سحابی کهکشانی رتیل که در کاتالوگ عمومی جدید با نام NGC 2070 ثبت شده است، مورد توجه دقیق تلسکوپ قرار گرفت. هابل. او ابرهای متلاطم گاز و غبار را ثبت کرد که بین ستاره های جوان می چرخیدند.
سحابی رتیل در فاصله 161 سال نوری در آن قسمت قرار دارد ابر ماژلانی بزرگ، که بخشی از صورت فلکی ماهی طلایی نیمکره جنوبی است. ستاره شناسان آن را منطقه ای با بزرگترین و درخشان ترین شکل گیری ستاره در گروه محلی، یعنی در میان کهکشان های نزدیک به راه شیری می دانند. تصویر جدیدی که توسط تلسکوپ فضایی هابل به دست آمده است، داده های جمع آوری شده در طول رصدهای متعدد را ترکیب می کند.
ESA گفت که سحابی رتیل حاوی داغ ترین و پرجرم ترین ستارگان شناخته شده است که آن را به "آزمایشگاه طبیعی ایده آل برای آزمایش تئوری های تشکیل و تکامل ستاره ها تبدیل می کند." در سال‌های اخیر، مردم تصاویر مختلف هابل را از این منطقه دریافت کرده‌اند.
هابل لایه‌های درخشانی از گاز هیدروژن یونیزه (یک عنصر اصلی در تشکیل ستاره‌ها) به همراه ابرهای مه‌آلود و غبار تیره که همه چیز را در اطراف پنهان می‌کند، به ثبت رسانده است. خوشه ای از ستاره های کوچک آبی روشن را می توان در گوشه پایین سمت چپ مشاهده کرد و بسیاری از ستاره های کوچکتر در سراسر سحابی پراکنده شده اند.
برای ایجاد عکس جدیدی از سحابی رتیل، دانشمندان از داده های دو پروژه مختلف استفاده کردند. اولین مورد که Scylla نام داشت، با هدف بررسی خواص غبار تشکیل دهنده ابرهای تیره بین ستاره ها بود. دانشمندان ESA می گویند که دومی - به نام Ulysses - چگونگی تعامل غبار بین ستاره ای با نور ستاره ها را در محیط های مختلف بررسی کرد.
مطالعه دیگری با هدف مطالعه شکل‌گیری ستارگان در شرایطی مشابه شرایط کیهان اولیه و فهرست‌بندی ستارگان سحابی رتیل برای مشاهدات آینده با کمک تلسکوپ فضایی نیز به ایجاد یک تصویر شگفت‌انگیز کمک کرد. ناسا به نام جیمز وب.
مطالعه سحابی رتیل به اخترشناسان کمک می کند تا درک بهتری از چگونگی تولد و رشد ستارگان داشته باشند. تلسکوپ فضایی وب، که در 25 دسامبر 2021 پرتاب شد و اولین تصاویر خود را در ژوئیه 2022 منتشر کرد، اخیراً این منطقه محبوب را نیز کاوش کرده و در این فرآیند تعدادی ستاره جوان را که قبلا دیده نشده بود، کشف کرد.
همچنین جالب: