یک سال پیش هاله بی نهایت مایه خنده بود ویدیوهایی که با گیم‌پلی او در قالب الگوهای رفتاری تقسیم شدند و تقلید شدند، و حتی مدیریت Microsoft مجبور بود وانمود کند که با آنها می خندد، نه به آنها. و این بازی ویدیویی که قرار بود نسخه اصلی Xbox Series X جدید باشد، یک سال به تعویق افتاد و کنسول را بدون چیز جدیدی باقی گذاشت. و تنها در پایان سال جاری، بازی ها در نهایت شروع به انتشار کردند. یکی از آنها نامزد GOTY شد. یکی دیگه تبدیل به یکی از زیباترین نسخه های این نسل شد. اما غول پیکری که نامش Halo است از همه آنها پیشی خواهد گرفت. بازی ای که حذف شد، یک سال به تعویق افتاد و تقریباً قبل از اینکه منتشر شود کشته شد، حاضر به مردن نشد. و خوب. این احتمالاً بهترین نسخه در کل تاریخ این سری عالی است.
Halo Infinite می داند که چگونه توجه بازیکن را جلب کند. انفجار سفینه‌های فضایی، غرش بیگانگانی که به عقب شلیک می‌کنند، و یک مستر چیف رواقی فوراً نشان می‌دهد که بله، این Halo است. همان هاله همیشه: احمقانه، راهرویی و دیدنی. اصلاً هیچ چیز تغییر نکرده است و مطمئنم هواداران هم مشکلی ندارند. Halo برای ایجاد علاقه نیازی به تغییر ندارد.
اما برداشت اول گمراه کننده بود. Halo تغییر کرده است - و چگونه، اگرچه نمی توانید از روی اسکرین شات ها متوجه شوید. استودیو 343 صنایع، که برای همیشه در سایه Bungie باقی ماند، گامی پرمخاطره برداشت و ساختار کمپین داستان سنتی را تا حد زیادی تغییر داد. اگر قبلاً این بازی‌ها بسیار خطی بودند، اکنون به ما پیشنهاد می‌شود به دنیای باز شیرجه بزنیم. اعتراف می کنم، زمانی که نقشه جهان که با نمادها پاشیده شده بود، برای اولین بار در مقابل من باز شد، احساسات متفاوتی داشتم. من قبلاً به اندازه کافی دنیاهای باز داشته ام و صادقانه بگویم، واقعاً می خواستم به راهروی کلاسیک Halo برگردم. اما من مجبور شدم به آرامی شروع به تسلط بر "Aureole Zeta" کنم، زیرا شروع به درگیر شدن کردم.
علیرغم این واقعیت که، از هر نظر، دنیای باز اینجا ابتدایی و ساده است، در بهترین سنت های PS3 اولیه، شما چیز بیشتری نمی خواهید. مهم نیست چقدر مکان زیباست بازی Far Cry 6، خیلی بزرگ و پر از محتوا بود، و در مقابل آن Halo Infinite فقط مینیاتوری به نظر می رسد، با یک نقشه کوچک و وظایفی که می توان در چند ساعت تکمیل کرد. اما این حتی خوب است. خیلی! به جای تقلید از بازی‌های کاملاً متفاوت، برعکس، توسعه‌دهندگان از چیزی الهام گرفتند که خود Halo با آن شروع کرد - از اولین سطوح Halo: Combat Evolved. زمین های سرسبز، کوه ها و رودخانه ها - دنیای جادویی Halo Infinite به طور کامل از نقشه بزرگترین تیرانداز کنسول تمام دوران گرفته شده است، اما بسیار بزرگتر شده است. در سال 2001، گیمرها در مورد مقیاس انحصاری Xbox هیجان زده بودند و اکنون 343 Industries سعی کرده است همین کار را انجام دهد. و اگر تازگی را با قسمت های قبلی مقایسه کنید، اثر حاصل می شود. اما این تازگی در مقایسه با سایر IP ها قابل قبول نیست. اما او به آن نیاز ندارد.
همچنین بخوانید: نقد و بررسی Forza Horizon 5 - هنوز بهترین در این ژانر است، اما آیا زمان تغییر فرا نرسیده است؟
جهان باز Halo Infinite نقطه قوت آن است، اما نه به خاطر خود دنیا یا تنوع آن، بلکه صرفاً به این دلیل که سیستم مبارزه بسیار خوب است. همانطور که اشاره کردم، چمنزارها و کوه ها همه چیز هستند. در اینجا بیوم های مختلف یا ساختمان های به یاد ماندنی پیدا نخواهید کرد، و وظایف همه یکسان است - پایگاه را بگیرید، یک دشمن به خصوص قوی را بکشید یا سربازان پیاده را نجات دهید. اما این یاک شما آن را انجام می دهید فقط به شما بستگی دارد. نقطه قوت اصلی Halo Infinite این است که همیشه یک کهکشان ابزار برای رسیدن به هدف در اختیار بازیکن قرار می دهد: انواع سلاح ها، انسان و بیگانه، در هر گوشه ای قرار دارند، و هیچ محدودیتی برای نحوه برخورد شما با این یا آن کار وجود ندارد. . اگر می خواهید به تنهایی به سوی دشمنان بشتابید یا اگر می خواهید یک خودروی زرهی دعوت کنید و یک جوخه از سربازان را با خود ببرید. نبرد نزدیک، نبرد دوربرد - انتخاب با شماست.
بازی‌های این سری همیشه چند چیز را درست می‌کنند. به عنوان مثال، برای اینکه بازیکن احساس یک ابرقهرمان کند، اما در عین حال همیشه تنش را حفظ کند. مستر چیف بهترین نمونه از یک قهرمان شوتر است. وقتی برای او بازی می کنید، احساس می کنید که یک رمبو کیهانی است که قادر به انجام هر شاهکاری است، اما Halo Infinite حتی کوچکترین اشتباهی را نمی بخشد و بی دقت ها به سرعت متوجه می شوند که حتی اسپارتان بزرگ نیز پس از چند ضربه می میرد. از قسمت اول همیشه اینطور بوده و از جهاتی حتی بعد از بیست سال هیچ تغییری نکرده است. خب تقریبا…
در قلب، Halo Infinite همان Halo باقی می ماند، با دشمنان مزخرف ناله اش که با یک ضربه به لب می میرند، اما هیچ کس در خلاء وجود ندارد، و بدون نوآوری هم نبوده است. مهمترین آنها ظاهر قلاب گیر است که به Chief اجازه می دهد تا به سرعت در میدان جنگ حرکت کند، از راه دور به دشمنان حمله کند، تانک ها را بدزدد و اسلحه ها را جمع کند. اگرچه این یک عنصر کاملاً جدید از گیم پلی است، من تقریباً بلافاصله آنقدر به آن وابسته شدم که تصور Halo بدون آن دشوار است. مستر چیف هرگز یک شخصیت بسیار متحرک نبوده است و بیشتر شبیه یک تانک حرکت می کرد، اما اکنون او تحرک بیشتری را دارد که از دست داده بود. به لطف قلاب، مبارزه حتی پویاتر و موثرتر شد.
همچنین بخوانید: نقد و بررسی Battlefield 2042 - نقشه بیشتر، طرفداران کمتر
در Halo Infinite، جهان باز نه تنها به عنوان راهی برای گسترش کمپین داستانی، بلکه به عنوان فرصتی برای قوی‌تر کردن Chief با ارتقاها عمل می‌کند. بله نشنیدی به روز رسانی ها چندان جالب نیستند، اما مفید هستند، به خصوص زمانی که شرایط سخت می شود. به طور کلی، همه چیز در سراسر جهان پراکنده شده است - در اینجا می توانید عناصر آرایشی برای زره در حالت چند نفره (امروز در مورد آن صحبت نمی کنیم) و تبلت هایی با صدا و مهمتر از همه هسته های اسپارتانی که باز می شوند پیدا کنید. فرصت های بازی جدید آیا انگیزه کافی است؟ من می گویم بله، تا حد زیادی به این دلیل که ماموریت های زیادی وجود ندارد و گیم پلی بازی به سادگی زیبا است.
خب، یک جهان باز یک جهان باز است، و Halo نیز یک داستان جدید است. در اینجا بلافاصله اعتراف می کنم که هر چقدر هم که سعی می کنم تمام پیچ و خم های طرح را درک کنم، همیشه موفق نمی شوم. حتی با وجود اینکه در سال 2021 تمام قسمت های اصلی Halo را بازی کردم و حتی کتاب را خواندم، باز هم در عناوین و اتفاقات گم شدم و زمانی که بازی Infinite را شروع کردم، جایی که نمی فهمیدم چه خبر است. اما این چیزی است که Halo در مورد آن است - مهم نیست که چقدر زیبا و رقت انگیز داستان ابتدایی خود را بیان می کند، همه نمی توانند آن را درک کنند. سناریو در Halo Infinite... بی معنی، بی عارضه و آشفته است و خود نوعی ریبوت نرم است. این بار مستر چیف با گروه جدیدی از دشمنان به نام Outcasts به رهبری اشاروم، یک جنگجوی قدیمی که حاضر است برای متوقف کردن مستر چیف یا مرگ قهرمانانه دست به هر کاری بزند، روبرو می شود.
همانطور که گفتم، در ظاهر طرح Halo Infinite ترکیبی علمی-تخیلی از نئولوژیزم‌های سخت، آثار جادویی و عامیانه نظامی است، اما این بدان معنا نیست که همه چیز بد است. Infinite به جای تبدیل شدن به خود تقلید خشک قسمت های قبلی، مهمترین عنصر - روح - را به فرمول اضافه می کند. بشریت. از قضا، دومی به لطف "سلاح" - هوش مصنوعی ظاهر شد، که عملا هیچ تفاوتی با کورتانا ندارد. جذابیت او که نه تنها با بازی عالی، بلکه با انیمیشن زیبای صورتش ممکن شده است، او را برای انجام هر چه بیشتر ماموریت های ممکن ترغیب می کند. Esharum ممکن است یک شخصیت شرور اصلی نباشد (خیلی ها را به یاد ژنرال گریووس در حال سرفه از جنگ ستارگان می اندازد)، اما من هنوز او را با مونولوگ های شومش دوست داشتم. باز هم بازیگری عالی!
تنها کسی که واقعاً دوستش نداشتم خلبان بی نام بود که تا حد امکان انسانی رفتار می کند و مدام در مورد اینکه چگونه بشریت محکوم به شکست است ناله می کند و رئیس را به تمایلات خودکشی متهم می کند. من معنای این شخصیت را درک می کنم - نوعی تلاش برای "انسانی کردن" طرح داستان - اما او را قانع کننده ندیدم. و انیمیشن بسیار متناقض است: بله، کورتانا بامزه است، اما نه او و نه خلبان آنقدر قانع کننده به نظر نمی رسند که احساسات پیچیده را منتقل کنند. در پس زمینه بازی های فوتورئالیستی از PlayStation استودیوها Microsoft هنوز نیاز به یادگیری دارد گاهی حتی اشاروم مهیب بیش از آنکه تهدیدآمیز باشد، سرگرم کننده به نظر می رسید.
همچنین بخوانید: نقد Far Cry 6 – Tonal Dissonance
و در اینجا به سؤالی می رسیم که در سال 2020 پرسیده شد - نسل بعدی چیست یا نه؟ و اینجا برای من سخت است که پاسخ دهم. بله، بازی در ابتدا به دلیل واکنش به تصاویر بسیار ضعیف در تریلر اول متوقف شد، اما آیا Halo Infinite در نتیجه بهتر است؟ قطعا بهتر است. او گاهی اوقات بسیار خوب است و هیچ کس او را متهم نمی کند که ضعیف تر از قسمت های قبلی به نظر می رسد. اما در اینجا تقریباً هیچ لحظه ای وجود ندارد که بخواهید "وای" بگویید و دکمه را برای اسکرین شات فشار دهید. همه چیز دلپذیر، مرتب، شفاف و پایدار است. با وجود اینکه نسخه پیش از انتشار را بازی کردم، به جز دو فریز آزاردهنده که باعث یخ زدن بازی برای چند ثانیه شد، با هیچ افت فریم در ثانیه یا باگ مواجه نشدم. در Xbox Series X، می‌توانید جزئیات جهان را کیلومترها جلوتر ببینید، و مهم نیست که چقدر نبردهای شدید، کنسول یک بار هم یخ نکرده است. و این احتمالاً مهمترین چیز است: وقتی گیم پلی بازی بسیار خوب است و 60 فریم در ثانیه بسیار ملموس است، به بقیه توجه نمی کنید. با این حال، اگر بگویم از یکنواختی Halo Zeta خسته نشدم، دروغ می گویم - واقعاً به بیوم یا معماری بسیار بیشتری نیاز دارد.
بعد از گذراندن حدود 15 ساعت با Halo Infinite بسیار راضی بودم. بهترین تیرانداز سال؟ قطعا. مدعی بازی سال؟ کاملا. بهترین قسمت سریال؟ آن را توهین به مقدسات تلقی نکنید، اما چرا که نه؟ من مثل بعضی ها مقابل Combat Evolved نیستم و با وجود اینکه به قطعات اصلی احترام می گذارم، باز هم ترجیح می دهم عینی باشم. و برای من گیم پلی بازی Halo هیچ وقت به خوبی و پویا بودن در Infinite نبوده است. حتی بدون درک کامل داستان، می خواستم پایان را ببینم، و حتی زمانی که پس از یک نبرد به خصوص دشوار تسلیم شدم، می خواستم به تلاش خود ادامه دهم. تعادل عالی از سختی، نبرد صیقلی، تنوع عظیمی از سلاح ها و یک نقشه باز ساده اما بسیار مناسب - همه اینها باعث می شود که تازگی دقیقاً همان چیزی باشد که همه ما منتظر آن بوده ایم. فقط Halo Infinite را با Far Cry مقایسه نکنید، این کار را نکنید. آن را با Halo مقایسه کنید. و این یک گام بزرگ به جلو برای Halo است. طرح او یک افزودنی برای بازی چند نفره آنلاین نیست، اما همچنان دلیل اصلی برای امتحان مجدد زره Mjolnir است.
حکم
توسعه هاله بی نهایت بدون مشکل نبود و به نظر می رسید که قسمت جدید ناامید کننده دیگری برای طرفداران باشد. خوشبختانه برعکس است: این یک برداشت جدید جسورانه از سریالی است که مثل همیشه مرتبط است. بازی‌های عالی، گیم‌پلی فوق‌العاده و جهان باز، آن را احتمالاً بهترین نماینده این سری و یکی از خاطره‌انگیزترین بازی‌های سال 2021 کرده است.
بازی ارائه شده است Microsoft/ایکس باکس