اخترشناسان برای اولین بار در تاریخ رشته‌هایی از مواد ستاره‌ای را کشف کرده‌اند که در اطراف یک سیاهچاله بسیار پرجرم می‌چرخند، که نشان می‌دهد ستاره‌ای که توسط گرانش سیاهچاله گرفته شده است، به تازگی توسط «اسپاگت‌سازی» از بین رفته است.
ستاره شناسان بر این باورند که این اثر که بیشتر به عنوان تخریب جزر و مدی شناخته می شود، به دلیل گرانش رخ می دهد سیاه چاله سمت ستاره را با شدت بیشتری به سیاهچاله نزدیک می کند. سیاهچاله ابتدا ستاره را می شکافد و سپس ماده آن را می مکد و ستاره را به رشته ای بلند تبدیل می کند.
پیش از این، تنها شواهد چنین وضعیتی، زمانی که ستاره ای پس از خطر نزدیک شدن بیش از حد به مرکز کهکشان، با مرگ شدیدی مواجه شد، انفجارهای کوتاه تابش الکترومغناطیسی از سیاهچاله های کلان پرجرم بود که اخترشناسان گاهی اوقات مشاهده می کردند.
با این حال، تا کنون، دانشمندان شواهدی از تخریب فیزیکی واقعی یک ستاره نزدیک به یک سیاهچاله مشاهده نکرده اند. در مطالعه جدیدی که در مجله Monthly Noti منتشر شده استces از انجمن سلطنتی نجوم، تیمی از ستاره شناسان از موسسه تحقیقات فضایی هلند (SRON) و دانشگاه رادبود در هلند با موفقیت چنین ستاره اسپاگت شده ای را با خطوط جذب طیفی اطراف قطب های یک سیاهچاله دوردست شناسایی کردند.
خطوط جذب، خطوط تاریک غیرمعمولی هستند که در کل طیف تابش الکترومغناطیسی ساطع شده از یک منبع، در مورد ما سیاهچاله ظاهر می شوند. این خطوط زمانی ظاهر می شوند که ماده ای که مقداری از تابش الکترومغناطیسی را جذب می کند (در این مورد یک ستاره اسپاگتی) منبع را پنهان می کند.
همچنین جالب: دانشمندان ممکن است یک ستاره نوترونی را در یک ابرنواختر معروف کشف کرده باشند
اخترشناسان خطوط جذب طیفی را هنگام نگاه کردن به قطب چرخش سیاهچاله مشاهده کردند. مشاهدات نشان داد که یک رشته از مواد، شبیه به یک توپ نخ، چندین بار دور سیاهچاله پیچیده شده است. این تیم بر این باور است که این ماده یک ستاره شکسته است که قبلاً قبل از ناپدید شدن درون سیاهچاله به دور آن می چرخید.
قرص‌های ماده در اطراف خط استوای یک سیاهچاله وجود دارند، متشکل از موادی که توسط گرانش جذب می‌شوند اما هنوز توسط سیاهچاله جذب نشده‌اند، که قرص برافزایش آن با سرعت بسیار بالایی به دور استوا می‌چرخد و گرما و اشعه ایکس آزاد می‌کند. و اشعه گاما با این حال، نویسندگان این مطالعه ادعا می کنند که موادی که آنها به آن نگاه کردند بخشی از دیسک برافزایش نبوده است.
همچنین جالب: ستاره های نوترونی میراثی از طلا و پلاتین به جا می گذارند
اثر داپلر، ناشی از حرکت سریع مواد در دیسک برافزایش، امواج الکترومغناطیسی را بسته به اینکه منبع به سمت ناظر حرکت می کند یا از آن دور می شود، کشیده یا فشرده می کند. در نتیجه، نور ساطع شده از بخشی از قرص برافزایشی که از زمین دور می شود، درخشان تر خواهد بود. اما دانشمندان هیچ مدرکی در این مورد ندیدند.
در این بیانیه آمده است: "دیسک برافزایشی تنها بخشی از سیستم سیاهچاله است که این نوع تشعشعات را ساطع می کند." "اگر از لبه نگاه می کردیم، اشعه ایکس دیسک برافزایش را نمی دیدیم." اعتقاد بر این است که سیاهچاله های کلان پرجرم که میلیون ها و حتی میلیاردها برابر خورشید جرم دارند، در مرکز اکثر کهکشان ها پنهان شده اند. آنها برای میلیاردها سال رشد می کنند و هر چیزی را که در آغوش گرانشی آنها قرار می گیرد جذب می کنند. ستاره شناسان می توانند سیاهچاله ها را به دلیل اشعه ایکس درخشانی که هنگام جذب گاز و ماده از محیط اطراف خود ساطع می کنند، شناسایی کنند.
ستارگانی که در بخش‌های مرکزی کهکشان‌ها می‌چرخند، گاهی می‌توانند چنان به سیاه‌چاله‌ها نزدیک شوند که در گرانش خود به دام بیفتند. آنها بیشتر و بیشتر به سیاهچاله نزدیک می شوند و در نهایت به دلیل اسپاگت شدن به مرگ نابهنگام می میرند.
همچنین بخوانید:
- ستاره های در حال مرگ می توانند مانند بمب اتمی منفجر شوند
- محققان اولین نوترینوها را از یک ستاره پاره شده کشف کردند