تلسکوپ فضایی هابل به دانشمندان ناسا کمک کرد تا اندازه هسته دنباله دار C/2014 UN271 Bernardinelli-Bernstein را که تقریباً 10 سال پیش کشف شد، تعیین کنند. معلوم شد که این دنباله دار دارای یک هسته غول پیکر - 80 کیلومتر قطر است و این یک رکورد جدید است. و این حدود 50 برابر بیشتر از اندازه متوسط هسته دنباله دارها در منظومه شمسی و 20 کیلومتر بیشتر از رکورد قبلی است.
این دنباله دار در حال حاضر از زمین دور است و با سرعتی در حدود 35405 کیلومتر در ساعت حرکت می کند. دنباله دار برناردینلی-برنشتاین بیش از 1 میلیون سال است که به سمت خورشید پرواز می کند. اما نگران نباشید، طبق گفته ناسا، نزدیکترین فاصله ای که به ما خواهد رسید، حدود 1,6 میلیارد کیلومتر است که حتی تا سال 2031 نیز به آن نخواهد رسید. دنباله‌دار قبلی که عنوان «بزرگترین هسته» را به خود اختصاص داد، دنباله‌دار C/2002 VQ94 بود که در سال 2002 مشاهده شد و عرض آن حدود 96 کیلومتر برآورد شد.
این هیولای جدید برای اولین بار در سال 2010 مشاهده شد. چندین سال بعد، ستاره شناسان پدرو برناردینلی و گری برنشتاین این شی را در داده های آرشیوی جمع آوری شده به عنوان بخشی از مطالعه انرژی تاریک در رصدخانه بین آمریکایی سرو تولولو در شیلی کشف کردند. از زمان کشف اولیه، این شی با استفاده از طیف وسیعی از ابزارها، از جمله تلسکوپ های زمینی و تلسکوپ های فضایی مانند هابل، مورد مطالعه قرار گرفته است.
به لطف مشاهدات هابل، محققان سرانجام توانستند رسماً اندازه غول پیکر این «گلوله برفی کثیف» را تأیید کنند. (دنباله دارها را "توده های کثیف" می نامند زیرا از سنگ، یخ و سایر مواد و زباله تشکیل شده اند، اگرچه ترکیب اجسام می تواند متفاوت باشد.) در این لحظه، دنباله‌دار برناردینلی-برنشتاین در فاصله 3,2 میلیارد کیلومتری از خورشید قرار دارد و دمای آن 211- درجه سانتی‌گراد است.
چالش اصلی تیم در تأیید اندازه هسته، تشخیص هسته از دم دنباله دار بود.
برناردینلی-برنشتاین برای هابل خیلی دور است که بتواند هسته آن را مشخص کند، اما تیم یک سیگنال نوری را با تلسکوپی که موقعیت ستاره دنباله دار را نشان می دهد، ثبت کرد. آنها سپس توانستند از مشاهدات هابلی که در اختیار داشتند و تکنیک‌های مدل‌سازی کامپیوتری برای نشان دادن محل قرارگیری دم شی استفاده کنند. بنابراین آنها توانستند اندازه هسته آن را تعیین کنند.
این تیم داده‌های خود را با مشاهدات قبلی که توسط آرایه میلی‌متری/زیر میلی‌متری آتاکاما (ALMA) در شیلی انجام شده بود، مقایسه کرد و دریافت که تخمین‌های اولیه اندازه که توسط ALMA انجام شده بود با یافته‌های جدید هابل مطابقت دارد. و مشاهدات رادیویی ALMA به آنها اجازه داد تا بازتاب‌پذیری جسم را اصلاح کنند و نشان دهند که سطح دنباله‌دار تاریک‌تر از آن چیزی است که انتظار داشتند.
دانشمندان بر این باورند که دنباله‌دار برناردینلی-برنشتاین از ابر اورت، دورترین منطقه منظومه شمسی، که خانه تعداد زیادی دنباله‌دار است، در حال حرکت است. تصور می‌شود که دنباله‌دارهایی که درون این ابر پراکنده گسترده قرار دارند، نزدیک‌تر به خورشید شکل گرفته‌اند، اما در اثر برهم‌کنش گرانشی با سیارات غول‌پیکر تازه متولد شده منظومه شمسی ما بسیار دورتر پرتاب شده‌اند. و آنها تمایل دارند تا زمانی که فشار گرانشی دیگری آنها را به سمت ما هدایت کند در آنجا بمانند.
شما می توانید به اوکراین در مبارزه با مهاجمان روسی کمک کنید. بهترین راه برای انجام این کار، کمک مالی به نیروهای مسلح اوکراین است Savelife یا از طریق صفحه رسمی NBU.
همچنین بخوانید:
- فضاپیمای مدارگرد خورشیدی ناسا از دم دنباله دار عبور کرد
- تلسکوپ های فضایی غول پیکر آینده ممکن است از مایع ساخته شوند