سال‌هاست که ستاره‌شناسان این توده مرموز را تماشا کرده‌اند X7 حول سیاهچاله عظیم در قلب کهکشان راه شیری می چرخد و به این فکر می کند که چیست و از کجا آمده است.
پس از تجزیه و تحلیل 20 سال مشاهدات، تیمی از دانشمندان یک تغییر جدی در شکل X7 کشف کردند - طول آن تقریبا دو برابر طول اولیه خود بود. این تغییر در ساختار نشان می دهد که این توده به احتمال زیاد شامل زباله هایی است که در طی یک برخورد نسبتاً اخیر بین این دو ستاره به بیرون پرتاب شده اند.
اخترفیزیکدانان توضیح می دهند: "هیچ شی دیگری در این منطقه چنین تکامل شدیدی را نشان نداده است." - در ابتدا شبیه یک دنباله دار بود و دانشمندان معتقد بودند که این شکل را تحت تأثیر باد ستاره ای یا فواره های ذرات یک سیاهچاله به دست آورده است. اما وقتی 20 سال او را تماشا کردیم، دیدیم که درازتر می شود. چیزی باید این ابر را به مسیر خاص خود هدایت کرده باشد.
اگر این جرم واقعاً یک ابر زباله باشد، کشف آن برخی از فرآیندهای دینامیکی جذاب در مرکز کهکشان، مانند دفعات برخورد ستاره‌ها و اثرات گرانش شدید را روشن می‌کند. در عرض چند سال، ابر غبار و گاز بیشتر و بیشتر "اسپاگتی" می شود و در نهایت به یک سیاه چاله سقوط می کند. قوس A* (SgrA*.).
تغییرات در موقعیت و سرعت ابر زباله نیز نشان می‌دهد که این ابر در مداری بیضوی به دور مرکز کهکشانی با دوره‌ای حدود 170 سال در حال حرکت است. به عبارت دقیق‌تر، اگر کمی به مرکز نزدیک‌تر بود، چنین می‌شد. شبیه سازی ها نشان می دهد که هیچ شانسی برای تکمیل یک مدار ندارد.
این انیمیشن را توسط @AdamGDog نشان دادن سرنوشت پیش‌بینی‌شده X7 در حالی که نزدیکترین رویکرد خود را به Sgr A* در حدود سال 2036 می‌دهد و بینشی از محیط شدید مرکز کهکشانی ارائه می‌کند. تبریک به Anna Ciurlo of @GalacticCtrGrp، رندی و کل تیم! عکسtwitter.com/zdyjIPoUGA
- رصدخانه WM Keck (@keckobservatory) فوریه 21، 2023
به نزدیکترین نقطه همگرایی با Sgr A*پیش‌بینی می‌شود که این شی که به عنوان periaster شناخته می‌شود در سال 2036 بگذرد. در این مرحله، محیط گرانشی ابر را از هم جدا می‌کند و باقیمانده‌ای پراکنده باقی می‌ماند که به گردش در اطراف سیاهچاله تا زمانی که فراتر از افق رویداد ناپدید شود، ادامه می‌دهد. وقتی بالاخره این اتفاق بیفتد، هرکسی که این روند را تماشا کند آتش بازی را می بیند.
X7 شباهت هایی با دیگر توده های مرموز دارد که به دور مرکز کهکشانی می چرخند. آنها به عنوان اجسام G شناخته می شوند و برای اولین بار حدود 20 سال پیش کشف شدند و دانشمندان را با یک دوراهی مواجه کردند - آنها شبیه ابرهای گازی بودند اما مانند ستاره ها رفتار می کردند، در حوالی ستاره منبسط می شوند اما دست نخورده ظاهر می شوند و دوباره به شکل فشرده برای ادامه حرکت در مدار فرو می روند.
با این حال، X7 در تکامل شگرفش هم در شکل و هم سرعت با اجسام G متفاوت است زیرا جسم به سمت Sgr A* کشیده می‌شود و شتاب می‌گیرد. دانشمندان می گویند: «یک احتمال این است که گاز و غبار X7 هنگام ادغام این دو ستاره به بیرون پرتاب شده است. - در این فرآیند، ستاره ادغام شده در داخل پوسته ای از غبار و گاز پنهان می شود که ممکن است با توصیف اجسام G مطابقت داشته باشد. و گاز پرتاب شده ممکن است اجسامی شبیه به X7 ایجاد کرده باشد.
از آنجایی که X7 توسط جرمی که در مرکزش کمین کرده است کنار هم قرار نمی گیرد، انتظار می رود عمر بسیار کمتری نسبت به اجرام G داشته باشد. این ابر همچنین ممکن است قطعه ای باشد که از یک ابر بزرگتر جدا شده است. محققان می نویسند: "نظارت بیشتر X7 به ما این امکان را می دهد که این تغییرات شدید را از نزدیک مشاهده کنیم، که به پراکندگی جزر و مدی نهایی بقایای این ساختار جذاب ختم می شود."
همچنین جالب: