یک فوران قدرتمند، معروف به پرتاب جرم تاجی (CME)، از سمت دور خورشید در غروب 11 آوریل مشاهده شد و کمتر از یک روز طول کشید تا به نزدیک‌ترین سیاره به ستاره ما، عطارد، برخورد کرد.
یک موج پلاسما غول پیکر در روز سه شنبه 12 آوریل به عطارد برخورد کرد. در سیاراتی با میدان مغناطیسی قوی، مانند زمین، EBM ها جذب می شوند و باعث ایجاد طوفان های ژئومغناطیسی قدرتمند می شوند. در طول این طوفان ها، میدان مغناطیسی زمین توسط امواجی از ذرات پرانرژی که از خطوط میدان مغناطیسی مجاور نفوذ می کنند، اندکی فشرده می شود. این ذرات مولکول‌های موجود در جو را تحریک می‌کنند و انرژی را به صورت درخشش آزاد می‌کنند و شفق‌های رنگارنگ را در آسمان شب ایجاد می‌کنند.
حرکت این ذرات باردار می تواند میدان های مغناطیسی را به اندازه کافی قوی القا کند که ماهواره ها و حتی اینترنت را غیرفعال کند. با این حال، بر خلاف زمین، عطارد میدان مغناطیسی قوی ندارد. این واقعیت، همراه با نزدیکی آن به جریان های پلاسمای ستاره ما، به این معنی است که مدت طولانی است که هیچ جو دائمی نداشته است. اما باد خورشیدی یک جریان ثابت از ذرات باردار، هسته عناصری مانند هلیوم، کربن، نیتروژن، نئون و منیزیم است. آنها در واقع لایه نازکی از جو را روی عطارد ایجاد می کنند. و این لایه تا تخلیه پلاسمای بعدی باقی می ماند، که هر چیزی را که سیاره انباشته کرده است از بین می برد. در نتیجه، این سیاره توسط یک دنباله مانند دنباله دار از عناصری که از اتمسفر و سطح خارج شده اند دنبال می شود.
شما می توانید به اوکراین در مبارزه با مهاجمان روسی کمک کنید. بهترین راه برای انجام این کار، کمک مالی به نیروهای مسلح اوکراین است Savelife یا از طریق صفحه رسمی NBU.
همچنین بخوانید: