ستاره شناسان بر این باورند که ممکن است بزرگترین دنباله دار تاریخ را کشف کرده باشند. این دنباله دار عظیم به افتخار کاشفانش برناردینلی-برنشتاین نامگذاری شد. این سیاره به قدری عظیم است که وقتی برای اولین بار کشف شد، ستاره شناسان تصور کردند که این سیاره کوتوله است.
یک دنباله دار عظیم در مسیری از قسمت بیرونی منظومه شمسی به سمت داخل حرکت می کند. در حالی که یک دنباله دار غول پیکر که از قسمت بیرونی منظومه شمسی به زمین نزدیک می شود ممکن است باعث وحشت شود، ستاره شناسان مطمئن هستند که در حال حاضر تهدیدی برای زمین نیست. نزدیکتر از خارج از مدار زحل به خورشید نزدیک نخواهد شد.
اگرچه این فاصله بسیار زیادی از ما است، اما در مقیاس کیهانی بسیار نزدیک است و به دانشمندان این فرصت را می دهد تا جدیدترین دنباله دار را از ابر اورت مطالعه کنند. مطالعه چنین اجرام اولیه به دانشمندان کمک می کند تا درباره شکل گیری منظومه شمسی ما اطلاعات بیشتری کسب کنند. ستاره شناسان معتقدند که این دنباله دار بیش از 3 میلیون سال است که از قسمت داخلی منظومه شمسی بازدید نکرده است.
محققانی که برناردینلی-برنشتاین را مطالعه می کنند هیجان زده هستند و آن را دنباله دار "جدید" می نامند. هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد از زمانی که از ابر اورت خارج شده است، بیش از 18 واحد نجومی (au) به خورشید نزدیک شده است. ستاره شناسان معتقدند که این ممکن است ناشناخته ترین دنباله دار کشف شده باشد.
محققان تشخیص دادند که این دنباله دار سفر داخلی خود را به زمین از فاصله 40 AU آغاز کرده است. از خورشید مستقیماً از ابر اورت. فاصله تا اجسام در این منطقه از حدود 400 هزار تا 2 هزار در روز متغیر است. در فاصله حدود 100 واحد نجومی از خورشید کشف شد. قطر آن 29 کیلومتر است، اما با وجود اندازه بسیار زیاد، هنوز برای دیدن با چشم غیرمسلح بسیار دور است، بنابراین با تلسکوپ های بسیار قدرتمند مطالعه می شود.
همچنین بخوانید:
- معلوم شد که دنباله دارهای بین ستاره ای از نوع Borisov چندان نادر نیستند
- بزرگترین دنباله دار تاریخ به سمت مرکز منظومه شمسی در حال پرواز است: تقریباً یک سیاره