بهرام در حال حاضر به عنوان یک بیابان یخی برهوت در نظر گرفته می شود، اما آیا نزدیک ترین همسایه زمین واقعا زمانی حیات داشته است؟ این سوالی است که قرن ها دانشمندان را نگران کرده و به فانتزی های علمی تخیلی دامن زده است. مریخ نورد پس از هفت ماه در فضا ناسا پشتکار باید امروز در جستجوی شواهد بر روی مریخ فرود بیاید.
چرا مریخ؟
سیارات یا قمرهای دیگر نیز ممکن است دارای اشکال حیات باشند، پس چرا مریخ را انتخاب کنید؟ ناسا می گوید که مریخ نه تنها یکی از قابل دسترس ترین مکان ها در منظومه شمسی و یک مقصد بالقوه برای انسان در آینده است، بلکه سیاره ای است که مطالعه آن می تواند به ما در پاسخ به "سوالاتی در مورد منشاء و تکامل حیات" کمک کند.
مریخ در کل منظومه شمسی منحصر به فرد است زیرا یک سیاره زمینی با جو و آب و هوا است، زمین شناسی آن بسیار متنوع و پیچیده است و به نظر می رسد که آب و هوای مریخ در طول زندگی تغییر کرده است.
دانشمندان بر این باورند که این سیاره ممکن است ۴ میلیارد سال پیش دارای حیات بوده باشد، اما بسیاری از تاریخ مداخله‌ای مریخ همچنان یک راز باقی مانده است. مطالعه مریخ جستجوی حیات مریخی نیست (دانشمندان بر این باورند که اکنون زنده ماندن در آنجا غیرممکن است)، بلکه جستجوی آثار احتمالی اشکال زندگی گذشته است. ماموریت Perseverance این است که به دنبال نشانه های واضحی باشد که نشان می دهد حیات میکروبی میلیاردها سال پیش در مریخ وجود داشته است.
شرایط زندگی
آب برای زندگی لازم است. سیاره ای در به اصطلاح "منطقه قابل سکونت" در اطراف یک ستاره منطقه ای است که در آن آب به طور بالقوه می تواند مایع باشد. اگر به ستاره خیلی نزدیک باشد، آب تبخیر می شود و اگر خیلی دور باشد، یخ می زند. اما آب به تنهایی کافی نیست.
همچنین جالب:
- سرنخ هایی در مورد جو مریخ ممکن است در سطح فوبوس وجود داشته باشد
- مریخ نورد کنجکاوی ناسا 3000 روز در مریخ را جشن می گیرد
دانشمندان همچنین به دنبال مواد شیمیایی مهم از جمله کربن، هیدروژن، نیتروژن، اکسیژن، فسفر و گوگرد هستند. به گفته میشل ویزو، اختر زیست شناس در آژانس فضایی فرانسه CNES، آنها همچنین به دنبال منبع انرژی هستند - از خورشید، اگر سیاره به اندازه کافی نزدیک باشد، یا از واکنش های شیمیایی.
جذابیت مریخی
تحقیقات علمی جدی سیاره سرخ در قرن هفدهم آغاز شد. در سال 17، گالیله ایتالیایی با استفاده از یک تلسکوپ بدوی، مریخ را رصد کرد و اولین فردی بود که از فناوری جدید برای اهداف نجومی استفاده کرد.
فرانسیس روکارد اخترفیزیکدان در مقاله اخیر خود با عنوان "آخرین اخبار از مریخ" نوشت: مریخ - در مقایسه با ماه "بیابانی، خالی" - برای مدت طولانی برای جمعیت میکروبی احتمالی امیدوار کننده به نظر می رسید. اما قرن بیستم شکست هایی را به همراه داشت.
در دهه 1960، با سرعت گرفتن مسابقه برای فرود انسان بر روی ماه، دایان هیچکاک و جیمز لاولاک جو مریخ را برای عدم تعادل شیمیایی که در آن گازها با یکدیگر واکنش نشان می دادند، تجزیه و تحلیل کردند و به وجود حیات اشاره کردند. اما متأسفانه هیچ واکنشی وجود ندارد. ده سال بعد، فرودگرهای وایکینگ نمونه هایی از جو و خاک گرفتند که نشان داد سیاره دیگر قابل سکونت نیست و علاقه به مریخ کمرنگ شد.
اما در سال 2000، دانشمندان به کشفی دست یافتند که بازی را تغییر داد: آنها کشف کردند که زمانی آب بر روی سطح آن جریان داشت. این علاقه به مطالعه مریخ را احیا کرد و دانشمندان شروع به مطالعه سطح مریخ در جستجوی آب مایع کردند. پس از بیش از 10 سال، در سال 2011، آنها واقعا او را پیدا کردند. اکنون دانشمندان بر این باورند که مریخ زمانی گرم و مرطوب بوده و احتمالاً از حیات میکروبی پشتیبانی می کرده است.
آتنا کوستنیس، اخترفیزیکدان از رصدخانه پاریس-PSL می گوید: «از آنجایی که خورشید همیشه جرم و انرژی یکسانی نداشت، مریخ می توانست در همان ابتدای پیدایش خود در این منطقه قابل سکونت باشد.
اما اگر حیات در مریخ وجود داشت، چرا ناپدید شد؟
مرزهای بیشتر
همیشه مناطق دیگری برای کشف وجود دارد. قمر مشتری اروپا که 4 قرن پیش توسط گالیله مشاهده شد، ممکن است اقیانوسی در زیر سطح یخی خود پنهان داشته باشد که تصور می شود حدود دو برابر بیشتر از بزرگترین اقیانوس زمین حاوی آب است.
ناسا می گوید «ممکن است امیدوارکننده ترین مکان در منظومه شمسی برای یافتن یک محیط مدرن و ایمن مناسب برای هر شکلی از زندگی فراتر از زمین باشد». انرژی جزر و مدی آن همچنین می تواند باعث واکنش های شیمیایی بین آب و سنگ های بستر دریا شود و انرژی ایجاد کند.
انسلادوس قمر یخ زده زحل نیز یک رقیب امیدوارکننده در نظر گرفته می شود. کاوشگر آمریکایی کاسینی که از سال 2004 تا 2017 به دور این سیاره می چرخید، وجود آبفشان های بخار آب را در انسلادوس کشف کرد. در سال 2005، کاسینی آبفشان هایی از ذرات یخی آب و گاز را کشف کرد که از سطح ماه با سرعتی در حدود 1290 کیلومتر در ساعت فوران می کردند. در نتیجه فوران های اطراف انسلادوس، غبار یخی ریز تشکیل می شود که ماده حلقه های زحل است. در حال حاضر هیچ ماموریتی به انسلادوس برنامه ریزی نشده است.
قمر دیگر زحل، تیتان، تنها قمر منظومه شمسی که دارای جو قابل توجهی است نیز مورد توجه است. ماموریت کاسینی دریافت که ابرها، باران، رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و دریاها وجود دارد، اما آنها حاوی هیدروکربن‌های مایع مانند متان و اتان هستند. ناسا که ماموریت Dragonfly آن به سمت تیتان در سال 2026 پرتاب می شود و در سال 2034 فرود می آید، می گوید که تایتان ممکن است "زندگی ای را در خود جای دهد که ما هنوز از آن اطلاعی نداریم."
همچنین بخوانید:
من دوست دارم که چگونه نجوم در سایت شما پوشش داده شده است، من همیشه آن را با لذت می خوانم. به خصوص در مورد مریخ
با تشکر :)
کودک هر چه خوشحال باشد، گریه نمی کند. دانشمندان محترم می دانند و به خوبی می دانند که هیچ حیات مادی، یعنی در بدن، خارج از سیاره ما وجود ندارد. بدن انسان طاقت پرواز در مسافت های طولانی را ندارد و در نهایت پرواز به دور کائنات فایده ای ندارد، بگذار آنهایی که گوش دارند بشنوند و آنهایی که هوش دارند بفهمند.
چگونه «دانشمندان محترم» با توجه به ابعاد بی‌اندازه جهان بی‌پایان، می‌توانند از چنین چیزی «خوب بدانند»؟ حتی چنین غیر دانشمند بی‌احترامی مثل خودم می‌داند که بررسی کامل آن غیرممکن است :)