نیل آرمسترانگ "یک قدم کوچک" تاریخی خود را در سال 1969 بر روی ماه برداشت و سه سال بعد آخرین فضانورد آپولو را دنبال کرد. ماموریت آرتمیس ناسا علاوه بر این، با هدف بازگرداندن مردم به ماه در این دهه آرتمیس-1 در حال حاضر پس از اولین پرواز آزمایشی به دور ماهواره ما به زمین باز می گردد.
مهم ترین تفاوت بین دوره آپولو و اواسط دهه 2020، پیشرفت های قابل توجه در قدرت محاسباتی و روباتیک است. ماموریت آرتمیس از یک سیستم پرتاب فضایی کاملاً جدید استفاده می کند ناسا - قدرتمندترین موشک تاریخ، از نظر طراحی شبیه به Saturn V.
پرتابگر آرتمیس مانند پیشینیان خود، هیدروژن مایع و اکسیژن را با هم ترکیب می‌کند تا قبل از سقوط در اقیانوس، بالابر عظیمی ایجاد کند و دیگر هرگز مورد استفاده قرار نگیرد. بنابراین، هر پرتاب از 2 تا 4 میلیارد دلار هزینه دارد SpaceX Starship. این سیستم قابل استفاده مجدد به شما امکان می دهد مرحله اول را بازیابی کنید.
دستاوردها در زمینه هوش رباتیک توسط مجموعه ای از مریخ نوردها نشان داده شده است. مثال، استقامت حتی با هدایت محدود زمین می تواند در زمین های صخره ای حرکت کند. بهبود در حسگرها و هوش مصنوعی (AI) به ربات‌ها این امکان را می‌دهد که مکان‌های جالبی را شناسایی کنند تا نمونه‌ها را برای بازگشت به زمین جمع‌آوری کنند. طی یک یا دو دهه آینده، اکتشاف رباتیک سطح مریخ می تواند تقریباً کاملاً مستقل باشد و اصلاً حضور انسانی نداشته باشد.
همچنین جالب:
این امر در مورد پروژه های مهندسی مانند ساخت یک بزرگ نیز صدق می کند رادیو تلسکوپ در سمت دور ماه، بدون دخالت زمین. چنین پروژه هایی می توانند به طور کامل توسط روبات ها ساخته شوند. به جای اینکه فضانوردان در صورت نیاز برای ساخت و ساز به مسکن مجهز نیاز داشته باشند، ربات ها می توانند به طور دائم در محل باشند. اگر استخراج مواد کمیاب از خاک ماه یا سیارک ها از نظر اقتصادی مقرون به صرفه شود، این امر نیز با کمک ربات ها امکان پذیر خواهد بود. ارزان تر و ایمن تر است.
ربات‌ها همچنین می‌توانند مشتری، زحل و قمرهای مختلف آنها را با هزینه‌ی کمی کاوش کنند، زیرا سفرهای چند ساله برای یک ربات دشوارتر از سفر شش ماهه به مریخ نیست. برخی از این قمرها ممکن است در واقع پناهگاه حیات در اقیانوس های زیرسطحی خود باشند. و اگر مردم به آنجا فرستاده می شدند، می توانستند آن دنیاها را با میکروب های زمین آلوده کنند.
همچنین جالب:
فضانوردان آپولو قهرمان بودند - آنها خطرات زیادی را متحمل شدند و فناوری را به حد خود رساندند. در مقایسه با این، سفرهای کوتاه در ماه اکنون با وجود هزینه 90 میلیاردی برنامه آرتمیس، تقریباً عادی به نظر می رسد. و چیزی بلندپروازانه تر، برای مثال فرود آمدن روی مریخ، با در نظر گرفتن هزینه موشک برای پرواز برگشت و تدارکات، ممکن است یک تریلیون دلار برای ناسا هزینه داشته باشد.
فضانوردان به "نگهداری" بسیار بیشتری نسبت به ربات ها نیاز دارند، زیرا سفر و عملیات آنها در سطح به هوا، آب، غذا، فضای زندگی و محافظت در برابر تشعشعات مضر نیاز دارد. تفاوت قابل توجه در هزینه بین سفرهای انسانی و رباتیک با هر اقامت طولانی مدت در ماه به طور قابل توجهی افزایش می یابد. بنابراین تردید وجود دارد که پروژه چند میلیارد دلاری آرتمیس ناسا راه خوبی برای خرج کردن پول عمومی باشد.
شما می توانید به اوکراین در مبارزه با مهاجمان روسی کمک کنید. بهترین راه برای انجام این کار، کمک مالی به نیروهای مسلح اوکراین است Savelife یا از طریق صفحه رسمی NBU.
همچنین بخوانید:
به نوعی تعجب آور بود که فهمیدیم Superheavy اسپیس ایکس فقط یک مرحله اول قابل بازیابی خواهد داشت. این Falcon9/F. Heavy است.
SLS دیگر در مورد نوآوری نیست، بلکه به کار دادن به آن دسته از کارمندان دولتی است که در برنامه شاتل فضایی کار می کردند.
البته با چنین نرخ هایی، فضانوردی سرنشین دار حتی برای ایالات متحده بسیار گران است.
اما مجتمع های روباتیکی که قادر به جایگزینی کامل یک فرد باشند ایجاد نمی شوند. آنهایی که محصولات مصنوعی با هزینه اسب هستند. یک فرد بسیار چند منظوره است. چنین کارهایی ممکن است بیش از یک ماموریت سرنشین دار هزینه داشته باشد.
فکر می‌کردم نویسنده به چیزی در مورد تجاری‌سازی توسعه نزدیک‌ترین فضای بیرونی دست بزند.
زیرا تاجران هزینه ها را یک مرتبه یا حتی دو مرتبه کاهش می دهند. به دلیل همین قابلیت استفاده مجدد جزئی/کامل مراحل موشک. و تحویل یک ماموریت به ماه ممکن است 100 میلیون دلار هزینه داشته باشد، نه 2 میلیارد دلار.