دانشمندان به کشف جالبی در رابطه با اشباع جو زمین از اکسیژن دست یافته اند. به نظر می رسد که این فرآیند دارای دوره هایی از کار افتادگی بوده و به طور کلی 100 میلیون سال بیشتر از آنچه قبلا تصور می شد طول کشیده است.
همانطور که می دانید سیاره ما حدود 4,5 میلیارد سال پیش شکل گرفت و در آن زمان عملاً هیچ اکسیژنی در جو وجود نداشت. اما پس از تقریباً 2 میلیارد سال، تغییراتی رخ داد: سطح اکسیژن شروع به افزایش کرد و سپس به شدت کاهش یافت که با تغییرات آب و هوایی در مقیاس بزرگ همراه بود. آنها شامل چندین دوره یخبندان بودند و یخ می توانست تقریباً کل کره زمین را با پوسته ضخیم بپوشاند.
این داده ها بر اساس ویژگی های شیمیایی ثبت شده در سنگ های تشکیل شده در آن زمان به دست آمده است. با تجزیه و تحلیل آنها، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که 2,32 میلیارد سال پیش، اکسیژن یکی از عناصر اصلی جو سیاره ما بود. اما 100 میلیون سال قبل، وقایع متفاوت بود. سطح اکسیژن مدام در حال تغییر بود و به نقطه بحرانی خود می رسید.
به عنوان بخشی از مطالعه جدیدی که توسط زمین شناسان دانشگاه کالیفرنیا انجام شد، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که مدت زمان این پدیده که اکسیداسیون بزرگ نامیده می شود، 100 میلیون سال بیشتر از آنچه قبلا تصور می شد طول کشید. و این با ارتباط موجود بین اکسیژن رسانی و نوسانات شدید آب و هوا تأیید می شود.
همچنین جالب:
- سیاراتی با اقیانوس های زیرزمینی ممکن است برای زندگی مناسب تر از زمین باشند
- حیات روی زمین می‌تواند در نتیجه اصابت کوئینتیلیون رعد و برق به وجود آمده باشد
آندری بککر زمین شناس معتقد است که در طول اکسیداسیون بزرگ، تمام اکسیژن توسط سیانوباکتری ها تولید می شد که از طریق فتوسنتز انرژی تولید می کنند. در این فرآیند، اکسیژن یک محصول جانبی اصلی است. سیانوباکترهای اولیه قادر بودند آنقدر اکسیژن بسازند که برای تغییر ظاهر سیاره کافی بود. شناسایی و ردیابی این رابطه در سنگ‌های رسوبی دریایی که حاوی انواع خاصی از ایزوتوپ‌های گوگرد هستند، ممکن شد. هنگامی که سطح اکسیژن افزایش می یابد، ایزوتوپ ها ناپدید می شوند، زیرا واکنش های ایجاد کننده آنها در حضور اکسیژن رخ نمی دهد.
با مطالعه این سیگنال های شیمیایی، دانشمندان دریافتند که افزایش و کاهش سطح اکسیژن در جو با سه یخبندان در مقیاس بزرگ مرتبط است که بین 2,5 تا 2,2 میلیارد سال پیش رخ داده است. اما پس از آن دو یخبندان بعدی به هیچ وجه به نوسانات سطح اکسیژن مرتبط نبودند. مشخص شد که پس از سومین فرآیند جهانی، سطح اکسیژن روی زمین به حدی پایین آمد که سیاره به معنای واقعی کلمه "خفه شد". و سپس پس از یک نقطه در 2,32 میلیارد سال پیش، تولید اکسیژن شروع به افزایش کرد، و این مصادف با یخبندان نهایی بود، که قبلاً با تغییرات جوی همراه نبود.
همچنین بخوانید: