همانطور که ناظران آسمانی ما - کاوشگرهای فضایی، کاوشگرها و تلسکوپ ها - حساس تر می شوند، ما چیزهای بیشتری را کشف می کنیم که قبلاً هرگز ندیده ایم. این همان چیزی است که با منبع سیگنال های رادیویی که اخیراً کشف شده است که در فاصله کمی از مرکز کهکشان قرار دارد اتفاق افتاد. ASKAP J173608.2-321635 نامیده می شود و ستاره شناسان نتوانسته اند بفهمند کدام شی فضایی به بهترین وجه با ویژگی های عجیب آن مطابقت دارد. می تواند بخشی از یک کلاس کاملاً جدید از اشیاء باشد.
ASKAP J173608.2-32163 توسط رهیاب آرایه کیلومتر مربعی استرالیا (ASKAP)، یکی از حساس ترین تلسکوپ های رادیویی که تاکنون ساخته شده است، کشف شد. قبلاً توانایی خود را در یافتن چیزهایی که قبلاً ندیده‌ایم، مانند حلقه‌های رادیویی عجیب، کهکشان‌های کشف‌نشده و انفجارهای رادیویی سریع مرموز ثابت کرده است.
ASKAP J173608.2-32163 بسیار متغیر است و چندین هفته قبل از ناپدید شدن، امواج رادیویی ساطع می کند. سیگنال همچنین به شدت قطبی شده است - یعنی جهت نوسانات امواج الکترومغناطیسی به صورت خطی و دایره ای تحریف شده است. ASKAP J173608.2-32163 نیز یک جانور بسیار دشوار برای شناسایی است. این جسم، هر چه که باشد، تا زمانی که ASKAP در طی یک بررسی تجربی از آسمان برای جستجوی منابع رادیویی گذرا انجام شد، مشاهده نشد. اما در دوره از آوریل 2019 تا آگوست 2020، سیگنال 13 بار در داده ها ظاهر شد.
مشاهدات بعدی در آوریل و جولای 2020 با استفاده از تلسکوپ رادیویی موریانگ دیگر در استرالیا هیچ نتیجه ای نداشت. اما تلسکوپ رادیویی MeerKAT در آفریقای جنوبی این سیگنال را در فوریه 2021 دریافت کرد. تلسکوپ فشرده استرالیا (ATCA) نیز آن را در آوریل 2021 شناسایی کرد. منبع سیگنال های رادیویی در مشاهدات اشعه ایکس و مادون قرمز نزدیک ظاهر نشد. در آرشیو داده های رادیویی جمع آوری شده توسط چندین ابزار که محققین را بررسی می کردند
همچنین جالب:
- نوع جدیدی از ابرنواختر کشف شده است: این ابرنواختر ترکیبی از یک ستاره در حال مرگ و همراه آن است
- نه ستاره و نه سیاره: دانشمندان یک کوتوله قهوه ای عجیب در کهکشان راه شیری کشف کرده اند.
بنابراین، یک راز نسبتا جالب باقی می ماند. قطبش شامل پراکندگی و مغناطیسی است، شاید تا حدی به دلیل غبار و میدان های مغناطیسی در محیط بین ستاره ای بین ما و منبع باشد، اگرچه ممکن است خود منبع نیز به شدت مغناطیسی شده باشد.
به طور کلی، درک اینکه منبع چه چیزی می تواند باشد بسیار دشوار است. انواع مختلفی از ستارگان وجود دارند که طول موج ها را تغییر می دهند، مانند ستارگانی که به طور مکرر شعله ور می شوند، یا دوتایی با کروموسفرهای فعال، یا ستاره هایی که یکدیگر را می گیرند. با این حال، عدم تشخیص در محدوده طول موج اشعه ایکس و مادون قرمز نزدیک، این فرض را بعید می کند.
همچنین یک تپ اختر، نوعی ستاره نوترونی که امواج رادیویی را مانند یک فانوس دریایی کیهانی ساطع می کند، بعید است. تپ اخترها انفجارهای منظمی دارند و ASKAP J173608.2-32163 تمایل به محو شدن دارد که با تپ اخترها ناسازگار است. علاوه بر این، سه ماه است که هیچ شناسایی وجود ندارد، که با تپ اخترها همخوانی ندارد. باینری های اشعه ایکس، انفجارهای پرتو گاما و ابرنواخترها نیز حذف شدند.
با این حال، این جسم برخی از ویژگی‌ها را با یکی از سیگنال‌های مرموز مشاهده شده در نزدیکی مرکز کهکشانی مشترک است. اینها به عنوان گذراهای رادیویی مرکز کهکشانی (GCRT) شناخته می شوند که سه مورد از آنها در دهه 2000 کشف شد. این منابع نیز هنوز توضیح داده نشده اند، اما دارای چندین ویژگی با ASKAP J173608.2-32163 هستند.
اگر ASKAP J173608.2-32163 یک GCRT است، مشاهدات جدید می تواند به ما کمک کند تا منابع بیشتری را پیدا کنیم و بفهمیم آنها چیست.
همچنین بخوانید: