ستاره شناسان گروه بزرگی از ابرخوشه های کهکشانی غول پیکر، خوشه های کهکشانی فوق العاده عظیم و خوشه های کهکشانی در جهان را کشف کرده اند.
بارزترین نمونه از این 662 ابرخوشه جدید در فاصله حدود 3 میلیارد سال نوری از زمین قرار دارد و "ابرخوشه Einasto" نام گرفت. این خوشه به افتخار اخترفیزیکدان استونیایی، ژان ایناستو، یکی از پیشگامان ساختار بزرگ مقیاس جهان، نامگذاری شده است.
ابرخوشه Einasto با اندازه و جرم خود قابل توجه است. جرم آن برابر با 26 کوادریلیون خورشید (26 با 15 صفر) است. این خوشه به قدری عظیم است که 360 میلیون سال طول می کشد تا سیگنال نوری از یک سر آن به انتهای دیگر برسد.
نتایج می تواند به دانشمندان کمک کند تا درک بهتری از نحوه گرد هم آمدن این خوشه های عظیم کهکشانی داشته باشند. در نهایت، ممکن است به سوالاتی در مورد ماده تاریک و انرژی تاریک نیز پاسخ دهد.
اگرچه بقیه خوشه ها نمی توانند با ابرخوشه Einasto مطابقت داشته باشند، اما مطمئناً از نظر جرم و اندازه از آن کمتر نیستند. بر اساس نمونه یافت شده، تیمی به رهبری اخترشناسان رصدخانه تارتو توانستند میانگین جرم و اندازه خوشه را محاسبه کنند.
محققان تشخیص دادند که جرم معمولی یک ابرخوشه در این مجموعه حدود 6 کوادریلیون جرم خورشیدی است و اندازه معمولی یک ابرخوشه حدود 200 میلیون سال نوری وسعت دارد. برای مقایسه، متوسط خوشه حدود 2000 برابر بزرگتر از کهکشان راه شیری است.
از نظر جرم، اگر جرم خورشید به اندازه یک توپ گلف باشد، جرم یکی از این ابرخوشه ها به اندازه قله اورست خواهد بود.
با مطالعه ویژگی‌های این ابرخوشه‌ها، تیم دریافت که خوشه‌های کهکشانی درون ابرخوشه‌ها سنگین‌تر از کهکشان‌های خارج از ابرخوشه‌ها هستند. این نشان می دهد که کهکشان های موجود در ابرخوشه ها متفاوت از کهکشان های خارج از چنین محیط هایی رشد و تکامل می یابند.
با این حال، با وجود جرم عظیم ابرخوشه‌ها، کهکشان‌های منفرد در آنها نسبت به سایر کهکشان‌ها چگالی کمتری دارند، زیرا این جرم باورنکردنی در حجم‌های عظیمی توزیع شده است.
با این حال، چگالی کهکشان‌های ابرخوشه به اندازه‌ای بزرگ است که تأثیر گرانشی عظیمی بر ماده موجود در خود ابرخوشه‌ها داشته باشد. این شامل محتوای ماده تاریک است که اسرارآمیزترین شکل ماده در جهان است زیرا عملاً برای چشم انسان نامرئی می ماند زیرا با نور برهمکنش نمی کند.
مطالعات بیشتر در مورد این ابرخوشه ها ممکن است به حل یکی دیگر از مهمترین رازهای جهان کمک کند: ماهیت انرژی تاریک.
انرژی تاریک یک نام متعارف برای نیرویی است که باعث شتاب گرفتن سرعت انبساط جهان می شود. این باعث می شود که کهکشان ها با گذشت زمان سریعتر و سریعتر از ما و یکدیگر دور شوند.
با این حال، جالب توجه است که تیمی که این یافته‌ها را انجام داد، متوجه شد که به نظر می‌رسد کهکشان‌های این ابرخوشه‌ها با سرعتی کمتر از حد انتظار در حال پراکندگی هستند. دانشمندان بر این باورند که انرژی تاریک در نهایت می‌تواند بر جاذبه گرانشی بین کهکشان‌های یک ابرخوشه غلبه کند، بنابراین مطالعه این سیستم‌ها می‌تواند به پاسخ به سؤالات مربوط به اختلافات نگران‌کننده مشاهده‌شده در نرخ انبساط کیهان کمک کند.
همچنین بخوانید: