 показують деталі сонячної поверхні великим планом.){kind=link}
تصاویر جدید گرفته شده با تلسکوپ خورشیدی Daniel K. Inouye (DKIST)، جزئیات لکه ها و سلول های خورشیدی را آشکار می کند و حرکت پلاسما را در جو خورشید با وضوح بالا نشان می دهد. اگر فاصله ها در نظر گرفته شود، یک سلول همرفت خورشیدی به طور متوسط کمی کوچکتر از ایالت تگزاس است. این تصاویر به محققان کمک می کند تا سطح خورشید را بهتر تجزیه و تحلیل کنند تا فرآیندهایی را که روی آن اتفاق می افتد درک کنند.
لکه های خورشیدی که اغلب بزرگتر از کل سیاره ما هستند، معمولاً نقاط کوتاه مدتی هستند که میدان های مغناطیسی بسیار قوی هستند و نسبت به مناطق اطراف آن تیره تر به نظر می رسند. آنها همچنین با قوی ترین شراره ها همراه هستند خورشید: وقتی خطوط میدان مغناطیسی در هم می‌پیچند، شکسته می‌شوند و دوباره به هم متصل می‌شوند، انفجارهای باورنکردنی انرژی را به شکل پرتاب‌های جرم تاجی و شعله‌های خورشیدی آزاد می‌کنند.
فعالیت لکه های خورشیدی به چرخه های حدود 11 ساله مرتبط است که در طی آن در حداکثر خورشیدی به اوج خود می رسد و در کمترین زمان تقریباً به صفر می رسد. ما اکنون در راه رسیدن به حداکثر خورشیدی مورد انتظار در سال 2025 هستیم، پس از آن فعالیت دوباره شروع به کاهش خواهد کرد.
مشخص نیست چه چیزی چرخه ها را کنترل می کند فعالیت خورشیدی یا لکه های خورشیدی ایجاد می کند. اما این اطلاعات برای ما در زمین اهمیت زیادی دارد، زیرا پرتاب جرم تاجی می تواند باعث ایجاد ابرهای عظیم از ذرات باردار شود که به میدان مغناطیسی زمین برخورد کرده و می تواند باعث ایجاد تعدادی اختلال شود.
تصاویر جدید تلسکوپ خورشیدی چندین ساختار ظریف مرتبط با لکه های خورشیدی را نشان می دهد. به عنوان مثال، سایه ها یا به اصطلاح منافذ خورشید، که در صورت عدم وجود شرایط برای تشکیل نیم سایه ایجاد می شوند.
هنگامی که خورشید ساکن است، می تواند در تصاویر گرفته شده در قسمت مرئی طیف کاملاً بدون چهره ظاهر شود. با این حال، حتی در یک خورشید آرام، چیزهای زیادی در جریان است. سلول های همرفتی (یا گرانول ها) به سطح خورشید بافتی شبیه ذرت بو داده می دهند. پلاسمای داغ از مرکز سلول بالا می‌آید، سپس به سمت لبه‌ها حرکت می‌کند و با سرد شدن دوباره به پایین فرو می‌رود. این سلول ها به طرز خیره کننده ای بزرگ هستند - تا 1600 کیلومتر عرض.
بالا فوتوسفر اتمسفر خورشیدی یا کروموسفر قرار دارد. گاهی اوقات با رشته های نازک، تیره و برس مانندی از پلاسما که اسپیکول نامیده می شوند، پر می شود. آنها شبیه مو هستند، اما قطر آنها معمولاً بین 200 تا 450 کیلومتر است. دانشمندان نمی دانند چگونه آنها تولید می شوند، اما این یک شاخص نسبتا قابل اعتماد از جهت میدان مغناطیسی خورشیدی است.
دانشمندان امیدوارند تصاویر این تلسکوپ به حل برخی از اسرار دیرینه این پدیده های شگفت انگیز خورشیدی کمک کند. به نوبه خود، این می تواند به درک پدیده های در مقیاس بزرگتر، مانند دینامیک داخلی خورشید و آنچه چرخه های خورشیدی را هدایت می کند، کمک کند.
تلسکوپ در حال حاضر در حال تولید نتایج است. در اوایل سال جاری، دانشمندان اولین مشاهدات امواج جوی خورشیدی را در یک لکه خورشیدی توصیف کردند. «هیچ جسم دیگری مانند خورشید وجود ندارد تلسکوپ اینو، دانشمندان گفتند. اکنون سنگ بنای مأموریت ما برای ارتقای دانش خود از خورشید است و به جامعه تحقیقاتی قابلیت‌های رصدی پیشرفته‌ای ارائه می‌کند. این قوانین بازی را تغییر می دهد."
همچنین بخوانید: