یک تیم بین المللی از ستاره شناسان به سرپرستی محققی به نام تونی سانتانا راس از دانشگاه آلیکانته و موسسه علوم فضایی دانشگاه بارسلونا (ICCUB) پس از یک دهه جست و جو، وجود دومین سیارک تروجان زمینی شناخته شده - 2020 XL را تایید کردند.5.
تمام اجرام آسمانی که در اطراف منظومه شمسی ما سرگردان هستند، تحت تأثیر گرانشی همه اجرام عظیم دیگری که از آنها تشکیل شده است، از جمله خورشید و سیارات، قرار دارند. اگر فقط منظومه زمین-خورشید را در نظر بگیریم، قوانین گرانش نیوتن نشان می دهد که پنج نقطه وجود دارد که در آن همه نیروهای وارد بر جسم واقع در آن نقطه، یکدیگر را متعادل می کنند. این نواحی نقاط لاگرانژ نامیده می شوند و نواحی با ثبات زیادی هستند. سیارک های تروجان زمین اجرام کوچکی هستند که به دور نقاط L لاگرانژ می چرخند4 یا ال5 منظومه خورشید-زمین
این نتایج تایید می کند که XL 20205 دومین سیارک تروجان زمینی است که تا به امروز شناخته شده است و همه چیز نشان می دهد که تروجان باقی خواهد ماند، یعنی به مدت 4 هزار سال در نقطه لاگرانژ خواهد بود. محققان اندازه کلی این جرم را (حدود یک کیلومتر قطر - بزرگتر از سیارک شناخته شده تروجان زمین TK) تخمین زدند.7 2010، که قطر آن 0,3 کیلومتر بود)، و مطالعه ای در مورد تکانه مورد نیاز موشک برای رسیدن به سیارک از زمین انجام داد.
اگرچه سیارک‌های تروجان برای چندین دهه در سیارات دیگر مانند زهره، مریخ، مشتری، اورانوس و نپتون وجود دارند، اما تنها در سال 2011 بود که اولین سیارک تروجان زمینی کشف شد.
کشف سیارک های تروجان زمینی از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا ممکن است حاوی سوابق اولیه از شرایط اولیه شکل گیری منظومه شمسی باشد، زیرا تروجان های بدوی ممکن است در طول شکل گیری خود با سیارات چرخیده باشند و محدودیت هایی به تکامل دینامیکی خورشید اضافه می کنند. سیستم. علاوه بر این، تروجان های زمینی کاندیدای ایده آل برای ماموریت های فضایی بالقوه آینده هستند.
از آنجایی که نقطه لاگرانژ L4 در مداری مشابه زمین قرار دارد و برای رسیدن به آن نیاز به تغییر کمی در سرعت است. این بدان معناست که فضاپیما به ذخیره انرژی کم نیاز دارد تا در مداری مشترک با زمین بماند و فاصله ثابتی از آن حفظ کند. تروجان‌های زمین می‌توانند پایگاهی ایده‌آل برای اکتشاف عمیق منظومه شمسی باشند، حتی می‌توانند به منبعی از منابع تبدیل شوند.
همچنین بخوانید: