دانشمندان مأموریت ناسا جونو داده‌های دوربین جمع‌آوری‌شده در دو پرواز اخیر Io را به انیمیشنی تبدیل کرد که کوه و دریاچه تقریباً شیشه‌ای از گدازه خنک‌کننده را نشان می‌دهد. دیگر نتایج علمی اخیر از این فضاپیما شامل به روز رسانی در مورد طوفان های قطبی مشتری و فراوانی آب است.
در دسامبر سال گذشته و در فوریه سال جاری، جونو در حین پرواز به سطح Io در فاصله حدود 1500 کیلومتری نزدیک شد و تصاویری از عرض های جغرافیایی شمالی ماهواره به دست آورد. دانشمندان می‌گویند: «آیو به سادگی مملو از آتشفشان‌ها است و ما از چند تای آن‌ها فیلمبرداری کردیم.» - ما همچنین نماهای نزدیک و داده های دیگری از دریاچه گدازه ای 200 کیلومتری به نام Patera Loki دریافت کردیم. تصویر آینه‌ای از دریاچه که ابزارها ثبت کرده‌اند، نشان می‌دهد که برخی از مناطق سطح آیو مانند شیشه صاف است و یادآور شیشه‌های ابسیدین آتشفشانی روی زمین است.
نقشه های ایجاد شده از داده های جمع آوری شده توسط رادیومتر جونو، نشان می دهد که آیو نه تنها سطح نسبتاً صافی در مقایسه با سایر قمرهای گالیله ای مشتری دارد، بلکه دارای قطب هایی است که سردتر از عرض های میانی هستند. در طول ماموریت طولانی، کاوشگر با هر پرواز به قطب شمال مشتری نزدیک‌تر می‌شود. این تغییر جهت به ابزارها اجازه می دهد تا قدرت تفکیک سیکلون های قطبی شمالی مشتری را بهبود بخشند و قطب ها را در طول موج های مختلف مقایسه کنند.
«شاید واضح‌ترین مثال از چنین نابرابری، طوفان مرکزی در قطب شمال باشد سیاره مشتری، دانشمندان خاطرنشان می کنند. - در تصاویر مادون قرمز و قابل مشاهده به خوبی خود را نشان می دهد، اما امضای مایکروویو آن به اندازه دیگر طوفان های اطراف قوی نیست. این به ما می گوید که ساختار زیرسطحی آن باید بسیار متفاوت از سایر طوفان ها باشد. این تیم به جمع آوری اطلاعات بیشتر و بیشتر ادامه می دهد، بنابراین ما مشتاقانه منتظر توسعه یک نقشه سه بعدی دقیق تر از طوفان های قطبی جذاب هستیم.
یکی از اهداف علمی اصلی این ماموریت جمع آوری داده هایی است که به دانشمندان کمک می کند تا در مورد آب در مشتری بیاموزند. برای انجام این کار، تیم علمی جونو به دنبال تعیین کمیت حضور مولکول‌های اکسیژن و هیدروژن در جو مشتری است. یک تخمین دقیق برای کنار هم گذاشتن پازل شکل گیری منظومه شمسی حیاتی است. سیاره مشتریاحتمالاً اولین سیاره ای بود که تشکیل شد و حاوی بیشتر گاز و غباری است که خورشید را تشکیل نمی دهند. فراوانی آب برای هواشناسی و ساختار داخلی غول گازی نیز مهم است.
در سال 1995، کاوشگر ناسا گالیله اولین داده ها را در مورد میزان آب مشتری در طی 57 دقیقه فرود سفینه به جو ارائه کرد. اما این داده‌ها سؤالات بیشتری را ایجاد کردند که نشان می‌دهد جو سیاره به طور غیرمنتظره‌ای گرم و - برخلاف مدل‌های رایانه‌ای - فاقد آب است. دانشمندان می‌گویند: «داده‌های کاوشگر آن‌قدر از مدل‌های محتوای آب مشتری دور بود که ما از خود می‌پرسیدیم که آیا مکانی که نمونه‌برداری شده ممکن است یک ناهنجاری باشد یا خیر». ما اکنون به یقین می دانیم که نقطه ورودی گالیله یک منطقه غیرعادی خشک و بیابانی بوده است.
نتایج این مطالعه این فرض را تأیید می کند که در طول شکل گیری منظومه شمسی، مواد آب-یخ می تواند منبع غنی سازی عناصر سنگین در طول شکل گیری و تکامل غول گازی باشد. شکل گیری مشتری همچنان یک راز باقی مانده است، زیرا نتایج مطالعات هسته آن حاکی از محتوای بسیار کم آب است و این معما باید حل شود.
داده های ماموریت طولانی مدت جونو ممکن است کمک کند: به دانشمندان اجازه می دهد تا میزان آب را در مناطق قطبی مقایسه کنند. سیاره مشتری با استوایی، و همچنین نور بیشتری بر ساختار هسته کمیاب سیاره خواهد افکند. در طی آخرین پرواز جونو از آیو در 9 آوریل، فضاپیما در فاصله 16,5 کیلومتری به سطح ماهواره نزدیک شد. شصت و یکمین پرواز خود با مشتری در 61 می انجام خواهد شد.
گیف متحرک 13 تصویر از رویارویی جونو با آیو در این هفته! مناظر عالی از پله، زیهه، و منطقه قطب جنوبی آیو. عکسtwitter.com/rh8zWfJiiI
- جیسون پری (@volcanopele) آوریل 13، 2024
همچنین بخوانید: