ستاره شناسان پرجرم ترین سیاهچاله ستاره ای را در کهکشان راه شیری شناسایی کرده اند. این سیاهچاله در داده های ماموریت مشاهده شد گایا آژانس فضایی اروپا، زیرا باعث ایجاد یک حرکت "لرزشی" عجیب ستاره همراه در اطراف آن می شود. داده‌های تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا (ESO's VLT) و سایر رصدخانه‌های زمینی برای تأیید جرم سیاهچاله مورد استفاده قرار گرفتند که مشخص شد جرم آن ۳۳ برابر جرم خورشید است.
سیاهچاله های ستاره ای از فروپاشی ستارگان پرجرم تشکیل می شوند و آنهایی که قبلا در کهکشان راه شیری کشف شده بودند به طور متوسط حدود 10 برابر جرم خورشید هستند. حتی عظیم‌ترین سیاهچاله ستاره‌ای که در کهکشان ما شناخته شده است، Cygnus X-1، تنها به 21 جرم خورشیدی می‌رسد که این رصد جدید از 33 جرم خورشید را استثنایی می‌کند.
قابل توجه است که این سیاهچاله نیز بسیار نزدیک به ما است - تنها 2000 سال نوری از ما در صورت فلکی Aquila فاصله دارد، این دومین سیاهچاله شناخته شده است که نزدیک ترین به زمین است. گایا BH3 یا به اختصار BH3 نامیده می شود، زمانی که تیم در حال بررسی مشاهدات گایا در آماده سازی برای انتشار داده های آینده بود، کشف شد.
Pasquale Panuzzo، یکی از شرکت‌کنندگان پروژه Gaia، ستاره‌شناس رصدخانه پاریس، بخشی از مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه (CNRS) می‌گوید: «هیچ‌کس انتظار نداشت سیاه‌چاله‌ی عظیمی را پیدا کند که در آن نزدیکی کمین کرده و هنوز کشف نشده باشد». در زندگی تحقیقاتی خود فقط یک بار می توانید چنین کشفی داشته باشید.
برای تایید کشف خود، تیم گایا از داده های رصدخانه های زمینی، از جمله طیف نگار انتشار فرابنفش و مرئی (UVES) در رصدخانه VLT آژانس فضایی اروپا در صحرای آتاکامای شیلی استفاده کرد. این مشاهدات ویژگی‌های کلیدی ستاره همراه را نشان داد که همراه با داده‌های گایا به ستاره‌شناسان اجازه داد تا جرم BH3 را دقیقاً اندازه‌گیری کنند.
ستاره شناسان سیاهچاله های عظیم مشابهی را در خارج از کهکشان ما (با استفاده از روش تشخیص متفاوت) کشف کرده اند و پیشنهاد کرده اند که ممکن است در اثر فروپاشی ستارگان با عناصر بسیار کمی سنگین تر از هیدروژن و هلیوم در ترکیب شیمیایی خود شکل گرفته باشند. تصور می‌شود این ستاره‌های به اصطلاح فقیر از فلز جرم کمتری در طول عمر خود از دست می‌دهند و بنابراین مواد بیشتری برای تشکیل سیاه‌چاله‌های عظیم پس از مرگ دارند. اما شواهدی که مستقیماً ستاره‌های فقیر از فلز را با سیاه‌چاله‌های بسیار پرجرم مرتبط کند، هنوز وجود نداشت.
ستارگان این جفت معمولا ترکیبات مشابهی دارند، به این معنی که ماهواره BH3 سرنخ های مهمی در مورد ستاره ای دارد که برای تشکیل این سیاهچاله استثنایی سقوط کرد. داده‌های UVES نشان داد که این ماهواره ستاره‌ای بسیار فقیر از فلز است، که نشان می‌دهد ستاره‌ای که برای تشکیل BH3 سقوط کرد، از نظر فلز نیز فقیر بود - همانطور که پیش‌بینی می‌شد.
الیزابت کافاو، یکی از نویسندگان، که همچنین یکی از اعضای پروژه گایا در رصدخانه CNRS است، می‌گوید: «ما گامی استثنایی برای انتشار این مقاله بر اساس داده‌های اولیه برای انتشار آینده گایا برداشته‌ایم، زیرا ماهیت منحصربه‌فرد این کشف است. در پاریس. دسترسی زودهنگام به داده ها به سایر ستاره شناسان این امکان را می دهد تا بدون انتظار برای انتشار کامل داده ها، که برای اواخر سال 2025 برنامه ریزی شده است، مطالعه سیاهچاله را هم اکنون آغاز کنند.
مشاهدات بیشتر این منظومه ممکن است اطلاعات بیشتری در مورد تاریخچه آن و خود سیاهچاله نشان دهد. به عنوان مثال، ابزار GRAVITY در تداخل سنج VLT ESO می تواند به اخترشناسان کمک کند تا دریابند که آیا این سیاهچاله ماده را از محیط اطراف خود می کشد یا خیر و این جسم جذاب را بهتر درک کنند.
همچنین بخوانید: