در مقیاسی که به سختی قابل درک است، جهان از یک "شبکه کیهانی" از رشته های هیدروژنی تشکیل شده است که کهکشان ها را تغذیه و شکل می دهند. اخترشناسان اکنون اولین مشاهدات مستقیم نور را از این شبکه انجام داده‌اند و با یک تلسکوپ میدان عمیق قدرتمند به تکه‌ای از آسمان نگاه می‌کنند تا کهکشان‌های کوتوله کم‌نور را آشکار کنند.
فیزیک و مدل‌سازی مدت‌ها پیش‌بینی کرده‌اند که ساختار بزرگ مقیاس جهان به نظر می‌رسد که توسط عنکبوت عظیمی ساخته شده است. به نظر می‌رسد که ماده تاریک در رشته‌هایی توزیع شده است که سال‌های نوری را در بر می‌گیرند، و همچنین مواد معمولی مانند غبار و گاز را برای جمع شدن در امتداد این رشته‌ها جذب می‌کند. کهکشان ها و خوشه ها تمایل دارند در گره هایی که این الیاف به هم می رسند متراکم شوند.
نکاتی از این شبکه های کیهانی قبلاً به طور غیر مستقیم از طریق عدسی گرانشی یا نور درخشان اختروش هایی که گاز را روشن می کنند، دیده شده است. اما اکنون اخترشناسان موفق به کشف نور از خود گاز هیدروژن شده اند.
برای انجام این کار، تیم از ابزار کاوشگر طیف‌سنجی چند واحدی (MUSE) روی تلسکوپ بسیار بزرگ (VLT) در شیلی استفاده کرد. آنها این ساز را به یک منطقه از آسمان نشانه گرفتند و 140 ساعت نگاه کردند. این نوردهی طولانی نور پراکنده ناشی از انتشار هیدروژن را متمرکز کرد و 22 ساختار فیبری را در کیهان بسیار اولیه - بین 0,8 تا 2,2 میلیارد سال پس از انفجار بزرگ - آشکار کرد.
قبلاً تصور می شد که هر درخششی از این رشته ها می تواند ناشی از تابش پس زمینه مایکروویو کیهانی باشد که گاز موجود در رشته ها را گرم می کند. اما وقتی تیم شبیه‌سازی‌های بیشتری انجام داد، متوجه شدند که نور احتمالاً مستقیماً از میلیاردها کهکشان کوتوله می‌آید.
جالب توجه است، اگرچه این منطقه قبلاً به عنوان بخشی از بررسی میدان فوق العاده عمیق هابل مورد مطالعه قرار گرفته است، مشاهدات جدید 40 درصد کهکشان های بیشتری را نشان داد که هابل قادر به دیدن آنها نبود. و حتی در آن زمان، بسیاری از کهکشان‌های دیگر برای MUSE ضعیف‌تر از آن بودند که بتوانند آنها را به صورت جداگانه تشخیص دهند.
این تیم می گوید که این کهکشان های اضافی ممکن است از ما بخواهند که درک خود را از نحوه شکل گیری آنها به روز کنیم.
همچنین بخوانید: