دانشمندان سفر ابر غبار را از طریق منظومه شمسی تازه متولد شده ردیابی کردند: 4,5 میلیارد سال از شکل گیری آن می گذرد.
یک گروه تحقیقاتی به رهبری دانشگاه آریزونا، تاریخچه ابری از غبار کیهانی را که در زمان تولد منظومه شمسی تشکیل شده بود، با جزئیاتی که قبلاً در دسترس نبود، بازسازی کرده است: بیش از 4,5 میلیارد سال پیش رخ داده است. نتایج به‌دست‌آمده بینشی در مورد فرآیندهای اساسی تشکیل منظومه‌های سیاره‌ای ارائه می‌کند، که بسیاری از آنها هنوز برای دانشمندان راز باقی مانده‌اند.
در مطالعه جدید، این تیم نوع جدیدی از ساختار را توسعه دادند که مکانیک کوانتومی و ترمودینامیک را برای شبیه‌سازی شرایطی که یک ابر در طول شکل‌گیری در معرض آن قرار می‌گرفت، ترکیب می‌کند. ترکیب ابر سرشار از کلسیم و آلومینیوم بود: ترکیب مشابهی در نمونه ای از شهاب سنگ آلنده یافت شد که در سال 1969 بر فراز ایالت چیهواهوا مکزیک سقوط کرد.
در طول کار، دانشمندان ترکیب مواد شهاب سنگ را که احتمالاً توسط یک ابر غبار تشکیل شده بود، تجزیه و تحلیل کردند. مشخص شد که شهاب سنگ عمدتاً از کانی های اسپینل و پروسکایت تشکیل شده است که در سنگ های روی زمین نیز یافت می شود. مواد جامد مشابهی در انواع دیگر شهاب‌سنگ‌ها نیز یافت می‌شوند که به عنوان کندریت‌های کربنی شناخته می‌شوند، که مورد توجه خاص دانشمندان سیاره‌شناسی هستند، زیرا آنها بقایای شکل‌گیری منظومه شمسی هستند و حاوی مولکول‌های آلی هستند که ممکن است به عنوان مبنایی برای شکل گیری و توسعه زندگی.
تجزیه و تحلیل دقیق محل اتم ها در شهاب سنگ به تیم اجازه داد تا ساختار ساختارهای کریستالی را با جزئیات مطالعه کنند. در کمال تعجب تیم، برخی از نتایج با تئوری های فعلی در مورد فرآیندهای فیزیکی که در داخل دیسک های پیش سیاره ای فعال هستند، تناقض داشت.
در نتیجه، تجزیه و تحلیل نشان داد که ابر غبار احتمالاً در مدارهای زیادی به دور خورشید حرکت می کند. نه چندان دور از جایی که زمین قرار بود تشکیل شود سرچشمه گرفت، سپس به سمت خورشید پرواز کرد و سپس به مناطق سرد منظومه شمسی پرتاب شد. در نهایت، ابر غبار بخشی از سیارک شد که بعداً تکه تکه شد. برخی از این قطعات توسط جاذبه زمین جذب شدند و به صورت شهاب سنگ روی سیاره ما سقوط کردند.
همچنین بخوانید: