وقتی یک فضاپیمای ناسا لوسی از کنار اولین هدف رسمی خود، سیارک دینکینش عبور کرد، سپس چیزی غیرمنتظره را کشف کرد - این فقط یک سنگ فضایی نبود، بلکه منظومه ای از سه سیارک بود. دانشمندان از دیدن Selam، همدم طبیعی دینکینش شگفت زده شدند، و سپس وقتی متوجه شدند که Selam نیز در واقع از دو جسم به هم متصل است، شوکه شدند.
دین کینش به طور تصادفی برای آزمایش سیستم ردیابی ترمینال انتخاب شد لوسی، که به فضاپیما اجازه می دهد تا به طور مستقل مکان سیارک را تعیین کند و آن را در میدان دید نگه دارد. دانشمندان می گویند که آنها برای پایداری کاوشگر نیازمندی های نسبتاً کمی داشتند. دانشمندان می گویند: "اما ما کاملاً از این الزامات فراتر رفتیم." - ما در طول مدت برخورد تصاویر بسیار واضحی داشتیم. و خیلی بهتر از آنچه انتظار داشتیم کار کرد."
اخیراً نمایندگان این مأموریت نتایج اولیه این "برخورد فضایی" را به اشتراک گذاشتند که به لطف آن داده های زیادی به دست آمد. آنها گفتند که دینکینش و سلم تقریباً هم سن هستند و برآمدگی های مشابهی در استوای خود دارند که نشان دهنده پرتاب جرم و تجمع مجدد و همچنین آسیب جزئی برخورد است که دهانه ها را پشت سر گذاشته است. بدیهی است که سنگ های فضایی قطعاتی از اجرام بسیار بزرگتر هستند.
به گفته دانشمندان، اجرام بزرگتر از 100 کیلومتر به احتمال زیاد اولیه هستند، در حالی که اجسام کوچکتر به احتمال زیاد قطعاتی هستند که در اثر برخورد شکسته شده اند. دینکینش تنها 790 متر است و هر قسمت از سلم حدود 220 متر عرض دارد، بنابراین "منطقیاً باید قطعه ای از اجسام بزرگتر باشد."
بر اساس دهانه‌های بزرگتر موجود در سنگ‌های فضایی، دانشمندان تشخیص دادند که دینکینش حدود ۷ میلیون سال و سلم حدود ۲ میلیون سال قدمت دارند. آنها می گویند آنچه جالب است این است که دینکینش و سلم تفاوت سنی زیادی با هم ندارند (از منظر فضا، 7 میلیون سال در مقایسه با منظومه شمسی 2 میلیارد ساله ما چیزی نیست).
دانشمندان می‌گویند: «این می‌تواند چیزی اساسی در مورد شکل‌گیری این اجرام به ما بگوید، و شاید فرآیندهای مختلفی برای دینکینش و سلم ایجاد شود». آنها افزودند که دو لوب سلم بر روی یکدیگر قرار می گیرند و ماهیت دودویی تماسی آنها را تایید می کنند، اما مرز ظاهرا ظریف آنها در طول برخورد کوتاه با لوسی در سایه باقی ماند.
ماموریت لوسی که در اکتبر 2021 راه اندازی شد، تحقیق در مورد اهداف اولیه خود را آغاز خواهد کرد. سیارک های تروجان مشتری، در اوت 2027. این سیارک ها در دو خوشه در جلو و پشت مدار مشتری به دور خورشید حرکت می کنند. از سال 2027 تا 2033، این کاوشگر هشت سیارک تروجان را مطالعه خواهد کرد که از طریق آنها دانشمندان امیدوارند سرنخ هایی در مورد ایجاد منظومه شمسی ما و احتمالا پیدایش حیات روی زمین جمع آوری کنند.
تا آن زمان، دانشمندان مشغول مطالعه داده ها خواهند بود لوسی در مورد سیستم دینکینش که تصادفاً کشف شد. ناسا می گوید: «این شی تصادفی بسیار جالب و عجیب بود. یا ما فوق‌العاده خوش شانس هستیم، یا این سیارک‌های کوچک معمولاً بسیار پیچیده‌تر از آن چیزی هستند که فکر می‌کردیم.»
همچنین بخوانید: