Deathloop شما را وادار به فکر می کند. در ساعات اول، شخصیت اصلی مثل ما بارها می پرسد "چی؟" و پشت سرش را می خاراند و اصلا نمی تواند بفهمد چه اتفاقی دارد می افتد. یک جزیره اسرارآمیز، یک حلقه زمان و یک آنتاگونیست تمسخر آمیز، که سلاح اصلی در دستانش دانش است، این ماجراجویی را به چیزی کاملاً متفاوت با آنچه توسط Dishonored یا Prey، آخرین بازی‌های فوق‌العاده استودیوی برجسته لیون ارائه شده بود، تبدیل می‌کند. و در حالی که من در ابتدا از این موضوع ناراحت بودم، چون از طرفداران پرشمار بازی های فوق الذکر بودم، به سرعت یاد گرفتم که از Deathloop به خاطر تصمیمات و مفهوم جسورانه و غیر متعارفش که این تیراندازی اول شخص به ظاهر کلاسیک را به چیزی واقعاً منحصر به فرد تبدیل می کند، قدردانی کنم. این بازی جدید امروز منتشر شده است، بنابراین بیایید سعی کنیم به سوال اصلی پاسخ دهیم: آیا این یک رقیب جدی جدید برای عنوان بازی سال است یا یک نسخه پرمدعا از کاری که استودیو Arkane برای ده سال انجام داده است؟
آنچه هست
در طول این بررسی، من بیش از یک بار به Dishonored، یکی از سری بازی های ویدیویی مورد علاقه من در تمام دوران ها اشاره خواهم کرد. به نظر من، هر دو بخش فرنچایز استاندارد اکشن مخفیانه را نشان می‌دهند و فقط به دلیل آزادی بسیار زیاد بازیکن، مستحق پاس‌های متعدد هستند. و این ایده "آزادی" است که به هیچ وجه به لطف آن به دست نمی آید فضاهای خالی بزرگ جهان باز، و توانایی انتخاب سبک بازی نزدیک تر برای توسعه دهندگان مهم است، اگرچه Deathloop محدودیت های جدیدی دارد. دیگر نمی توان یک راه صلح طلبانه برای حل و فصل درگیری ها را انتخاب کرد - به هر حال، این یک فیلم اکشن است نه یک بازی اکشن، که در آن به هیچ وجه نمی توانید سلاح را بردارید. اما اگر پنج دقیقه در آن بگذرانید، فورا خلاقیت های توسعه دهندگان فرانسوی را تشخیص خواهید داد.
دستخط آنها به لطف طراحی هنری شگفت انگیز سنتی، حس سبک و دنیای sandbox که عملاً فاقد دیوارهای نامرئی است و به شما امکان می دهد به ده ها روش مختلف به هدف خود برسید قابل تشخیص است. اما ابتدا، بیایید در مورد چیستی آن صحبت کنیم، زیرا حتی با وجود تعداد بیش از حد تریلرهایی که در دو سال گذشته از هیچ ارائه یا نمایشگاه بازی بزرگی عبور نکرده اند، درک ماهیت Deathloop بسیار دشوار است - این بود. تقریباً مشابه با مرگ تابنده.
در ظاهر، Deathloop تقابلی بین آنتاگونیست و قهرمان داستان است. بازیکن کلت را کنترل می کند، سربازی که به نوعی در یک حلقه زمانی گیر کرده است. هر بار پس از مرگ او یا در پایان 24 ساعت، او همان صدا را می شنود - صدای جولیانا. بر خلاف او، او می داند چه اتفاقی دارد می افتد. و اگر برای او حلقه نوعی دایره جهنم است که باید در اسرع وقت ترک شود، برای او پادشاهی است که در آن همه چیز آنطور که او دوست دارد مرتب می شود. او می داند که کلت سعی خواهد کرد جلوی او را بگیرد، اما او نیز می داند یاک، زیرا او قبلاً همه اینها را انجام داده است و بیش از یک بار. برای بازیکن باقی می ماند که بفهمد این صخره سیاه چه نوع مکانی است، قهرمان کجا گیر کرده است و در وهله اول چگونه اتفاق افتاده است. برای انجام این کار، او نیاز به کشتن هشت نفر ("ایدئولوگ") دارد که بر مناطق مختلف حکومت می کنند. ساده به نظر می رسد، اما به نوعی اینطور نیست.
این فرمول "به شرور برس و او را به هر وسیله ای که لازم است بکش" دوباره از Dishonored گرفته شده است. اما اگر هر دو قسمت از مجموعه داستانی خطی دارند و به شما اجازه می دهند در هر زمان ذخیره کنید، Deathloop طبق قوانین بازی نمی کند: ساختار آن کاملاً متفاوت است. همه چیز در اینجا چرخه ای است، اما بر خلاف 12 Minutes که اخیرا منتشر شد، زمان دشمن نیست، بلکه برعکس است. پس از سه بار مرگ یا تکمیل یک روز، کلت بدون سلاح در ساحل بیدار می شود، اما با آگاهی از اینکه دوباره چه خواهد شد. دنیایی که برای او ناآشنا است کم کم آشکار می شود و دشمنان قابل پیش بینی می شوند. و با هر "پیاده روی" جدید، صخره سیاه مرموز شروع به نشان دادن خود به روشی جدید می کند: هر یک از هشت آنتاگونیست سایه های جدیدی پیدا می کنند و آنچه اتفاق می افتد مانند یک رویای مخدر نیست.
همچنین بخوانید: نقد و بررسی The Great Ace Attorney Chronicles - دو بازی ماجراجویی برجسته بالاخره به دست ما رسید
روند بازی
استودیوی Arkane به توسعه فرمول اکشن مخفیانه خود در این نسخه جدید ادامه می دهد. کلت یک جنگنده کاملاً قدرتمند است که می تواند قبل از بازگرداندن بدون سلاح به محل شروع، سه بار بمیرد. از روی تریلرها، درک دقیق نحوه بازی Deathloop دشوار بود و خوشبختانه معلوم شد که به سبک بسیار "Dishonor" با علامت تجاری آزادی حرکت، پارکور روی پشت بام ساختمان ها و توانایی مقابله با آن بازی می شود. مخالفان از چند جهت همانطور که قبلاً گفتم، هیچ راه مسالمت آمیزی وجود ندارد - کشتار نه تنها اجتناب ناپذیر است، بلکه تنها راه برای رسیدن به آنچه می خواهید است، یعنی شکستن طناب و رها شدن است.
اما بازیکن هنوز هم می‌تواند راه رسیدن به هدف را خودش انتخاب کند: می‌توانید یواشکی بروید، بی‌صدا گردن حریفان را بچرخانید یا به طور کلی آنها را دور بزنید، یا می‌توانید در فضای باز با استفاده از زرادخانه غنی از سلاح‌ها بروید. و او واقعاً ثروتمند است: از تفنگ های ساچمه ای که به آنها عادت کرده ایم تا تفنگ های میخکوبی. در طول راه، کلت همچنین توانایی های خارق العاده ای را مستقیماً از جهان Dishonored به دست خواهد آورد. نه، من مقایسه دیگری با سریال مورد علاقه ام انجام نمی دهم - Deathloop یکی دارد به معنای واقعی کلمه چندین توانایی از این بازی ها. به عنوان مثال، تله پورت برای مسافت های کوتاه، یا توانایی ترکیب دشمنان در یک زنجیره - یکی را بکشید، و همه خواهند مرد. میراث قسمت های قبلی در همه جا احساس می شود و مثلا با Prey برجک هایی آمدند که می توان آنها را شکست و با خود برد. آنها به سلاح مورد علاقه من در برابر ارتش دشمنان تبدیل شده اند: وقتی یک برجک پیدا می کنم، همیشه آن را با خود حمل می کنم. یک برجک با موقعیت مناسب می تواند یک منطقه بزرگ را پاکسازی کند و حتی با رئیس برخورد کند. یکی از واکرهای من یک بار پس از اینکه به طور حکایتی برجک را در دریا در حال بالا رفتن از پشت بام ها انداخت، تصادف کرد. این مورد هنوز به عزت نفس من ضربه می زند.
همچنین بخوانید: نقد و بررسی جاده 96 - یک فیلم جاده ای تعاملی که در آن فیلمنامه را می نویسید
خیلی ساده به نظر می رسد، درست است؟ یک بازی اکشن دیگر با مقداری آزادی. در واقع، به هیچ وجه، زیرا ما در مورد ویژگی اصلی Deathloop - در واقع، قسمت دوم کلمه، حلقه صحبت نکرده ایم. هیچ چیز واضحی در مورد بازی وجود ندارد. اول، جولیانای دانای کل، که آماده است در آخرین لحظه یک خوک بکارد، همیشه در برابر کلت تصمیم می گیرد. Speedrunner ها نیز در اینجا کاری ندارند، زیرا این فقط اکشن مخفی کاری نیست، بلکه اکشن مخفی کاری با عناصر پازل است. در هر مرحله، کلت با درهای بسته ای روبرو می شود که می توانند در زمان های دیگر روز باز شوند، یا او هنوز کد آنها را یاد نگرفته است. کمی بیشتر و Deathloop را می توان «مرجع: بازی» نامید.
من وارد تمام پیچ و خم های داستان نمی شوم و سطح جنون Deathloop را فاش نمی کنم. فقط این را بگویم که در اینجا شگفتی های زیادی وجود دارد که دوست دارید خودتان ببینید.
پس از صحبت در مورد سلاح ها، فقط باید به تراشه ها اشاره کرد - قطعات کوچک فلزی که به شخصیت توانایی های اضافی می دهد. بله، اینها همان طلسم های استخوانی از Dishonored با نام جدید هستند. آنها را می توان با کاوش در جهان یا با کشتن دشمنان پیدا کرد. قوی ترین ها رئیس ها را پشت سر می گذارند - غیرقابل تصور است که آنها را بکشید و یک تکه کیک نگیرید. توانایی های کلت نیز آشنا می شوند: پرش دوبل، افزایش سرعت آتش، تله پورت... ما قبلاً همه اینها را در جایی دیده ایم. تراشه ها نیز پس از مرگ ناپدید می شوند.
جزء شبکه
و بنابراین به نظر می رسد که ما همه چیز را مورد بحث قرار داده ایم ... اما نه به طور کامل. از قبل تقسیم بندی شده بود، Deathloop به طور کلی به دو بخش تقسیم شد. او یک پروتاگونیست و یک آنتاگونیست دارد، و اگر در نسخه تک نفره برای کلت بازی کنیم، در نسخه چند نفره برای جولیانا بازی کنیم. بله، یک عنصر شبکه در اینجا وجود دارد و این عنصر مهم است.
اگر شما هم مثل من اول از همه می خواهید از داستان و معماها لذت ببرید، قسمت تک نفره راهگشای شماست. با این حال، در چند ساعت اول شما انتخابی نخواهید داشت، اما پس از یک نقطه خاص حالت چند نفره باز می شود. اینجا قوانین بازی تغییر می کند.
با بازی به عنوان کلت، بازیکن می تواند به خود اجازه دهد تا به آرامی در سطح حرکت کند و اقدامات خود را برنامه ریزی کند. اگر در نقش جولیانا بازی کنید، دیگر این آرامش وجود ندارد، زیرا هدف او یافتن و کشتن کلت است که توسط شخص دیگری بازی می شود. این نوعی تجدید نظر در مورد حالت آنلاین Invasions از Watch Dogs است، بنابراین نمی‌توانید آن را یک ایده XNUMX٪ اصلی بنامید. اما خوشحالم که هم او برگشته و هم از اینکه بچه ها از آنجا آمده اند Ubisoft آنها سعی نکردند آن را ثبت کنند، همانطور که امروزه مرسوم است.
همچنین بخوانید: Ghost of Tsushima: Director's Cut Review - زیباترین بازی سال گذشته بهتر شد
بنابراین، می توانید وارد پاساژ هر بازیکنی شوید که وضعیت "آنلاین" را دارد. کار ساده است: در حالی که جولیانا بازیکن را شکار می کند، او نمی تواند سطح را ترک کند. او می تواند جولیانا را بکشد یا آنتن را بشکند. خوب، وظیفه جولیانا: کلت را پیدا کنید و او را بکشید (معمولاً سه بار) و خودش نمرد.
ترجیحاً لازم نیست زیاد منتظر بمانید: اگر در نزدیکی آنتن منتظر او باشید، کلت باید به سراغ شما بیاید و نکته اصلی این است که قبل از اینکه شما را ببیند، او را ببینید. توانایی منحصر به فرد جولیانا، که به او اجازه می دهد تا خود را به عنوان هر NPC پنهان کند، در این امر کمک خواهد کرد. اما اگر کلت بتواند تا سه مرگ جان سالم به در ببرد، جولیان نمی تواند، و بنابراین هر تلاشی برای ورود به بازی شخص دیگری پرتنش - و خطرناک است. بازیکن زمان محدودی برای ایجاد یک برنامه عملیاتی و احتمالاً تله ای برای کلت با احاطه کردن آنتن با مین ها و برجک ها دارد.
برای هر تلاش برای کشتن کلت، می‌توانید امتیازات تجربه‌ای کسب کنید که قفل سلاح‌ها، توانایی‌ها و چیزهای جدیدی را باز می‌کند. به طور کلی، اگر بخواهید، می توانید جدی بگیرید، همانطور که برای من اتفاق افتاد. علاوه بر این، می توانید هم افراد تصادفی و هم دوستان ناآگاه را مزاحم کنید، که حتی سرگرم کننده تر است.
بازیگران
حتی پس از تماشای تریلرها، به سختی متوجه شدم که این یک بازی تیراندازی چند نفره است یا یک بازی داستانی در روح استودیو. و حتی اگر هیچ پاسخ صریحی برای این سوال وجود نداشته باشد، یک چیز را می توان با اطمینان گفت: تاریخ در اینجا نقش بسیار زیادی دارد و میزان لور به حجم خلاقیت های قبلی استودیو نزدیک می شود. استودیو Arkane به لطف یک مفهوم جالب و یک فیلمنامه عالی، از همان ابتدا توانست مرا مجذوب خود کند. بله، عملا هیچ اکرانی وجود ندارد که به قهرمانان اجازه دهد تا به شیوه ای سینمایی صحبت کنند، اما دیالوگ ها و حتی مونولوگ های متعددی وجود دارد که به دو بازیگر اجازه می دهد در نقش اصلی بدرخشند.
نقش اصلی به جیسون آی کلی رسید. سعی نکنید او را به خاطر بسپارید - او یک بازیگر نسبتاً کمتر شناخته شده است (او فقط می تواند به نقش گربه راک در مکمل The Ancient Gods: Part Two to افتخار کند. عذاب ابدی; در قسمت اصلی صداپیشگی او را متیو واترسون بر عهده داشت و Deathloop برای او موفقیتی خواهد بود. از بسیاری جهات، زیرا او کار بی نظیری انجام داد و از همان سطرهای اول به کلت شخصیت واضحی داد. نسخه او از قهرمان داستان طعنه آمیز، خنده دار و کاریزماتیک و بسیار بسیار پرانرژی است. همین را می توان در مورد اوزیوما اوکاگا، که ما برای نقش آلیکس در Half-Life: Alyx می شناسیم، گفت. بدیهی است که بازیگران در زندگی واقعی به خوبی با هم کار کرده اند و این کیمیایی آنها در دنیای بازی احساس می شود.
موسیقی هم جواب نداد: مثل Prey، اینجا هم پژواک های دهه شصت زیادی را می شنویم (و می بینیم). جاز، فانک، راک - همه اینها در ترکیبی چشمگیر ترکیب شده است که می خواهید حتی به طور جداگانه به آن گوش دهید. مثل همیشه سلیقه آرکان کاملا مرتب است.
همچنین بخوانید: DOOM Eternal Review – The Complete Metal Apocalypse
بهينه سازي
به اندازه کافی خنده دار، Deathloop برای PS5 و PC می آید، اما نه برای Xbox - علیرغم اینکه متعلق به ناشر Bethesda است. Microsoft. اما چه باید کرد، قرارداد یک قرارداد است. و استودیو همچنان از حداکثر بهینه سازی برخوردار است PlayStation، که به گفته او بهترین بستر برای تازگی است. من با این بحث نمی کنم: بازی واقعاً تا حد امکان لذت بخش است، در درجه اول به دلیل استفاده از تمام قابلیت های کنترلر DualSense. همانطور که شایسته است، او زندگی خود را می گذراند و بعد جدیدی به بازی می بخشد. آیا او تحت تاثیر قرار می دهد، همانطور که در آن بود چرخ ضامن دار و چکاچاک? خیر اما بازی با او بسیار لذت بخش تر است.
در مورد جنبه فنی، Deathloop بسیار سرزنده به نظر می رسد. به دلیل سبک سازی ذاتی استودیو، بحثی از فوتورئالیسم وجود ندارد، اما ترفندهای دیگری برای نسل جدید وجود دارد. اول از همه، بازیکنان PS5 می توانند بین سه حالت نمایش انتخاب کنند: ناپایدار 60 فریم در ثانیه با حداکثر وضوح (4K)، 60 فریم در ثانیه پایدار با وضوح پویا و حداکثر وضوح با ردیابی پرتو و 30 فریم در ثانیه. من فکر می‌کنم اکثر افراد برای حداکثر راحتی بازی، نرخ فریم ثابتی را انتخاب می‌کنند. البته من ردیابی و 60 فریم بر ثانیه را می خواهم، اما متأسفانه این فقط در بازی های Insomniac دیده می شود. با این حال، شما باید به توسعه دهندگان زمان بدهید: استودیوهای خودشان چندین سال است که با PS5 کار می کنند و بقیه به آن عادت کرده اند. درست است، نه در مورد Arkane: همه چیز نشان می دهد که پس از این انتشار فرانسوی ها می گویند آهن از Sony "orevoire".
در مورد اشکالات و cheesiness نیز بدون آن نبود. هیچ فاجعه‌باری نیست، اگرچه بعد از یک باگ که باعث شد بازی درست در پایان ماموریت من یخ بزند، من خیلی عصبی شدم: با توجه به اینکه نمی‌توانید خود را نجات دهید، یک چنین اشکالی می‌تواند فوراً تا یک ساعت پیشرفت را پاک کند. این یک سناریوی وحشتناک نیست برگشتی، اما هنوز ناخوشایند است. اما در کل چیزی برای شکایت ندارم و با توجه به اینکه نسخه پیش از انتشار را بازی کردم همه چیز قابل بخشش است.
حکم
Deathloop درک و توضیح آن آسان نیست، اما قطعا ارزش بازی کردن را دارد. این قطعا یکی از بزرگترین نسخه های پاییز است و بازی ای است که برای مدت طولانی در مورد آن صحبت خواهیم کرد. بله، من انتظار چیز متفاوتی را داشتم، اما آیا در نهایت ناامید شدم؟ به هیچ وجه.
