اخترفیزیکدانان دو جفت ابرسرد را کشف کرده اند کوتوله ها، آنقدر نزدیک به هم قرار گرفته اند که شبیه یک ستاره هستند. این اجرام آسمانی تنها 20,5 ساعت طول می کشد تا به دور یکدیگر بچرخند، یعنی سال آنها کمتر از یک روز زمینی است. آنها همچنین بسیار قدیمی تر از سیستم های مشابه هستند.
ستاره های کوتوله فوق سرد با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نیستند، اما آنها پرتعدادترین ستاره های کهکشان هستند. آنها چنان جرم کوچکی دارند که فقط نور مادون قرمز ساطع می کنند و دانشمندان برای دیدن آنها به تلسکوپ های فروسرخ نیاز دارند. نظریه ای وجود دارد مبنی بر اینکه ستارگان بسیار نزدیک به یکدیگر می توانند وجود داشته باشند، اما این اولین بار است که ستاره شناسان چنین اجرامی را در چنین مجاورت مشاهده می کنند.
این سیستم LP 413-53AB نام داشت. تیم تحقیقاتی این جفت را در داده های آرشیوی پیدا کردند. آنها با استفاده از الگوریتمی که ستاره ها را بر اساس داده های طیفی آنها مدل می کند، داده ها را بررسی کردند. اما در تصاویر اولیه، ستارگان به سادگی در یک راستا قرار گرفتند، بنابراین شبیه یک به نظر می رسیدند. دانشمندان این داده ها را عجیب تلقی کردند، بنابراین با استفاده از تجهیزات رصدخانه کک، ستاره را با دقت بیشتری مشاهده کردند. مشاهدات نشان داد که منحنی روشنایی آنقدر سریع تغییر کرد که باید دو ستاره وجود داشته باشد. بنابراین دانشمندان متوجه شدند که نزدیکترین جفت دوتایی که تا به حال پیدا شده را یافته اند.
«بیشتر اجرام دوتایی که مشاهده می کنیم دارای دوره های مداری در سال هستند. بنابراین هر چند ماه یکبار اندازه گیری می کنید. سپس، پس از مدتی، می توانید پازل را کامل کنید. با این سیستم، می‌توانستیم ببینیم که چگونه خطوط طیفی در زمان واقعی از هم جدا می‌شوند. اخترفیزیکدانان می گویند که دیدن این که چگونه اتفاقی در مقیاس زمان بشر در جهان رخ می دهد شگفت انگیز است.
این جفت به هم نزدیکتر از سیاره مشتری و یکی از یاران گالیله ای آن، کالیستو. آنها همچنین از یک کوتوله قرمز نزدیکتر هستند TRAPPIST-1 به نزدیکترین سیاره خود TRAPPIST-1b. این ستارگان بسیار قدیمی تر از سه منظومه مشابه دیگر شناخته شده برای دانشمندان هستند. در حالی که این سه نسبتاً جوان هستند و کمتر از 40 میلیون سال سن دارند، LP 413-53AB مانند خورشید ما چندین میلیارد سال سن دارد. سن آنها نشان می دهد که ستارگان آنقدر نزدیک به هم شروع به شکل گیری نکرده اند.
محققان بر این باورند که آنها می‌توانستند از مداری فشرده‌تر شروع کنند یا در مدارهای وسیع‌تری حرکت کنند و سپس به مرور زمان به هم نزدیکتر شوند. نسخه دیگری وجود دارد - ستاره ها به عنوان یک سیستم سه گانه شروع شدند. فعل و انفعالات گرانشی می تواند به طور همزمان یک ستاره را هل داده و دو ستاره دیگر را به مداری فشرده تر بکشاند.
اکنون که اخترفیزیکدانان چنین منظومه نزدیکی را یافته اند، می خواهند بدانند که آیا سیستم دیگری نیز وجود دارد یا خیر. این تنها راه برای درک سناریوهای مختلف است. دانشمندان می گویند: «این سیستم ها نادر هستند. - اما ما نمی دانیم که آیا آنها نادر هستند زیرا نادر هستند یا به این دلیل که ما آنها را پیدا نمی کنیم. این سوال باز است. اکنون ما یک نقطه داده داریم که می‌توانیم از آن خارج شویم.»
همچنین جالب:
پاسخ دهید