: بررسی Trilogy Remastered Crysis - تیرانداز نمادین هرگز قدیمی نمی شود
اما احتمالاً من یک بازیکن بسیار نادر هستم که بیشتر به داستان علاقه دارم تا حالت چند نفره. بیشتر Call of Duty دیگر با چند نفره همراه است. از این نظر، همه چیز نیز کم و بیش برابر است: از بسیاری جهات، ادامه مستقیم Call of Duty: WWII است. حرکت بازیکن کندتر است و همه چیز واقعی تر به نظر می رسد - البته، تا حدی مشخص.
کارت ها خوشایندترین هستند - هم از نظر کیفیت و هم تعداد. من به ندرت دومی را ستایش می کنم، اما در اینجا بلافاصله به 20 نقشه دسترسی پیدا کردیم (Black Ops Cold War با 40 نقشه منتشر شد). کی بود؟ نقشه ها جالب هستند و توسعه دهنده توجه ویژه ای به مخرب بودن داشته است. تریلرها کمی آن را بیش از حد بازی کردند: بله، دیوارها و درهای خاصی را می توان تخریب کرد، اما هیچ چیز اساساً جدیدی یا واقعاً پویا اضافه نشده است. سلاح ها نیز بیش از اندازه کافی هستند - تقریباً XNUMX اسلحه از هر نوعی که هر کدام نازل ها و ویژگی های خاص خود را دارند. سفارشی سازی نیز بسیار عمیق است.
حالت جدید Champion Hill جالب توجه است - این یک مسابقه میدانی در چهار نقشه است که تنها یکی می تواند زنده بماند. نبردهای کوتاه و شدید نسبتاً جالب هستند، اما نمی دانم که آیا این حالت محبوب خواهد شد یا خیر. این نمونه ای از تکامل متوسط، اما همچنان، فرنچایزی است که به ندرت چیز جدیدی اختراع می کند. و طرفداران هنوز نقشه های فشرده را ترجیح می دهند، جایی که دشمن در هر گوشه ای منتظر است. خوب، بدون زامبی کجا می توانیم برویم.
به طور جداگانه می خواهم به بهینه سازی بازی در PS5 اشاره کنم - به ویژه با کنترلر DualSense کار کنید. ما چیزهای زیادی در مورد آن نوشتیم، اما تقریباً همیشه گیم پد در زمینه بازی های انحصاری که مستقیماً برای این پلتفرم توسعه یافته بودند مورد تحسین قرار می گرفت. اما Call of Duty: Vanguard به راحتی یکی از بهترین بازی های غیر انحصاری برای استفاده از تمام زنگ ها و سوت های DualSense است. هر تفنگ احساس متفاوتی دارد، هر شلیک به دستان می رسد. استفاده از هدفون جلوه ای همه جانبه ایجاد می کند که قبلاً در یک بازی شوتر تجربه نکرده بودم. وقتی دستگاه را دوباره بارگیری می کنید، می توانید کل این فرآیند را احساس کنید. و هنگامی که ماشه هفت تیر را با دقت فشار می دهید، ماشه مطابق با آن مقاومت می کند. این باعث می شود PS5 به نظر من بهترین پلتفرم برای این شوتر باشد.
به هر حال، PS5 از AMD FidelityFX Contrast Adaptive Sharpening نیز پشتیبانی می کند. آن چیست؟ به عبارت ساده، این روش دیگری برای افزایش وضوح تصویر است. و کار می کند، به خصوص اگر به عناصر نزدیک نگاه کنید. برای مثال، پوسترهای کمپین زمانی که به آنها نزدیک می‌شوید به صورت پیکسل محو نمی‌شوند.
من جنبه فنی جدید را بسیار تحسین کرده ام، اما همه چیز آنطور که می خواهم خوب نیست. خود بازی هنوز برای من خام به نظر می رسید: من با هیچ باگ ناخوشایندی مواجه نشدم، اما چندین بار مجبور شدم تاخیر صدا (در محافظ صفحه نمایش، خدا را شکر) یا یخ زدن در ثانیه صفحه نمایش را تحمل کنم - شاید اینگونه باشد بازی به طور نامحسوس دارایی ها را بارگیری می کند. اما بدترین حالت زمانی بود که بعد از آخرین پچ Vanguard به سادگی از روشن کردن خودداری کرد! من صادقانه اعتراف می کنم که در یک سال استفاده از کنسول، برای اولین بار با چنین رفتاری مواجه شدم و تنها راه حل مشکل نصب مجدد کامل بود. این بیش از 80 گیگابایت داده است که باید دوباره بارگیری می شد. کشنده نیست، اما بسیار ناخوشایند است. امیدوارم این یک مورد مجزا باشد.
همچنین بخوانید: مروری بر نگهبانان کهکشان مارول - فوق‌العاده زیبا و شگفت‌انگیز روح‌انگیز
حکم
در نسل جدید، Call of Duty: Vanguard نتوانست تحت تأثیر قرار بگیرد، اما در گل و لای هم روی صورتش نیفتاد. آیا قسمت جدید در خاطر می ماند؟ به سختی. این فقط یکی از چندین قسمت است. اما اپیزودها بسیار شاد، با محتوای زیاد و بدترین کمپین داستانی نیستند. اگر این بازه زمانی را دوست دارید، ارزش امتحان کردن را دارد.