من از ابتدا صادقانه خواهم گفت: برای بررسی تلاش PONG از روی کنجکاوی شروع کردم. این بدترین دلیل برای آشنایی با بازی نیست، اما لزوما بهترین هم نیست. با در نظر گرفتن آزمایش‌هایی مانند داستان Golf و Pool Panic، با کنجکاوی به PONG Quest نگاه کردم، بازی جدیدی از Atari (بله، همان بازی) که قول می‌دهد Pong ابتدایی، مولد همه بازی‌های ویدیویی را بگیرد و آن را به رنگارنگ تبدیل کند. RPG. به نظر هذیانی می رسد ... اما آیا ناگهان کار می کند؟
همانطور که معلوم شد، نتیجه خواهد داد، اما نه خیلی خوب. من بحث نمی کنم، ایده "جوان کردن" چنین قفسه سینه دایناسور را خیلی دوست داشتم. کلاسیک ها را به عنوان پایه در نظر بگیرید، چند عنصر Breakout را اضافه کنید و به نوعی یک جزء RPG (شاید الهام گرفته شده از آثار Sidebar Games) اضافه کنید، و می توانید یک آب نبات دریافت کنید. از نظر تئوری.
طبق طرح (بله، طرح) ما در نقش راکت بازی می کنیم که به خدمت شاه درآمده است. او به ما دستور می دهد که چهار شیء را پیدا و جمع آوری کنیم تا به نیروهای شیطانی که از "در مخوف" نفوذ می کنند پایان دهیم. ساختار PONG Quest کلاسیک Zelda است، فقط بدون پازل، با برخوردهای تصادفی با پوکمون و نبردهایی به شکل Pong.
همچنین بخوانید: نقد و بررسی Fury Unleashed - An Old Song Made New
لحظات جالبی وجود دارد. یک سیستم سفارشی سازی (نسبتا) غنی وجود دارد که به ما امکان می دهد موشک را همانطور که دوست داریم بپوشیم. و از همان دقایق اول، سبک وکتور روشن را در اینجا دوست داشتم: گزینه های طراحی زیادی وجود دارد و به نظر می رسد دنیا رنگارنگ است. سفر ما با موسیقی دلپذیر همراه است و NPCها به سبک خنده دار صحبت می کنند (و به زبان انگلیسی ترجمه به روسی وجود ندارد). بد نیست، درست است؟
همانطور که قبلاً اشاره کردم، ساختار بازی سنتی Zelda است. ما خود را در یک سیاه چال می یابیم و در اتاق های مختلف قدم می زنیم و در طول مسیر با دشمنان تصادفی به سبک پوکمون مبارزه می کنیم. من از چند مبارزه اول لذت بردم: مدتی است که پونگ بازی نکرده ام. علاوه بر این، فرمول کمی اصلاح شد: توپ های خاصی ظاهر شدند که هر کدام ویژگی های خاص خود را داشتند. برخی از آنها مسیر خاصی را دنبال می کنند، برخی سپر ایجاد می کنند یا بازیکن را شفا می دهند. تنوع زیادی وجود دارد. در همان زمان، هر توپ پرتاب شده به آرامی سلامتی را از قهرمان ما می گیرد، بنابراین پینگ پنگ بازی بی پایان کارساز نخواهد بود.
این سیستم بدون مشکل نیست. این تضمین می کند که قهرمان ما پس از هر رویارویی قطعاً مقداری HP را از دست خواهد داد و شما می توانید تنها به یک روش - در طول نبرد با استفاده از توپ های ویژه - شفا دهید. این بدان معناست که چنین توپ های شفابخشی باید با خود حمل شوند و همزمان توپ های دیگر را قربانی کنید. یک سیستم بسیار ناخوشایند، واضح است که تا انتها فکر نشده است. در نهایت متوجه شدم که ساده ترین راه برای پیروزی نادیده گرفتن همه دشمنان به جز رئیس است. چنین تاکتیک هایی یک بازی در حال حاضر کوتاه را کوتاه می کند.
همچنین بخوانید: Animal Crossing: New Horizons Review - درمانی برای یک واقعیت افسرده
باز هم روی کاغذ سرگرم کننده است. کنجکاوی من از آنجا شروع شد. اما اگر در داستان گلف نه تنها یک طرح، بلکه جهان های مختلف و کل ماموریت ها وجود داشت، پس در PONG Quest همه چیز بسیار ساده است. ما در حین بازی ارتقا می‌دهیم، بله، اما اینجاست که تمام عمق به پایان می‌رسد. و همه نبردها دقیقاً یکسان می شوند ، به خصوص که تغییر توپ در طول نبرد ناخوشایند است. به یاد آوردن اینکه کدام یک چه کاری انجام می دهد دشوار است. در ابتدا دیالوگ های طنز را دوست داشتم، اما به زودی شروع به دور زدن دشمنانی کردم که کاملاً مشابه یکدیگر هستند. موسیقی، باز هم بد نیست، اما آنقدر تکرار می شود که از آن متنفر می شوید.
PONG Quest شامل پونگ کلاسیک (و همچنین اصلاح شده) است - شاید بهترین بخش آن باشد، به خصوص که می توانید با یک دوست در هر دو حالت محلی و آنلاین بازی کنید. درست است، دومی در حال حاضر کمی بیشتر از کاملاً مرده است.
همچنین بخوانید: آیا عصبی هستید؟ ده بازی ویدیویی برای آرامش هر چه بیشتر در دوران قرنطینه
در غیر این صورت، این یک بازی فوق العاده ساده با ایده جالب، اما اجرای ضعیف است. اینجا به سادگی هیچ کاری برای انجام دادن وجود ندارد: پس از تکمیل یک سیاه چال، همه چیزهایی را که در اختیار دارد خواهید دید. در مجموع پنج جهان از این دست در اینجا وجود دارد - هر کدام ظاهراً از یک یا آن بازی کلاسیک آتاری الهام گرفته شده اند. اما هوش مصنوعی ضعیف و فقدان هر گونه ایده جدید فراتر از آنچه در عنوان خوانده می شود، تمایلی به بازگشت به آن را از بین می برد.