زهره تقریباً یک "سیاره فراموش شده" بود و تنها یک ماموریت فضایی در 30 سال گذشته به آنجا رفته بود. اما تجدید علاقه اخیر به نزدیکترین همسایه زمین، ناسا و آژانس فضایی اروپا را بر آن داشت تا سه مأموریت جدید به زهره را توسعه دهند که همه آنها تا اوایل دهه 2030 پرتاب خواهند شد.
ماموریت ESA EnVision Venus برای گرفتن تصاویر نوری، طیفی و راداری با وضوح بالا از سطح سیاره برنامه ریزی شده است. اما برای انجام این کار، وسیله نقلیه فضایی به اندازه یک ون باید مانور خاصی به نام ترمز آیرودینامیکی (ترمز هوا) انجام دهد تا به تدریج سرعت خود را در جو گرم و متراکم سیاره کاهش داده و مدار خود را پایین بیاورد. Aerobraking از نیروی کشش اتمسفر برای کاهش سرعت فضاپیما استفاده می کند و EnVision هزاران گذر را در اتمسفر زهره در حدود دو سال انجام خواهد داد.
توماس وورین، سرپرست تحقیقات EnVision، گفت: «EnVision در شکل فعلی بدون این مرحله طولانی ترمز آیرودینامیکی امکان پذیر نیست. این فضاپیما به مدار زهره در ارتفاع بسیار بالا، حدود 250 کیلومتر پرتاب خواهد شد، سپس برای انجام عملیات علمی باید به مدار قطبی 000 کیلومتری فرود بیاییم. با پرواز با آریان 500، ما نمی توانیم تمام سوخت اضافی مورد نیاز برای پایین آوردن مدار خود را بپردازیم. در عوض، ما با انجام گذرهای مکرر از اتمسفر فوقانی زهره و فرود آمدن به عمق 62 کیلومتری از سطح، سرعت خود را کاهش خواهیم داد.
چندین فضاپیمای روی مریخ، مانند مدارگرد شناسایی مریخ و مدارگرد گازی ردیابی اگزومارس، ترمز آیرودینامیکی انجام دادند تا به تدریج کاوشگر را کند کرده و آن را در مدار صحیح برای پارامترهای ماموریت قرار دهند. اما به دلیل جو بسیار متراکم زهره، ESA گفت که در حال حاضر در حال آزمایش مواد برای کاوشگر فضایی هستند تا ببینند آیا آنها می توانند با خیال راحت در برابر این فرآیند چالش برانگیز موج سواری جوی مقاومت کنند یا خیر. ESA می‌گوید نتایج آزمایش‌های مواد در اواخر سال جاری انتظار می‌رود.
با این حال، این اولین باری نیست که یک فضاپیما از ترمز آیرودینامیکی در زهره استفاده می کند. ونوس اکسپرس ESA یک ترمز آیرودینامیکی آزمایشی را در ماه های پایانی ماموریت خود در سال 2014 انجام داد و داده های ارزشمندی را در مورد این تکنیک جمع آوری کرد. ماموریت ونوس اکسپرس قرار بود 500 روز طول بکشد، اما این وسیله نقلیه قابل اعتماد در نهایت هشت سال را در مدار زهره سپری کرد و سوخت آن تمام شد. فرود کنترل‌شده‌ای را آغاز کرد و هر روز عمیق‌تر در جو زهره فرو رفت و از شتاب‌سنج‌های درونی برای اندازه‌گیری کاهش سرعت خود استفاده کرد.
EnVision از ابزارهای مختلفی برای انجام مشاهدات جامع زهره از هسته درونی تا جو بالایی آن استفاده خواهد کرد تا درک بهتری از چگونگی تکامل زهره و زمین تا این حد متفاوت داشته باشد.
از دیگر ماموریت‌های آینده زهره، DAVINCI+، مأموریتی برای مطالعه تکامل جو زهره، و VERITAS، مأموریتی برای نقشه‌برداری بهتر از سطح و داخل زهره است. این دو ماموریت قرار است بین سال های 2028 تا 2030 پرتاب شوند.
شما می توانید به اوکراین در مبارزه با مهاجمان روسی کمک کنید. بهترین راه برای انجام این کار، کمک مالی به نیروهای مسلح اوکراین است Savelife یا از طریق صفحه رسمی NBU.
همچنین بخوانید: