ستاره شناسان سیگنال های عجیبی را در فضا کشف کرده اند که قبلا هرگز دیده نشده بود

چیزی در حاشیه‌های کیهانی زمین سیگنال‌های عجیبی را منتشر می‌کند که قبلاً هرگز ندیده‌ایم. در فاصله 4 سال نوری از ما، چیزی در حال ساطع امواج رادیویی است. هر 000 دقیقه به مدت 30 تا 60 ثانیه به شدت تپش می زند که یکی از درخشان ترین اجسام در محدوده رادیویی فرکانس پایین است. این با مشخصات هیچ یک از شی نجومی شناخته شده مطابقت ندارد و ستاره شناسان متحیر هستند. نام آن را GLEAM-X J18,18-162759.5 گذاشتند.

ناتاشا هرلی واکر، اخترفیزیکدان از مرکز بین المللی تحقیقات نجوم رادیویی دانشگاه کرتین (ICRAR) در استرالیا، می گوید: «این شی طی چند ساعت در طول مشاهدات ما ظاهر و ناپدید شد. «کاملاً غیرمنتظره بود. برای یک ستاره شناس کمی ترسناک بود زیرا چیزی شبیه آن در آسمان وجود ندارد. و واقعاً به ما بسیار نزدیک است - در فاصله حدود 4 هزار سال نوری. این در حیاط خلوت کهکشانی ماست."

در حال حاضر، آنها بر این باورند که به احتمال زیاد یکی از دو ستاره "مرده" است: نوعی ستاره نوترونی فرامغناطیسی به نام مگنتار، یا، به احتمال کمتر، یک کوتوله سفید بسیار مغناطیسی. اگر اولی باشد، اولین تشخیص مغناطیسی با دوره بسیار طولانی ضربان خواهد بود که به عنوان مگنتار با دوره فوق طولانی شناخته می شود.

اشیایی که به طور منظم یا نه چندان منظم می تپند در واقع در فضا بسیار رایج هستند. هر چیزی که به طور ناگهانی و چشمگیر روشنایی خود را تغییر دهد به عنوان شناخته می شود پدیده های گذراو شامل همه چیز، از ابرنواخترها و سیاهچاله های ستارگان گرفته تا انفجار ستاره ها می شود. تپ اخترها در سبد مشابهی قرار می گیرند - آنها ستاره های نوترونی هستند که خیلی سریع می چرخند و پرتوهای درخشانی از تشعشعات رادیویی از قطب های خود ساطع می کنند به طوری که مانند یک فانوس دریایی از کنار زمین عبور می کنند. دوره این چرخش ها، از این رو پالس ها، از ثانیه تا میلی ثانیه متغیر است.

با این حال، ستاره شناسان هنوز چیزی شبیه GLEAM-X J162759.5-523504.3 را ندیده اند. این تلسکوپ رادیویی با فرکانس پایین که از هزاران آنتن دوقطبی شبیه به عنکبوت در سراسر صحرا پراکنده شده است، در داده‌های «Murchison Widefield Array» (MWA) در استرالیای غربی مشاهده شد. در داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط MWA بین ژانویه تا مارس 2018 با استفاده از تکنیک جدیدی که توسط ستاره‌شناس تایرون اودوهرتی از دانشگاه کرتین توسعه داده شد، اخترشناسان 71 پالس را از یک نقطه در آسمان شناسایی کردند. پس از تجزیه و تحلیل سیگنال، آنها مکان آن را تعیین کردند و دریافتند که جسم، هر چه که بود، کوچکتر از خورشید و بسیار درخشان است. آنها همچنین دریافتند که تابش به شدت قطبی یا چرخشی است که نشان می دهد منبع آن دارای یک میدان مغناطیسی بسیار قوی است.

همچنین جالب:

• 41 سال پیش، شفق قطبی در نزدیکی خط استوا فوران کرد
• برای اولین بار یک حالت ماده که قبلا پیش بینی شده بود کشف شد

این نشان می دهد که ما یک مگنتار داریم. همانطور که قبلاً ذکر شد، این یک نوع ستاره نوترونی است که تخیل را شگفت زده می کند - هسته های مرده ستارگان زمانی پرجرم که جرم آنها حدود 2,3 برابر جرم خورشید است، در یک کره فوق متراکم با قطر تنها 20 کیلومتر قرار گرفته اند. برای به دست آوردن یک مگنتار، باید یک میدان مغناطیسی کاملاً دیوانه را به آن اضافه کنید. این ساختارهای مغناطیسی حدود 1000 برابر قدرتمندتر از یک ستاره نوترونی معمولی و یک کوادریلیون برابر قدرتمندتر از زمین هستند. ما نمی دانیم چگونه و چرا آنها شکل می گیرند، اما شواهد اخیر نشان می دهد که ممکن است از تپ اخترها ایجاد شوند. مگنتارهای دوره فوق العاده طولانی ممکن است شکلی باشند که تکامل یافته اند، چرخش خود را به طور قابل توجهی در طول زمان کاهش داده اند، اما تصور می شد غیرقابل شناسایی هستند.

مغناطیس‌ها به عنوان منبع سیگنال‌های رادیویی درخشان مرموز به نام انفجارهای رادیویی سریع پیشنهاد شده‌اند، اما بسیاری از انفجارهای رادیویی سریع در مکان‌هایی که با مگنتارهای جوان سازگار نیستند، شناسایی شده‌اند. مگنتارهای دوره بسیار طولانی می توانند این مشکل را حل کنند.

این ما را به GLEAM-X J162759.5-523504.3 می رساند، با اندازه کوچک، سیگنال بسیار قطبی و تابش تکان دهنده روشن. ممکن است جسم چیز دیگری باشد، مثلاً یک کوتوله سفید. به گفته محققان، اما تاکنون، مشخصات آن به بهترین وجه با آنچه ما انتظار داریم از یک مگنتار با دوره فوق العاده طولانی ببینیم، مطابقت دارد.

شایان ذکر است که در طول هشت سال فعالیت MWA، GLEAM-X J162759.5-523504.3 تنها برای یک دوره دو ماهه در سال 2018 فعال بود. دلایل بالقوه زیادی برای این وجود دارد، از جمله این احتمال که فعالیت آن فراتر از آستانه تشخیص فعلی ما باشد، یا اینکه یک طغیان غیرعادی را تجربه کرده است. هر دوی این دلایل ممکن است توضیح دهند که چرا ما قبلاً چنین چیزی را کشف نکرده ایم.

محققان به نظارت بر منطقه ادامه می دهند تا ببینند آیا شی دوباره شروع به کار می کند یا خیر. آنها همچنین پیشنهاد می کنند که مطالعه آن در سایر محدوده های امواج رادیویی مفید خواهد بود. در این بین، آنها به جستجوی سایر اشیاء مشابه ادامه خواهند داد.

همچنین بخوانید:

• ستاره شناسان دسته جدیدی از سحابی های کهکشانی را کشف کرده اند
• دانشمندان قصد دارند تا سال 2054 به شی فضایی مرموز Oumuamua برسند