سیاره مشتری سبقت گرفت زحل و تبدیل به سیاره ای با بیشترین تعداد ماهواره های شناخته شده شد. او در سال 2019 رهبری را رها کرد، اما اکنون دوباره پیشروی کرده است. ستاره شناسان 12 ماهواره ناشناخته را در مدار بزرگترین سیاره منظومه شمسی شمارش کرده اند و اکنون تعداد کل آنها 92 است. تاکنون تنها 83 ماهواره در زحل کشف شده است.
مدارهای قمرهای بی نام در بخشنامه های مرکز سیاره های کوچک اتحادیه بین المللی نجوم منتشر شد که تمام اجسام کوچک کشف شده در منظومه شمسی را دنبال می کند. این مشاهدات توسط ستاره شناس اسکات شپرد از مؤسسه علوم کارنگی هدایت شد - او و تیمش به طور تصادفی بسیاری از ماهواره های ناشناخته را در حین شکار یک سیاره نهم فرضی مرموز در منظومه شمسی بیرونی کشف کردند.
شپرد پس از کشف XNUMX قمر جدید توسط دانشمندان تیمش گفت: «مشتری اتفاقاً در آسمان در کنار میدان‌های جستجو قرار گرفت که در آن ما به دنبال اجرام بسیار دور در منظومه شمسی بودیم. در واقع جای تعجب نیست که دانشمندان اکنون در حال کشف این اجسام هستند، زیرا آنها کوچک، کم نور و به سختی دیده می شوند، به خصوص زمانی که یک اجسام بزرگ وجود دارد. سیاره مشتری.
با این حال، محققان در جستجوی شواهدی از سیاره نهم، از تلسکوپ قوی‌تری نسبت به قبل استفاده کردند و با تصاویری با وضوح بالاتر و میدان دید وسیع‌تری نسبت به مشاهدات قبلی زوم کردند. این به آنها اجازه داد تا ماهواره های کوچکی را کشف کنند که قبلاً قابل مشاهده نبودند. به گفته Sky&Telescope، XNUMX ماهواره جدید کشف شده کاملاً دور از مشتری هستند و در مداری رتروگراد در جهت مخالف چرخش مشتری می چرخند.
هیچ چیز شگفت انگیزی در این وجود ندارد: اکثریت ماهواره ها مشتری رو به عقب است. این حرکت به این معنی است که آنها احتمالاً از صخره هایی عبور کرده اند که توسط گرانش مشتری گرفته شده و در مدار باقی مانده اند. سه ماهواره دیگر به سیاره نزدیکتر هستند و در همان جهت آن می چرخند. دیدن این قمرهای کوچکتر و پیشرو دشوارتر است زیرا توسط مشتری گرفته شده اند و احتمالاً در مدار مشتری شکل گرفته اند.
این ماهواره ها برای اولین بار در سال های 2021 و 2022 مشاهده شدند. هر چیزی در نزدیکی مشتری که در همان جهت و با سرعت یکسان در آسمان حرکت می کند، به طور بالقوه می تواند یک ماهواره باشد، اما تأیید این موضوع به زمان نیاز دارد. مشاهدات مکرر در یک ماه و سپس در یک سال مورد نیاز است تا اطمینان حاصل شود که جسم هنوز در مدار مشتری است. مشاهدات بیشتر نیز برای تهیه نقشه مدار جسم مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
این می تواند بیشتر در مورد تاریخ مشتری و قمرهای آن به ما بگوید. برای مثال تصور می‌شود که قمرهای واپس‌گرا بقایای سه جرم بزرگ‌تر هستند که در مدار مشتری گرفته شده و پس از برخورد با اجرام دیگر متلاشی شده‌اند. اما ماهواره Valetudo که در سال 2016 کشف شد، دارای مداری پیشرونده است که با مدارهای ماهواره های رتروگراد تلاقی می کند. این نشان می‌دهد که ماهواره‌های رتروگراد ممکن است در نتیجه برخورد با ماهواره‌های پیشرو با مدارهایی مشابه مدار Valetudo شکل گرفته باشند. برای تایید یا رد این نظریه به ماهواره های جدید نیاز است.
همچنین جالب: