تقریباً دو سال پیش، یک شهاب سنگ در نزدیکی شهر وینچکامب در گلاسترشایر بریتانیا سقوط کرد که نام خود را از محل سقوط آن گرفته است. تقریباً بلافاصله توسط دانشمندان پیدا شد و برای تجزیه و تحلیل فرستاده شد. محققان در مورد این شهاب سنگ کاملاً شک داشتند، زیرا قبلاً به نمک و مواد معدنی زمین آلوده شده بود.
بلافاصله پس از یافتن سنگ، آن را در کیسه های مخصوص هرمتیک بسته بندی کردند. اما حتی این نیز او را از تغییرات کنترل نشده به دلیل تماس با جو زمین نجات نداد.
"شهاب سنگ Winchcombe اغلب به عنوان یک نمونه "بکر" از یک شهاب سنگ کندریتی CM نامیده می شود و قبلاً نتایج عالی را به همراه داشته است."، نویسنده اصلی این مطالعه، لورا جنکینز، دانشجوی دکترا در دانشکده علوم جغرافیایی و زمین است.
کندریت های CM زیرمجموعه ای از کندریت های غنی از کربن هستند، شهاب سنگ هایی که حاوی برخی از قدیمی ترین کانی های منظومه شمسی هستند. هنگام سقوط، شهاب سنگ شکافته شد و یکی از تکه های آن در مسیری در خود شهر پیدا شد و دیگری در چراگاه گوسفندان افتاد.
در مجموع حدود 600 گرم شهاب سنگ حذف شد. دانشمندان با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی، طیف‌سنجی رامان و میکروسکوپ الکترونی عبوری، کانی‌های کوچکی را در سطح شهاب‌سنگ‌ها شناسایی کردند. در میان آنها، هر دو سولفات کلسیم و کلسیت - دو شکل نمک - در نمونه مزرعه یافت شدند. محققان هالیت یا نمک خوراکی را در نمونه ای از راهرو پیدا کردند.
سولفات کلسیم و کلسیت در قسمت بیرونی شهاب سنگ، روی پوسته موسوم به ذوب، سطح مذابی که هنگام جاروب شدن سنگ در جو با سرعت ده ها هزار کیلومتر در ساعت شکل می گیرد، یافت شد. چنین آرایشی نشان می دهد که نمک ها به سرعت تشکیل شده اند. در مقابل، هالیت تنها بر روی سطوح صیقلی شهاب سنگ ظاهر شد که محققان آن را در آزمایشگاه صیقل دادند که نشان می دهد شهاب سنگ به هوای مرطوب آزمایشگاهی واکنش نشان داده است.
بر اساس این کشف، دانشمندان توصیه می کنند که شهاب سنگ ها در اسرع وقت به انبارهای پایدار فرستاده شوند و نمونه های تازه کشف شده در یک گاز بی اثر ذخیره شوند تا واکنش های ناخواسته به حداقل برسد. شهاب سنگ Winchcombe، به هر حال، 4,6 میلیارد سال سن دارد و بر این اساس، از زمین ما که حدود 4,54 میلیارد سال سن دارد، پیرتر است.
همچنین بخوانید: