ناسا پروژه روتورکرافت Dragonfly برای مطالعه تیتان، بزرگترین ماهواره زحل، رسما تایید شد. تصویب ماموریت بین سیاره ای برنامه ریزی شده برای سال 2028 با چندین سال تاخیر به دلیل همه گیری و مشکلات مالی انجام شد.
تیتان که در فاصله 1,2 میلیارد کیلومتری زمین قرار دارد، یکی از پیچیده ترین و جذاب ترین اشیاء مطالعه در منظومه شمسی است. جو متراکم تری نسبت به زمین دارد که عمدتاً از نیتروژن تشکیل شده و حاوی مقدار قابل توجهی متان است. دومی حتی بیشتر از 2,7٪ فعلی است، اما تحت تأثیر نور خورشید، هیدروکربن های پیچیده ای را تشکیل می دهد که ابرها را تشکیل می دهند و به صورت باران به سطح می ریزند - دریاچه هایی از متان، اتان و سایر ترکیبات وجود دارد. ممکن است یک اقیانوس آبی در زیر سطح ماه پنهان شده باشد.
کاوش در چنین مکانی کار آسانی نیست. در ژانویه 2005، فرودگر آمریکایی هویگنس به سطح تیتان رسید، اما دستگاه تحقیقاتی تمام عیار باید متحرک باشد. در ماه یا مریخ، مریخ نوردهای چرخدار با این کار کنار می آیند، اما سطح تیتان بیشتر شبیه باتلاقی است که از محصولات جانبی نفت تشکیل شده است. نمونه موفق تر، هلی کوپتر Ingenuity Martian است که اخیراً ماموریت خود را که در ابتدا قرار بود حدود یک ماه طول بکشد، به پایان رساند، اما کار آن تقریباً سه سال طول کشید.
سنجاقک شرایط لازم را برآورده می کند. منبع انرژی این دستگاه یک ژنراتور ترموالکتریک رادیو ایزوتوپی است و توسط هشت روتور آلومینیومی-تیتانیومی به حرکت در می‌آید - اکتوکوپتر Dragonfly برای انجام تحقیقات زمین‌شناسی، مطالعه شیمی آلی تیتان و جستجوی نشانه‌های زیستی در نظر گرفته شده است. نامزد امیدوار کننده ای برای حضور حیات فرازمینی در نظر گرفته نمی شود. این دستگاه با پرواز از مکانی به مکان دیگر، شیمی منطقه را با استفاده از یک سیستم پس پراکندگی و یک طیف سنج جرمی مطالعه خواهد کرد. همچنین شرایط آب و هوایی محلی و داده های لرزه ای را ثبت می کند که به اطلاعات بیشتر در مورد ساختار داخلی تیتان کمک می کند.
تأخیر بیشتر در ارسال Dragonfly به معنای نیاز به راکت های بزرگتر و قدرتمندتر خواهد بود - فرود این دستگاه بر روی Titan باید در سال 2034 انجام شود.
همچنین بخوانید: