دو دانشمند مکزیکی، بر اساس داده‌های در دسترس عموم از تلسکوپ پرتو گامای فرمی، فعالیتی را در نزدیکی سیاهچاله عظیم در مرکز کهکشان ما کشف کرده‌اند. سیاهچاله Sagittarius A* (Sagittarius A*) در مرکز کهکشان راه شیری آرام در نظر گرفته می شود. این توده مواد اطراف خود را نمی بلعد و بنابراین انتشار چندگانه از ناحیه آن وجود ندارد. با این حال، چیزی از آن در حال پرواز است و دانشمندان منبع احتمالی فلاش های مرموز را یافته اند.
چند سال پیش، دانشمندان شعله های تناوبی را در محدوده اشعه ایکس کشف کردند که از سیاهچاله Sagittarius A* به ما می رسید. اخترفیزیکدانان گوستاوو ماگالانز-گیخون و سرجیو مندوزا از دانشگاه ملی خودمختار مکزیک تصمیم گرفتند این سوال را با جزئیات بیشتری بررسی کنند و به داده های باز از تلسکوپ پرتو گامای فرمی روی آوردند. دانشمندان 180 روز ضبط تلسکوپ را بین 22 ژوئن تا 19 دسامبر 2022 تجزیه و تحلیل کردند. آنها نتایج تجزیه و تحلیل را در مقاله جدیدی گزارش کردند.
تجزیه و تحلیل شامل پردازش و یافتن قاعده مندی ها بود، به ویژه آنهایی که به صورت دوره ای ظاهر می شوند. در نتیجه یکی از آنها را پیدا کردند. معلوم شد که یک سیگنال گاما از مجاورت Sagittarius A* با قابلیت اطمینان 3 سیگما (برای تأیید "آهنین" کشف، قابلیت اطمینان حداقل 5σ مورد نیاز است) هر 76,32 دقیقه می رسد. به احتمال زیاد، توده ای از گاز به دور سیاهچاله در مرکز کهکشان راه شیری در حدود فاصله عطارد از خورشید با سرعتی حدود 30 درصد سرعت نور می چرخد.
دانشمندان بر این باورند که ابر گازی در محدوده‌های دیگری نیز ساطع خواهد شد و دقیقاً مربوط به شعله‌های دوره‌ای که قبلاً در محدوده اشعه ایکس شناسایی شده بود، است. هیچ تشعشعی از خود سیاهچاله خارج نمی شود، اما در ناحیه جذب ماده در قرص برافزایش، فرآیندها بسیار بسیار فعال هستند و با انتشار انرژی همراه هستند. شاید در آینده، Sagittarius A* همچنان روشن شود، اما در حال حاضر فقط چشمک خواهد زد.
به هر حال، تلسکوپ فضایی فرمی اخیرا به ثبت یک رویداد مشابه دیگر کمک کرد. در 9 اکتبر 2022، منظومه شمسی توسط یک انفجار پرتو گاما روشن شد. نور آن 2,4 میلیارد سال سفر کرد تا به ما برسد و سفر خود را زمانی آغاز کرد که فقط باکتری ها و باستانی ها روی زمین وجود داشتند و هوای ما هنوز اکسیژن کافی نداشت. با وجود سفر طولانی، فلاش نور بسیار درخشان بود.
اولین بار توسط STEREO A، یکی از دو فضاپیمایی که رصدخانه خورشید-زمین را تشکیل می‌دهند، کشف شد. تقریباً 100 ثانیه بعد، نور به زمین رسید. رصدخانه نیل گرلز سویفت و تلسکوپ پرتو گامای فضایی فرمی این رویداد را رصد کردند و در آن زمان بود که اخترشناسان از آن مطلع شدند. سویفت و فرمی دیدند که این انفجار 10 ساعت به طول انجامید.
در ابتدا نور آنقدر درخشان بود که آشکارساز فرمی را پر کرد و در عرض چند ساعت به اندازه کافی در طیف مرئی روشن شد تا ستاره شناسان آماتور بتوانند آن را نگاه کنند. در حوالی زمانی که نور به زمین رسید، پنج فضاپیمای THEMIS این انفجارها را ثبت کردند. آنها برای مطالعه مگنتوسفر زمین و برهمکنش آن با باد خورشیدی طراحی شدند.
حدود چهار دقیقه بعد، نور GRB 221009A به مریخ رسید، جایی که فضاپیمای مریخ جو مریخ و تکامل فرار (MAVEN) در حال چرخش به دور سیاره سرخ است. همچنین قبل از اینکه نور بیشتر حرکت کند و در نهایت منظومه شمسی را ترک کند، یک انفجار پرتو گاما را شناسایی کرد.
همچنین بخوانید:
- تلسکوپ های ناسا قدیمی ترین سیاهچاله تاریخ را کشف کردند
- ستاره شناسان برای اولین بار شواهدی از چرخش یک سیاهچاله دریافت کردند
- دیر، مثل زندگی، مثل فعالیت را می شنوید؟
- به طور منظم!
فعالیت منظم در خانه: