یک مطالعه جدید ظاهر شد که در آن دانشمندان توضیحی برای هسته بزرگ عطارد ارائه کردند. ارتباطی با برخورد در زمان تشکیل منظومه شمسی ندارد.
یک مطالعه جدید این فرضیه را رد می کند که چرا عطارد در مقایسه با گوشته (لایه بین هسته و پوسته سیاره) هسته بزرگی دارد. برای دهه‌ها، دانشمندان بر این باور بودند که در نتیجه برخورد با اجسام دیگر در طول شکل‌گیری منظومه شمسی، بیشتر گوشته سنگی عطارد از بین رفته و هسته‌ای بزرگ، متراکم و فلزی بر جای گذاشته است. اما یک مطالعه جدید نشان می دهد که برخوردها مقصر نیستند - مغناطیس خورشیدی مقصر است.
ویلیام مک دونا، استاد زمین شناسی در دانشگاه مریلند، و تاکاشی یوشیزاکی از دانشگاه توهوکو، مدلی را توسعه دادند که نشان می دهد چگالی، جرم و محتوای آهن هسته یک سیاره سنگی به فاصله آن از میدان مغناطیسی خورشید بستگی دارد. مقاله ای در توصیف این کشف در مجله Progress in Earth and Planetary Science منتشر شد.
مک دوناف گفت: "چهار سیاره منظومه شمسی ما - عطارد، زهره، زمین و مریخ - از نسبت های مختلف فلز و سنگ تشکیل شده اند." - تمایلی وجود دارد که بر اساس آن با دور شدن سیارات از خورشید، محتوای فلز در هسته کاهش می یابد. مقاله ما چگونگی این اتفاق را توضیح می دهد و نشان می دهد که توزیع مواد خام در منظومه شمسی اولیه توسط میدان مغناطیسی خورشید کنترل می شد.
همچنین جالب:
- تلسکوپ CHEOPS به طور تصادفی اولین سیاره فراخورشیدی در حال عبور را کشف کرد
- سیاره ای به اندازه زمین ممکن است بزرگتر از آن چیزی باشد که قبلا تصور می شد
مدل جدید مک‌دوناف نشان می‌دهد که در طول شکل‌گیری اولیه منظومه شمسی، زمانی که خورشید جوان توسط ابری از گرد و غبار و گاز احاطه شده بود، دانه‌های آهن توسط میدان مغناطیسی خورشید به مرکز کشیده شدند. هنگامی که سیارات نزدیکتر به خورشید از توده های این غبار و گاز شروع به شکل گیری کردند، آهن بیشتری در هسته خود نسبت به سیارات دورتر داشتند.
محققان دریافته‌اند که چگالی و نسبت آهن در هسته یک سیاره سنگی با قدرت میدان مغناطیسی اطراف خورشید در طول شکل‌گیری این سیاره ارتباط دارد. در مطالعه جدید، آنها پیشنهاد می‌کنند که مغناطیس باید در تلاش‌های آینده برای توصیف ترکیب سیارات سنگی، از جمله سیارات خارج از منظومه شمسی در نظر گرفته شود.
ترکیب هسته یک سیاره به دلیل پتانسیل آن برای پشتیبانی از حیات مهم است. به عنوان مثال، در زمین، یک هسته آهن مذاب یک مگنتوسفر ایجاد می کند که از سیاره محافظت می کند پرتوهای کیهانی سرطان زا. هسته همچنین حاوی مقدار زیادی فسفر است که یک ماده مغذی ضروری برای حفظ حیات مبتنی بر کربن است.
مک‌دوناف با استفاده از مدل‌های موجود از شکل‌گیری سیاره‌ها، سرعت جذب گاز و غبار به مرکز منظومه شمسی را هنگام شکل‌گیری آن تعیین کرد. او میدان مغناطیسی را که باید در زمان ظهور خورشید توسط خورشید ایجاد شده باشد، در نظر گرفت و محاسبه کرد که چگونه این میدان مغناطیسی آهن را از میان ابر غبار و گاز می کشد.
همچنین بخوانید: