بیشتر کیهان برای چشم ما نامرئی است، ما فقط فرضیاتی می کنیم. یک نظریه رایج این است که تمام این فضا با ماده تاریک سرد پر شده است و خود ماده از ذره ای عجیب و غریب تشکیل شده است که معمولاً بسیار کندتر از سرعت نور حرکت می کند. اگرچه این مدل فوق العاده موفق است و می تواند تمام مشاهدات عجیب کهکشان ها و ساختار آنها را توضیح دهد، اما اشکالاتی نیز دارد.
این مدل مواد بسیار بیشتری را در مراکز کهکشان‌ها از آنچه ما می‌توانیم ببینیم، و کهکشان‌های همراه کوچکتر از آن چیزی که بتوانیم تشخیص دهیم، پیش‌بینی می‌کند. به منظور دور زدن چنین مشکلی، دانشمندان تصمیم گرفتند ماده سیاه سرد را کمی تار کنند. مثلاً اگر این ماده تاریک از ذرات شش میلیارد بار کوچکتر از یک الکترون تشکیل شده باشد، آنگاه آنقدر سبک خواهد بود که ماهیت موج مانند مکانیکی کوانتومی خود را در مقیاس بزرگ نشان دهد.
با محو کردن ماده تاریک، این ماهیت موج مانند ذره به طور موثری آن را در فواصل طولانی شستشو می دهد، که بسیاری از مشکلات برافزایش ماده تاریک سرد را حل می کند. به عبارت دیگر، این مدل از ساختن سازه هایی با فاصله کمتر از 1000 سال نوری توسط ماده تاریک جلوگیری می کند.
در یک کار جدید، ستاره شناسان شبیه سازی کامپیوتری از جهان اولیه و ظهور اولین ستاره ها را توسعه دادند. آنها اجازه دادند تا ماده تاریک "فازی" شود و مشاهده کردند که چگونه تکامل ماده عادی و رشد ستارگان را تغییر داد. تشکیل ستارگان و کهکشان ها به ماده تاریک نیاز دارد. از آنجایی که جهان دائماً در حال انبساط است، برای به هم پیوستن جریان گاز به گرانش زیادی نیاز است تا چگالی آن به اندازه کافی بالا باشد تا همجوشی و تشکیل ستاره آغاز شود. و فقط ماده معمولی کافی در جهان وجود ندارد که این اتفاق بیفتد. اما توده‌های ماده تاریک در کیهان اولیه به عنوان انکوباتورهای گرانشی عمل می‌کنند و ماده معمولی را برای تشکیل ستاره‌ها و کهکشان‌ها جذب می‌کنند.
محققان در شبیه سازی های خود دریافتند که وقتی ماده تاریک مبهم می شود، نحوه تشکیل ستاره ها را تغییر می دهد. در ماده تاریک معمولی و سرد، ستارگان ابتدا در اعماق جیب‌های مجزای کوچکی که در فضا پراکنده شده‌اند، می‌درخشند. اما از ماده تاریک فازی، ابتدا ورقه های غول پیکر دو بعدی شبیه «پنکیک» تشکیل می شود. سپس "پنکیک" به سرعت در جیب های جداگانه شکسته می شود که در نهایت به ستاره تبدیل می شود. از آنجایی که پنکیک های دوبعدی بسیار پرجرم هستند و به سرعت در حال فروپاشی هستند، ستارگان نسل اول بسیار بزرگتر از سناریوهای ماده تاریک سرد هستند. ستارگان به دلیل اندازه عظیمشان عمر زیادی نخواهند داشت. و در یک چشم به هم زدن، اولین نسل از ستارگان در طوفان شدید انفجارهای ابرنواختر ناپدید می شوند. از آنجا، هنگامی که "پنکیک ها" پراکنده می شوند، تشکیل ستاره های عادی آغاز می شود و جهان بیشتر شبیه جهان ما می شود.
اگرچه تلسکوپ فضایی جیمز وب قادر به رصد مستقیم اولین ستارگانی که در کیهان ظاهر شدند، نخواهد بود، می تواند تصاویری از برخی از اولین کهکشان هایی که ممکن است حاوی بقایای ستارگان نسل اول باشند را به دست آورد. و همچنین بقایای تابش از دایره شدید ابرنواختر. با این حال، وقتی صحبت از ماده تاریک به میان می‌آید، نمی‌توان گفت که جهان چه چیزی ممکن است برای ما داشته باشد.
شما می توانید به اوکراین در مبارزه با مهاجمان روسی کمک کنید. بهترین راه برای انجام این کار، کمک مالی به نیروهای مسلح اوکراین است Savelife یا از طریق صفحه رسمی NBU.
همچنین بخوانید:
همه در اطراف و اطراف پرسه می زنند... ستاره های گاز، ستاره های پنکیک...
در زمانی که نظریه باریک من وجود دارد که همه چیز را در قفسه می گذارد.
مرکز جهان از رشته ها، مراکز کهکشان ها - از کوارک ها، ستاره ها - از نوکلئون ها، و سیارات - از اتم ها تشکیل شده است.