این هفته، دارپا (آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته وزارت دفاع ایالات متحده) از امضای قرارداد با دو شرکت هواپیماسازی برای توسعه یک هواپیمای دریایی که قادر به حرکت در ارتفاع کمتر از 30 متر از سطح با بار 90 است، خبر داد. تن و مسافتی بیش از 12 هزار کیلومتر.
طبق بیانیه دارپا، جنرال اتمیکس با همکاری شرکت فیزیک کاربردی دریایی و Aurora Flight Sciences با همکاری Gibbs & Cox و ReconCraft قراردادهایی را برای شروع طراحی و توسعه نمونه اولیه هواپیمای باری لیبرتی لیفتر به دست آوردند.
لیبرتی لیفتر اساساً یک قایق پرنده با ویژگی های یک هواپیمای ترابری است که از نظر اندازه و محموله شبیه هواپیمای ترابری C-17 Globemaster III است. این هواپیما باید در امواج دریایی 4 نقطه و پروازهای طولانی در امواج دریا تا 5 نقطه بلند شود و فرود آید. این هواپیما علاوه بر پرواز در نزدیکی سطح، باید با آرامش در ارتفاع حدود 3 کیلومتری از سطح دریا حرکت کند.
تولید هواپیمای دریایی باید از ساخت کم هزینه، مشابه ساخت کشتی استفاده کند. در مرحله اول این قرارداد، دو تیم هواپیمایی را توسعه خواهند داد که دو وسیله نقلیه تهاجمی آبی خاکی دریایی یا شش کانتینر باری 6 فوتی را با استفاده از فیزیک اثر زمینی در بالای تاج امواج حمل خواهد کرد. هواپیماهای بال ثابت که در نزدیکی زمین پرواز می کنند طوری رفتار می کنند که گویی روی بالشتکی از هوا بین زمین پرواز می کنند. هواپیماهایی که اثر زمینی را تجربه می کنند، انرژی کمتری برای به حرکت درآوردن هوا با سرعت بالا مصرف می کنند و به نوبه خود، انرژی کمتری برای پرواز مصرف می کنند.
هر دو شرکت 18 ماه فرصت دارند تا مفاهیم خود را اصلاح کنند. تیم جنرال اتمیکس یک طراحی دو بدنه با بال میانی را برای بهینه سازی پایداری آب و قابلیت دریا پیشنهاد کرد. این نیروگاه از یک نیروگاه توزیع شده با استفاده از دوازده موتور توربوشفت استفاده می کند. رقبای آنها Aurora Flight Scien هستندces بدنه سنتی یک هواپیمای دریایی، که شبیه یک قایق است، با بال بلند و هشت موتور توربوپراپ را به عنوان پایه در نظر گرفت. در اواسط سال 2024، انتظار می‌رود این دو شرکت پیشنهادات خود را با طراحی دقیق، برنامه‌های تولید و نمایش هواپیمای لیبرتی لیفتر X-Plane در مقیاس کامل ارائه کنند.
Ekranoplan برای استفاده نظامی زمانی توسط اتحاد جماهیر شوروی به عنوان بخشی از برنامه Ekranoplan، هواپیماهای باری پرسرعت برای ناوگان بالتیک و دریای سیاه مورد استفاده قرار گرفت، اما در دهه 1980 این سکوها تا حد زیادی به حاشیه رانده شدند.
همچنین بخوانید: