دو ستاره بزرگ که توسط ابری چشمگیر از گاز و غبار احاطه شده اند، چندین سال است که دانشمندان را به خود مشغول کرده است. بالاخره یکی از آنها درست مثل میدان ما میدان مغناطیسی دارد آفتاب، و دیگری نیست. علاوه بر این، چنین ستاره های عظیمی با وجود یک سحابی مشخص نمی شوند، بنابراین این یک ترکیب نسبتا نادر است. خب، به نظر می رسد که ستاره شناسان توانسته اند این معما را حل کنند.
وقتی اخترشناسان به "دو ستاره" در دل ابری خیره کننده از گاز و غبار نگاه کردند، با شگفتی مواجه شدند. به طور معمول، ستارگان در چنین جفت هایی مانند دوقلو به نظر می رسند، اما در HD 148937 یک ستاره جوان تر به نظر می رسد و برخلاف دیگری، دارای میدان مغناطیسی است. داده های جدید رصدخانه جنوبی اروپا (ESO) نشان می دهد که این منظومه در ابتدا سه ستاره داشت، اما یک ستاره بعدا ستاره دیگری را بلعید، رویدادی که ابری را ایجاد کرد و سرنوشت سیستم را برای همیشه تغییر داد.
سیستم HD 148937 در فاصله ای حدود 3800 سال نوری قرار دارد زمین در جهت صورت فلکی Kosynets. این ستاره از دو ستاره بسیار بزرگتر از خورشید تشکیل شده است و توسط یک سحابی، ابری از گاز و غبار احاطه شده است. ستاره شناسان می گویند: «سحابی احاطه کننده دو ستاره پرجرم نادر است و این واقعاً به ما این احساس را می دهد که قرار است اتفاق جالبی در این منظومه بیفتد.
دانشمندان می گویند: "پس از یک تجزیه و تحلیل دقیق، ما توانستیم تشخیص دهیم که ستاره پرجرم تر از همدمش بسیار جوان تر به نظر می رسد، که هیچ منطقی ندارد، زیرا آنها باید در همان زمان شکل می گرفتند." تفاوت سنی 1,5 میلیون ساله محققان را به این باور رساند که چیزی باعث جوانی دوباره ستاره پرجرمتر شده است. قطعه دیگر این پازل سحابی اطراف ستارگان است که به نام NGC 6164/6165 شناخته می شود. با 7500 سال سن، به طور قابل توجهی از هر دو ستاره جوانتر است و سطوح بالایی از نیتروژن، کربن و اکسیژن را نشان می دهد، عناصری که معمولاً در داخل ستاره یافت می شوند تا بیرون.
برای حل این معما، تیم نه سال داده از ابزار PIONIER و GRAVITY در تداخل سنج تلسکوپ بسیار بزرگ ESO (VLTI) واقع در صحرای آتاکاما و همچنین داده های آرشیوی از ابزار FEROS را جمع آوری کرد. "ما معتقدیم که این سیستم در ابتدا دارای سه بود ستاره ها. دانشمندان توضیح می دهند که دو تا از آنها باید نزدیک یکدیگر باشند و سومی بسیار دورتر بود. – دو ستاره درونی با هم ادغام شدند و ستاره ای با میدان مغناطیسی تشکیل دادند و مقداری از موادی که سحابی را ایجاد کردند به بیرون پرتاب کردند. ستاره دورتر با ستاره مغناطیسی تازه تشکیل شده وارد مدار جدیدی شد و یک سیستم دوتایی تشکیل شد."
این سناریو به حل یک معمای قدیمی در نجوم کمک می کند: ستاره های پرجرم چگونه میدان مغناطیسی خود را به دست می آورند. اگرچه میدان های مغناطیسی ویژگی مشترک ستارگان کم جرم مانند خورشید است، ستارگان پرجرم تر نمی توانند میدان های مغناطیسی را به همان روش پشتیبانی کنند. اما چنین استثناهایی وجود دارد.
ستاره‌شناسان مدت‌ها گمان می‌کردند که ستاره‌های پرجرم می‌توانند با ادغام دو ستاره، میدان مغناطیسی پیدا کنند. اما این اولین بار است که محققان شواهد مستقیمی از این موضوع پیدا می کنند. در مورد HD 148937، احتمالاً ادغام اخیراً رخ داده است.
همچنین بخوانید: