یه همچین چیزی توش هست نهایی بازسازی فانتزی VII، که از همان دقایق اول بازیکن را لمس می کند. شاید گرافیک شگفت انگیز شاید، درک اینکه او دوباره یک کلاسیک جاودانه را لمس کرد. اخیراً تعداد کمی از بازی‌های ویدیویی توانسته‌اند من را با جلوه‌های بصری خود تحت تأثیر قرار دهند، و اتفاقاً نسخه‌ای از بیست سال قبل این کار را انجام داد. خب تقریبا
یک بازسازی، اما نه کاملا، و نه همه
واقعیت این است که توصیف بازی Final Fantasy VII Remake به این سادگی دشوار است. از یک طرف، همانطور که نام خود نشان می دهد، این بازسازی افسانه ای هفتم "Final Fantasy" است که زمانی به یک کلاسیک کالت در نسخه اصلی تبدیل شد. PlayStation. از سوی دیگر، از همین لحظه شروع می شود، اگر دروغ ناشر اسکوئر انیکس نباشد، طفره رفتن: واقعیت این است که این بازسازی تنها بخشی از نسخه اصلی است - نتیجه واقعی داستان در سال جاری منتشر خواهد شد. آینده. علاوه بر این، این فقط یک قسمت نیست - یک بخش کوچک است، حدود 15٪ از منبع اصلی! به نظر می رسد که به ما پیشنهاد می شود برای یک بازی ناقص و نه یک بازی جدید، کل مبلغ را بپردازیم. پس چرا این بررسی را با کلمات مشتاقانه شروع کردم؟
بله، من کسانی را که اسکوئر انیکس را به خاطر تصمیمش مبنی بر عدم اعلام دامنه جدید بودنش دوست نداشتند، درک می کنم. من مطمئن هستم که بسیاری از طرفدارانی که این خلقت Totsuya Nomura، Kazushige Nojima، Yoshinori Kitase و دیگران را به خاطر دارند، از دیدن کلمات "به ادامه" به جای یک پایان کامل شگفت زده خواهند شد. اما، اگر به توسعه دهندگان اعتقاد داشته باشید، آنها دلیلی برای این کار داشتند و این دلیل طمع نیست. از آنجایی که آنقدر درگیر بهبود ذهنیت خود بودند، متوجه نشدند که چگونه به ابعاد وحشتناکی رسیده است. من به عنوان فردی که گاهی متن های طولانی می نویسم، آنها را درک می کنم.
همچنین بخوانید: بررسی Final Fantasy XV: Royal Edition – JRPG در اوج خود
همانطور که خود سازنده کیتاسه اعتراف کرد، اگر هر پیکسل از نسخه اصلی را بازتولید کنید، باید این واقعیت را تحمل کنید که بازی بسیار بزرگ خواهد بود. بنابراین تصمیم گرفته شد که شش ساعت اول کمپین اصلی را به عنوان پایه در نظر بگیریم و آنها را به یک بازی تمام عیار تبدیل کنیم که 50 ساعت وقت شما را می گیرد. بدون قطع محتوا). رزیدنت 3 شر. با این حال، تنها کسانی که از این تصمیم ناراضی خواهند بود، همان هوادارانی هستند که تمام پیچ و خم های "واقعی" FFVII را از زبان خود می دانند.
علیرغم اینکه یک نسخه بازسازی شده در پیش داریم، مقایسه آن فایده ای ندارد. Final Fantasy VII که در اواخر دهه نود با محافظ‌های صفحه‌نمایش و جاه‌طلبی‌هایش تحت تأثیر قرار گرفت، بسیار قوی‌تر از نسخه پیکسل‌شده قبلی خود است. اکنون تعداد کمی از مردم جرات امتحان این کلاسیک قدیمی را دارند که دیدن عظمت آن هر سال دشوارتر می شود. بنابراین جای تعجب نیست که اکنون چیز کمی از آن باقی مانده است: بر اساس داستان، شخصیت ها و محیط، Square Enix (نه بدون کمک CyberConnect2) یک بازی ایجاد کرد که نه تنها جدید، بلکه کاملاً مدرن است. نه تنها مدل های ناشیانه قهرمانان، بلکه عناصر اساسی مانند سیستم مبارزه گام به گام نیز در گذشته باقی مانده است. بنابراین، سعی می کنم دیگر مقایسه نکنم: در این راه دور از دسترس نخواهیم رفت. پس بیایید سال 1997 را فراموش کنیم و به سال 2020 برگردیم.
ماجراجویی های اکوتروریست های شجاع
من می دانم که خیلی ها به طور کلی از این کلمات می ترسند - فاینال فانتزی. چند قسمت از قبل وجود داشت، چند قهرمان باید شناخته شوند! در واقع، نباید ترسید - حتی اگر با "فانتازیا" فقط به لطف آن آشنا باشید به آن فیلم 2001 این قسمت ها ارتباط کمی با یکدیگر دارند و شخصیت ها همگی جدید هستند. بازی Final Fantasy VII Remake هم همینطور است - برای اینکه بفهمید دنیای محلی چگونه چیده شده است، کافی است آن را بازی کنید. نسخه اصلی PS1 واقعا یک شوخی گیج کننده و پیچیده نبود، اما در بازسازی این مشکل بیشتر حل می شود. به تدریج و به آرامی به ما می گویند که چگونه همه چیز در میدگار چیده شده است و شما حتی نمی توانید به ویکی پدیا مراجعه کنید. من هم همین را می خواهم بگویم بازی Kingdom Hearts III.
کلود استرایف، یک مزدور با موهای پرپشت با یک شمشیر بزرگ کمیک در نقش اصلی بازی. ما سعی خواهیم کرد از شوخی در مورد غرامت سوء استفاده نکنیم. او با پیوستن به گروه اکوتروریست های «بهمن» به امید کسب درآمد، کم کم تحت تأثیر مبارزان کاریزماتیک آن قرار می گیرد. تماشای اینکه چگونه یک درونگرا غرغرو به تدریج به روی روابط و دوستی های جدید باز می شود لذت بخش است، به خصوص که اکنون به جای چهره های پلاستیکی با احساسات اغراق آمیز، می توانید به مدل های شگفت انگیز با انیمیشن های زیبای صورت فکر کنید. هر خطی بیان می شود، هر احساسی قابل مشاهده است. به لطف این، عاشق شدن با قهرمانان داستان و داستان آنها بسیار آسان تر شد.
همچنین بخوانید: نقد و بررسی Resident Evil 3 - نابهنگام ترین نسخه جدید؟
داستان بازی Final Fantasy VII Remake البته جدید نیست، اما به شکلی کاملا متفاوت ارائه شده است. داستان قدیمی چگونگی اعلام جنگ توسط تروریست های بوم گردی بهمن به شرکت برق Shinra که کنترل تمام جهان را به دست گرفته است، به شیوه ای جدید برای ما نقل می شود. هدف آنها منفجر کردن رآکتورهای شرکت به منظور قطع کامل انرژی آن است. در گذشته ساده بود، این طرح اکنون بسیار مبهم تر به نظر می رسد. از همان دقایق اولیه، نه تنها انفجارهای تماشایی، بلکه پیامدهای فاجعه بار اقدامات قهرمانان نیز به ما نشان داده می شود. یک بخش کاملاً جدید فقط برای نشان دادن اینکه چگونه "نیت خیر" همچنان می تواند منجر به تراژدی شود وجود دارد. و از این دست مطالب در اینجا زیاد است، خوبی این است که همین افراد روی پروژه کار می کنند.
من خودم خیلی به ندرت به طرح بازی های ویدیویی اهمیت می دهم که اغلب به عنوان پس زمینه ای برای گیم پلی بازی عمل می کند. استثناهای جدا شده ای در قالب تمام ساخته های Naughty Dog و سه گانه Mass Effect وجود دارد. در مورد Final Fantasy VII Remake، داستان برایم جالب بود، اما به شخصیت‌ها خیلی بیشتر علاقه داشتم، شاید کهن الگویی، اما به هر حال جذابیت نداشت.
علاوه بر عناصر داستانی جدید، چیزهای جدید دیگری مانند کوئست های جانبی ظاهر شد. در حقیقت، بدون آنها امکان پذیر بود - جهان در اینجا حتی تا حدی باز نیست، همانطور که در آن وجود دارد Final Fantasy XV را، و جستجوها به کشف آن کمکی نمی کنند. اما اغلب از نوآوری‌هایی که Final Fantasy VII را مدرن می‌کند و حتی برای تازه‌واردها قابل دسترس‌تر می‌کند خوشحال بودم.
نه "پایانی" که شما به یاد دارید
من مدام می گویم که نیازی به مقایسه نیست و بلافاصله مقایسه می کنم. و هیچ راه دیگری. خوب، چه باید کرد. همانطور که می توانید حدس بزنید، از نظر بصری بازی ویدیویی به هیچ وجه شبیه به نسخه اصلی نیست (در بخش بعدی در مورد آن توضیح خواهیم داد)، اما سایر عناصر اساسی نیز دستخوش تغییرات شده اند. داستان با جزئیات جدید پر شده است، ماموریت ها ظاهر شده اند. حتی مبارزه، که به نظر می رسد یکی از ویژگی های اساسی FFVII است، از اصلاحات در امان نماند - اکنون، به جای سیستم نوبتی کلاسیک، همه چیز در زمان واقعی اتفاق می افتد.
به عنوان نوعی مصالحه، تصمیم گرفته شد تا سیستم نبرد فعال (ATB) را ترک کنیم. اکثر نبردها به طور سنتی برای اقدام از طرف سوم شخص انجام می شود، اما در هر لحظه می توانید مکث کنید و به قهرمانان دستور دهید. این نحوه استفاده از اقلام جادویی و موجودی است.
من هرگز طرفدار جدی مبارزات سنتی ژاپنی در JRPG نبوده‌ام، اما اصلاً نمی‌توانم چیزی را در اینجا ایراد بگیرم. به لطف این نوآوری، هر نبرد در Final Fantasy VII Remake زنده و حماسی - و بسیار جالب است. این ترکیبی عالی از قدیم و جدید و یک سازش عالی است. بله، طرفداران سرسخت خواهند گفت که این توهین آمیز است تا از شر آنچه بود خلاص شویم، اما من شخصا خوشحالم که توسعه دهندگان همگام با زمان هستند و از ریسک کردن نمی ترسند. هنوز هم فن سرویس در سطح فن سرویس نیست.
اگر نمی‌خواهید هر بار به منوی تاکتیکی بروید، می‌توان مهارت‌ها را به کلیدهای میانبر اختصاص داد.
مبارزه کاملاً عمیق است، اما هرگز بازیکن را با اطلاعات غیر ضروری پربار نمی کند. همه چیزهایی که باید بدانید بلافاصله روی صفحه نمایش داده می شود - هیچ شکایتی در مورد رابط وجود ندارد. پیمایش نیز راحت است: با فشار دادن ماشه روی کنترلر، مینی مپ در گوشه سمت راست بالا همیشه می تواند با قطب نما مینیمالیستی جایگزین شود - یا اصلاً می توانید همه چیز را حذف کنید. هیچ زباله ای روی صفحه نمایش وجود ندارد - هیچ چیز مانع از لذت بردن از مناظر میدگار نمی شود. حتی تجهیزات و صفحه نمایش های ارتقاء یافته، که به طور سنتی بیش از حد بارگذاری می شوند، به نظر من نسبتاً لکونیک به نظر می رسید.
همچنین بخوانید: نقد و بررسی Persona 5 Royal – هیچ محدودیتی برای کمال وجود ندارد
زیبایی های دیده نشده و اعداد فریبنده
علیرغم وضعیت کلاسیک، Final Fantasy VII Remake یک بازی کاملاً جدید است. این به هیچ وجه یک ریمستر نیست، بلکه یک بازسازی است که چیزی کاملاً جدید را بر اساس نسخه اصلی می‌سازد. Cloud قابل تشخیص است، اما چشمان او به تنهایی جزئیات بیشتری نسبت به کل مدل PS1 دارد. هنگامی که برای اولین بار این محصول جدید را روشن می کنید، با یک محافظ صفحه نمایش که دنیای Midgar را با شکوه تمام نشان می دهد، شگفت زده می شود. شما فکر می کنید خوب، اینجا دوباره، یک بار دیگر، یک محافظ صفحه نمایش زیبا به خود بازی آسیب می رساند، که در پس زمینه CGI با کیفیت بسیار ترسناک است. و هنگامی که این "محافظ صفحه نمایش" به طور یکپارچه به بازی منتقل شد، من کاملاً شگفت زده شدم. اخیراً نسخه های زیبای زیادی منتشر شده است (رزیدنت 3 شر, DOOM ابدی)، اما هیچکدام مانند FFVII من را ناامید نکردند.
من حتی نمی دانم چرا. احتمالاً اینها ارتباطی با کلاسیک ها هستند، به علاوه بهینه سازی عالی و انیمیشن صورت. در حال حاضر، این جدید فقط بر روی کنسول ها منتشر شد PlayStation. با استفاده از قابلیت پویا، رزولوشن‌های 2880×1620 تا 2133×1200 را در Pro ارائه می‌کند و به ندرت در مدل‌های پایه به زیر 1920×1080 می‌رسد. ژاپنی ها بالاخره بر Unreal Engine 4 مسلط شدند و Final Fantasy VII Remake را می توان یکی از بهینه ترین بازی های این کنسول نامید. نرخ فریم در اینجا به قدری پایدار است که چشم ها فریب خورده و فریب 30 فریم در ثانیه را برای 60 می دهند. من قبلاً چنین چیزی را نداشته ام! اگر هنوز مدل های پایه را دارید، نگران نباشید - حتی PS4 اصلی می تواند بدون مشکل FFVII را مدیریت کند.
بیایید جمع بندی کنیم: تمام جذابیت های Unreal Engine 4 با بهینه سازی عالی و انیمیشن پیشرفته صورت ترکیب شده است. Final Fantasy VII هنوز رئالیسم را با کارتونی بودن خاصی ترکیب می کند - در حالی که شخصیت ها اغلب شبیه افراد واقعی هستند، مقدار خاصی از سبک سازی نیز وجود دارد. بنابراین، حرکات قهرمانان و حالات چهره آنها ممکن است گاهی اوقات بیش از حد به نظر برسد، اما به هیچ وجه چشم را بریده نیست. نکته اصلی این است که اکنون حتی بدون کلمات می توانید احساس شخصیت اصلی را درک کنید - البته این در PS1 غیرقابل تصور بود.
البته باید توجه داشت که همه چیز عالی نیست. اگر در دو ساعت اول می خواهید ببینید چقدر همه چیز خوشمزه به نظر می رسد، بعداً برداشت ها آرام تر می شوند. واقعیت این است که بخش اول به عمد تا حد امکان زیبا ساخته شده است و به تدریج بصری "یکنواخت" می شود. اینجا و آنجا می توانید متوجه بافت های عقب افتاده ای شوید که با عمل سازگاری ندارند و به طور کلی به آن عادت می کنید و از این واقعیت که تنظیمات تقریباً تغییر نمی کند شگفت زده نمی شوید.
همچنین بخوانید: Animal Crossing: New Horizons Review - درمانی برای یک واقعیت افسرده
اگر قبلاً شاکی هستم، می خواهم صدای متوسط را یادداشت کنم. در اینجا چیز خاصی نمی شنوید و حتی با سیستم 7.1 صداها گاهی اوقات از بین می روند. اما ترسناک نیست، خوب است که موسیقی همیشه عالی است (هیپ هاپ د Chocobo در حافظه من ثابت شده است) و شخصیت ها توسط بازیگران خوبی صداگذاری می شوند. "نیک فیوری" با مارول نهایی اتحاد 3: سفارش سیاه – جان اریک بنتلی، اریکا لیندبک از Persona 5: رویال که صداپیشگی جسی را بر عهده داشت، و البته جان دی ماجیو بزرگ، که در همه جا از Gears of War گرفته تا Futurama شنیده ایم. در اینجا او نقش شرور هایدگر را بر عهده گرفت.
نمی گویم بازیگران کار شگفت انگیزی انجام دادند، اما شکایت هم نمی کنم. خوشحال می شوم اگر غرغرهای اغراق آمیز انیمه (حتی سعی نکنید شمارش کنید که شخصیت ها چند بار "ها؟" محبوبشان را منتشر می کنند) از بین برود، اما در غیر این صورت عالی است. خب دیالوگ ها یک مکالمه دیگر است. آنها از جدی و رقت‌انگیز گرفته تا بامزه و حتی جذاب از مد افتاده‌اند – درست همان چیزی که «روانی!» مورد علاقه جسی ارزش دارد.
ضمناً در مورد دیالوگ ها... همانطور که از اسکرین شات ها می بینید، زبان روسی وارد نشده است. من خودم همیشه به زبان انگلیسی بازی می کنم، اما برای بررسی دو نسخه را امتحان می کنم. متأسفانه، هیچ انتخابی در اینجا وجود ندارد - انگلیسی (و ژاپنی برای متخصصان پاک) و تمام. با این حال، اخیراً یک ویدیوی جالب با بومی سازی برخی از لحظات در فضای مجازی به بیرون درز کرده است، پس چه کسی می داند. افزودن ترجمه پس از انتشار کنسول بسیار غیر متعارف است، اما چه کسی می داند. با این حال، من به طور خاص روی آن حساب نمی کنم. البته بازیکن ما فاقد ترجمه است، بالاخره اینجا زیاد صحبت می کنند، البته من آن را زبان سختی نمی گویم. طرفداران JRPG که به بومی سازی ها عادت ندارند همه چیز را بدون مشکل درک خواهند کرد.