فوتبال محبوب است. مثل انیمه. فیفا نیز مانند کیک داغ در حال پرواز است. پس چرا آنها را ترکیب نکنیم؟ شاید این همان چیزی باشد که توسعه دهندگان Tamsoft که به تازگی فکر می کردند کاپیتان سوباسا: ظهور قهرمانان جدید فقط به فروش رفت این کار عجیبی به نظر می رسد، به خصوص برای ما، که در آن طرفداران انیمه سنتی و طرفداران فوتبال به ندرت با هم تلاقی می کنند، اما در ژاپن، اروپا و آمریکای جنوبی، هیچ کس نمی خندد: در اینجا، مانگای یویتا تاکاهاشی به طرز شگفت انگیزی طرفداران زیادی دارد، از جمله آنها مشهور است. نام هایی مانند هامس رودریگز، الساندرو دل پیرو و زین الدین زیدان. اگر اینطور به قضیه نگاه کنید، هیچ چیز شگفت‌انگیزی در این واقعیت وجود ندارد که آنها تصمیم گرفتند از نماد و شاید مشهورترین بازیکن تخیلی فوتبال، یک ستاره بازی ویدیویی بسازند. اما آیا Rise of New Champions به بازار رکود طولانی مدت پافسیم کمک خواهد کرد؟
کسی می گوید که مقایسه خلاقیت های Tamsoft و امتیاز چند میلیون دلاری EA بی انصافی است و می گوید که آنها اساساً بازی های متفاوتی هستند. من بحث نمی کنم: آنها نقاط تماس کمی دارند، و هیچ شبیه ساز فوتبال دیگری، از جمله eFootball PES 2020، کاملاً شبیه Captain Tsubasa نیست. هدف Captain Tsubasa: Rise of New Champions صد در صد واقع گرایی، اصالت یا حتی پایبندی به تمام قوانین «بازی زیبا» نیست. اینجا هیچ تیم واقعی وجود ندارد. هیچ نامی برای گوش هواداران وجود ندارد - فقط نام خانوادگی ژاپنی با درجات مختلف به یاد ماندنی. اینجا هیچ خطایی وجود ندارد و تمام توجه به تاکتیک نیست، بلکه به تاریخ معطوف است. بله، درست است - این یک بازی داستانی است که زمان زیادی را به ماجراجویی های شخصیت های اصلی اختصاص می دهد.
اعتراف می کنم، کاپیتان سوباسا: ظهور قهرمانان جدید من را مجذوب خود کرد. اگر فقط به این دلیل است که همانطور که قبلاً اشاره کردم وضعیت فعلی شبیه سازها من را ناراحت می کند. فیفا یک سال است که تمام توجه خود را به حالت حریصانه FUT کرده است و PES همانطور که از نامش پیداست تغییر نام تجاری خود را تجربه کرده و طرفداران گیم پلی سنتی تک نفره را نیز فراموش کرده است. جدای از گرافیک بهبود یافته، از PS3 تغییر چندانی نکرده است. به هر حال برای بهتر شدن. عاشقانه کجاست، داغ نبردهای محلی کجاست؟
بنابراین، هر کسی که حتی از راه دور شبیه به رقیب این دو غول باشد، شایسته توجه ما است. Captain Tsubasa دارای چند نفره، داستانی بسیار عمیق تر از همتای EA خود و یک IP قابل تشخیص است. به عبارت دیگر، پتانسیل.
همچنین بخوانید: بررسی FIFA 20 - FIFA… FIFA هرگز تغییر نمی کند
من هم مثل شما (احتمالا) تا به حال با آقای اوزورا سوباسا روبرو نشده ام. من نه مانگا می خواندم و نه انیمه می دیدم و نه بازی های زیادی انجام می دادم. جدا از عرضه‌های مکرر موبایلی که حتی به آن فکر نمی‌کنیم، آخرین بازی روی یک پلتفرم جدی، Captain Tsubasa: Gekito no Kiseki در Nintendo DS است. دقیقا ده سال پیش منتشر شد. این فرنچایز به ندرت به انگلیسی ترجمه شده است، حداقل در قالب بازی. روسی - حتی بیشتر. با وجود این، به نظر می رسد Rise of New Champions امیدوار است که از قبل با قهرمانان محلی آشنا شده باشیم. بله، در ابتدای کمپین توصیف مختصری از شخصیت اصلی و تیم او در مدرسه "Nankatsu" وجود دارد، اما برای بازیکنان جدید آسان نخواهد بود که شخصیت های متعدد با نام های پیچیده را به خاطر بسپارند. سبک طراحی مشخصه تاکاهاشی نیز ممکن است برای افرادی که به آن عادت ندارند غریب به نظر برسد - رک و پوست کنده کاراکترها خوب به نظر نمی رسند.
تاریخ اساس همه چیز است. رابطه دشوار بین دوستان مدرسه، دشمنی بازیکنان تازه کار فوتبال، جاه طلبی ها و شکست ها - درام کافی برای چند فصل انیمه وجود دارد، اما تحویل فشرده، مشخصه چنین بازی هایی، سازگاری را دشوار می کند. به انگلیسی ترجمه شده است، اما شخصیت ها فقط ژاپنی صحبت می کنند. هیچ پشتیبانی از زبان روسی اصلا وجود ندارد. همه اینها منجر به ناهماهنگی و آنچه که توسعه دهندگان در وهله آخر می خواستند - میل به کلیک سریع از طریق مکالمات طولانی می شود. و تعداد زیادی از آنها وجود دارد - صادقانه بگویم، حتی برای چنین بازی بسیار زیاد است. در واقع، من ایده فوتسیم داستانی را دوست دارم، اما پس از 30-40 دقیقه تصاویر ثابت یکنواخت با زبان ژاپنی خسته کننده می شوند. این انیمه به لطف انیمیشن زنده طرفداران خود را به دست آورد، اما در بازی، لحظاتی که تصویر زنده می شود بسیار نادر است. از فرنچایز معروفی که هر از چند گاهی در سراسر جهان منتشر می شود، انتظار بیشتری دارید.
همچنین بخوانید: نقد و بررسی Soccer, Tactics & Glory - یک رقیب شایسته (و بسیار گران قیمت) برای Football Manager؟
وقتی ما اضطراب وجودی نوجوانان پیش از بلوغ را جذب نمی کنیم، ناگهان در حال بازی فوتبال هستیم. علیرغم این واقعیت که در اینجا نقش یک کاتالیزور درام به او داده شده است، خرید Captain Tsubasa: Rise of New Champions دقیقاً به خاطر فوتبال منطقی است - مانگا همه چیزهای دیگر را بسیار بهتر اداره می کند.
من امید زیادی داشتم که کاپیتان سوباسا دیوانگی فوتبال قاتل استیون چاو را به کنسول‌های مدرن بیاورد، و تا حدی این کار را انجام می‌دهد - اما فقط تا حدی. وقتی بازیکنان فوتبال با توپ کار باورنکردنی انجام می‌دهند، به انیمیشن‌های خوب و محافظ‌های صفحه‌نمایش جالب امیدوار بودم، و به نظر می‌رسد که همه اینها را دریافت کرده‌ام. بازیکنان ترفندهایی را انجام می دهند که تمام قوانین فیزیک را نادیده می گیرند و دارای قدرت های فوق العاده هستند. هر تیم دارای تراشه، رهبر و توانایی های ماوراء طبیعی خاص خود است.
بنابراین، گیم پلی بازی گهگاه با محافظ های صفحه نمایش زیبا رقیق می شود، که در آن دروازه بان ها قهرمانانه توپ هایی را بیرون می کشند که نمی توان آنها را گرفت، مهاجمان به تنهایی کل زمین را طی می کنند. زیبا، باحال - اما کافی نیست. هرچه بیشتر بازی کنید، این لحظات نادر جنون دلپذیر بیشتر آشنا می شوند. و چه چیزی باقی می ماند؟ متاسفانه اما فوتبال.
من می گویم "متاسفانه" زیرا هر چقدر سعی کردم عاشق گیم پلی منحصر به فرد کاپیتان سوباسا شوم، شکست خوردم. و مشکل کمبود تکنیک های جالب یا خسیس بودن گیم پلی نیست، فقط به نظر من هرگز این یک بازی ورزشی نیست. بله، تقریباً همه عناصر فوتبال در اینجا وجود دارد - پنالتی، کرنر، پرتاب، پاس، سانتر، ضربه، و غیره. با این حال، مدیریت به شدت بی احساس است و بازیکنان فوتبال (به طور دقیق تر، فوتبالیست ها) در زمین طوری رفتار می کنند که انگار برای اولین بار است که توپ را می بینند. پویایی وجود ندارد: پاس‌ها ضعیف و نامشخص و بسیار آهسته هستند و گل زدن چندان سرگرم کننده نیست. به عنوان یک قاعده، برای این کار باید چندین بار به هدف ضربه بزنید - تا زمانی که مقیاس "روح" دروازه بان تمام شود. پس از آن، او سیو نمی کند. شما می توانید بلافاصله گلزنی کنید، اما این اتفاق بسیار بسیار نادر است. چنین سیستمی منطقی است اما هیجان را از فوتبال سلب می کند. اگر گل‌های زیادی را از دست دادید، امید به بازگشت وجود ندارد - در کاپیتان سوباسا، حملات بسیار کند هستند.
همچنین بخوانید: یانکی ها در لیگ برتر انگلیس نقد و بررسی سریال "تد لسو"
من نمی خواهم ادعا کنم که توسعه دهندگان چیز اصلی - گیم پلی را به هم ریخته اند، اما نمی توانم آن را تحسین کنم. نسخه فوتبال آنها من را به یاد یک بازی مبارزه ای می اندازد، اما اگر قرار است بازی های مبارزه ای تا حد امکان حساس باشند، همه چیز در اینجا بسیار سنجیده است، حتی کند. معلوم می‌شود که ما خودانگیختگی قمار فیفا را از دست می‌دهیم، اما در عوض به تدبیر جایگزین‌هایی مانند Football Manager یا فوتبال دستی نمی‌رسیم. فوتبال، تاکتیک و شکوه.
Captain Tsubasa: Rise of New Champions در لحظات نادری می تواند خوب باشد. به عنوان مثال، زمانی که موفق به انجام یک ضربه معجزه آسا در آخرین ثانیه های جلسه می شوید. زیبا، موثر و باحال است. اما این خیلی به ندرت اتفاق می افتد.
علاوه بر حالت داستانی که به ما پیشنهاد می کند به عنوان سوباسا بازی کنیم، حالت دیگری وجود دارد که می توانیم قهرمان انیمه ترسناک خود را بسازیم و او را به مسی ژاپنی تبدیل کنیم. حتی چند نفره با سیستم رتبه بندی و انواع چیزهای خوب مانند مدل موی جدید وجود دارد. من تأیید می کنم که بازی با دوستان سرگرم کننده تر از بازی با هوش مصنوعی است - البته، مثل همیشه.
حکم
کاپیتان سوباسا: ظهور قهرمانان جدید مطمئناً طرفداران قهرمان نمادین را راضی می کند، اما در مورد ما مردمی که تمام دوران کودکی خود را صرف ریشه یابی یک فوتبالیست خیالی نکرده بودیم، آنها به ما فکر نمی کردند. اینجا نه دوبله انگلیسی (حداقل) وجود دارد، نه داستان جالبی وجود دارد و نه متاسفانه فوتبال عالی. یادتان هست وقتی همه فوتبال را به دلیل بیماری همه گیر کنسل کردیم و مجبور شدیم فقط لیگ بلاروس را تماشا کنیم؟ اینجا هم همین طور است: به نظر می رسد همه چیز سر جای خود است، اما من این افراد را نمی شناسم و نگاه کردن به آنها چندان خوشایند نیست.