مدل سازی شکل گیری منظومه شمسی یک روش تا حد زیادی موفق است. به لطف آن، دانشمندان موفق می شوند موقعیت تمام سیارات اصلی را به همراه پارامترهای مداری آنها بازتولید کنند. اما شبیه‌سازی‌های مدرن در تعیین صحیح جرم چهار سیاره تشکیل‌دهنده منظومه شمسی مشکل دارند. این به ویژه در مورد عطارد صادق است.
در جدید پژوهش ستاره شناسان پیشنهاد می کنند که برای درک تکامل سیارات کوچکتر باید به سیارات غول پیکر توجه بیشتری کنیم. از میان تمام سیارات صخره ای درونی منظومه شمسی، عطارد عجیب ترین است. این نه تنها کمترین جرم را دارد، بلکه در مقایسه با اندازه کل سیاره، بزرگترین هسته را نیز دارد. این به خودی خود یک مشکل جدی برای مدل سازی شکل گیری سیاره ایجاد می کند، زیرا ساخت چنین هسته بزرگی بدون ایجاد سیاره ای با نسبت های مناسب همراه با آن دشوار است.
اخیراً تیمی از ستاره شناسان چندین راه را برای توضیح ویژگی های عجیب عطارد با استفاده از شبیه سازی های شکل گیری منظومه شمسی بررسی کردند. در اولین روزهای وجود منظومه شمسی به جای یک ردیف منظم از سیارات، ما یک دیسک پیش سیاره ای از گاز و غبار داشتیم. ده ها در این دیسک وجود داشت سیاره های کوچک، که به مرور زمان با هم برخورد کردند، ادغام شدند و بزرگتر شدند و به سیاره هایی تبدیل شدند که می شناسیم.
ستاره شناسان بر این باورند که لبه داخلی قرص پیش سیاره ای احتمالاً از نظر مواد نسبتاً ضعیف بوده است. علاوه بر این، سیارات غول پیکر در مدارهایی که اکنون در آنها وجود دارند، شکل نگرفتند. در عوض، آنها از مکان هایی که برای اولین بار در آنجا شکل گرفتند به موقعیت فعلی خود مهاجرت کردند. با حرکت سیارات غول پیکر باعث بی ثباتی قرص داخلی شدند که می تواند منجر به از دست رفتن ماده بیشتر شود.
همچنین جالب:
با کنار هم قرار دادن این ایده ها، ستاره شناسان توانستند تاریخچه ای از شکل گیری عطارد بسازند. در ابتدا، قرص پیش سیاره ای درونی حاوی سیاره های کوچک بسیاری بود، اما با حرکت و مهاجرت سیارات غول پیکر، مواد زیادی را برای ساختن با خود بردند. بقیه سیاره های کوچک با یکدیگر برخورد کردند و پس از آن بسیاری از فلزات سنگین به داخل سیاره سقوط کردند. اینگونه بود که هسته بزرگ عطارد شکل گرفت.
اگرچه مدل‌ها می‌توانستند اندازه هسته سیاره را تعیین کنند، اما شبیه‌سازی‌ها هنوز نتوانستند جرم کل آن را به درستی تعیین کنند. شبیه‌سازی‌ها تمایل به ایجاد عطاردی داشتند که دو تا چهار برابر بیشتر از آنچه که هست، جرم داشت. این سؤال که چگونه عطارد به وجود آمد نیز همچنان باز است. ستاره‌شناسان گمان می‌کنند که ما باید خواص شیمیایی قرص پیش سیاره‌ای را دقیق‌تر مطالعه کنیم، و به‌ویژه بر این موضوع تمرکز کنیم که چگونه دانه‌های گرد و غبار می‌توانند در محیط تابش شدید مدار عطارد به هم بپیوندند و کنار هم بمانند.
همچنین جالب: