حدود 66 میلیون سال پیش، یک شی با عرض حدود 9,6 کیلومتر به زمین برخورد کرد و باعث یک سری حوادث فاجعه آمیز شد که منجر به مرگ دایناسورهای بدون پرواز شد. اکنون دانشمندان فکر می کنند که می دانند این جسم از کجا آمده است.
بر اساس یک مطالعه جدید، این برخورد توسط یک سیارک غول پیکر بدوی تاریک از راه دور ایجاد شده است کمربند سیارکی اصلی منظومه شمسی، بین مریخ و مشتری قرار دارد. این منطقه خانه بسیاری از سیارک‌های تاریک است – سنگ‌های فضایی با ترکیب شیمیایی که باعث می‌شود در مقایسه با انواع دیگر سیارک‌ها، تیره‌تر به نظر برسند (نور بسیار کمی را منعکس می‌کنند). قبلاً این منطقه آرام تلقی می شد: فقط چند اجرام آسمانی از آنجا پرواز می کردند.
در یک مقاله جدید، دانشمندان موسسه تحقیقاتی جنوب غربی (SwRI) نشان دادند که سیارک ها از لبه بیرونی کمربند اصلی حداقل 10 برابر بیشتر از آنچه قبلا تصور می شد به زمین سقوط می کنند.
پیش از این، زمین شناسان نمونه هایی از سنگ های 66 میلیون ساله را که در خشکی و در هسته مته یافت شده بودند، مورد مطالعه قرار دادند. نتایج نشان می دهد که سیارک متعلق به کلاس است کندریت های کربن دار. همانطور که می دانید، این یکی از نادرترین مواد در منظومه شمسی است. در عین حال، اگرچه کندریت‌های کربنی در میان اجرام آسمانی با ابعاد ده‌ها کیلومتر که به زمین نزدیک می‌شوند، رایج هستند، اما امروزه هیچ یک از آنها به اندازه چیزی که زمانی توسط دهانه Chicxulub تشکیل می‌شد مطابقت ندارد.
یادآور می شویم که Chicxulub یک دهانه برخوردی باستانی با قطر حدود 180 کیلومتر و عمق اولیه تا 17-20 کیلومتر است که در شبه جزیره یوکاتان قرار دارد و در لیست بزرگترین دهانه های زمین قرار دارد. فرض بر این است که این دهانه در حدود 66,5 میلیون سال پیش در پایان دوره کرتاسه در نتیجه برخورد یک سیارک با قطر حدود 10 کیلومتر شکل گرفته است.
جز ممکنه توضیح منشأ ضربه‌گیر دهانه Chicxulub، این داده‌ها همچنین به دانشمندان کمک می‌کند تا منشأ سایر سیارک‌هایی را که در گذشته با شدت بیشتری به زمین برخورد کرده‌اند، درک کنند. هیچ یک از دو بزرگترین دهانه برخوردی دیگر روی زمین، دهانه وردفورت در آفریقای جنوبی و حوضه سادبری در کانادا، منشأ ضربه‌گیر را ندارند. این نتایج همچنین می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا پیش‌بینی کنند که در کجا ممکن است برخوردهای بزرگ در آینده رخ دهد.
همچنین بخوانید: