ستاره شناسان مرکز سحر کیهانی ماهیت متراکم ترین منطقه کهکشان هایی که در فضا دیده می شود را آشکار کرده اند. تلسکوپ جیمز وب در کیهان اولیه دانشمندان بر این باورند که این کهکشان می تواند مولد یک کهکشان عظیم شبیه راه شیری باشد که در هنگام جمع آوری کهکشان های کوچکتر در یک خوشه مشاهده شده است. این کشف درک ما از شکل گیری کهکشان ها را بیشتر می کند.
با توجه به درک فعلی از شکل گیری ساختارها در جهان، کهکشان ها به صورت سلسله مراتبی تشکیل می شوند، زمانی که ساختارهای کوچک برای اولین بار در اوایل جهان شکل می گیرند. در نهایت آنها با هم ادغام می شوند و ساختارهای بزرگتری را تشکیل می دهند. این نظریه توسط شبیه سازی های کامپیوتری پشتیبانی می شود و توسط مشاهدات کهکشان ها تایید می شود.
اخترشناسان برای مشاهده چگونگی جمع آوری اولیه ترین سازه ها سعی می کنند عمیق تر به گذشته و بنابراین تا آنجا که ممکن است نگاه کنند. اما این منابع بسیار کوچک و کم رنگ هستند، بنابراین تشخیص نیاز به فناوری پیشرفته دارد. در یک مطالعه جدید، دانشمندان، به اصطلاح، جد چیزی را که اکنون احتمالاً عظیم است، کشف کرده اند. کهکشان مثل کهکشان راه شیری این گروه از کهکشان‌های کوچکتر به نام CGG-z5 توسط یک برنامه رصدی به نام CEERS با تلسکوپ فضایی جیمز وب کشف شد.
CGG-z5 با استفاده از کد GalCluster ایجاد شده توسط Nicolai Sillassen از مرکز سحر کیهانی کشف شد. نیکولای سیلاسسن که قبلاً گروهی مشابه اما نزدیک‌تر از کهکشان‌ها را در حین آزمایش نرم‌افزار خود پیدا کرده است، می‌گوید: «من در طول مطالعاتم نرم‌افزاری را برای شناسایی این نوع ساختار توسعه دادم و اکنون آن را روی داده‌های برنامه CEERS اعمال کرده‌ایم.
درخشان ترین نمایندگان گروه کهکشان ها پیشتر با کمک تلسکوپ فضایی کشف شده بودند هابل. اما برنامه CEERS شرکت کنندگان جدید و کوچکتر را نشان داد. «سایر عناصر گروه کوچک و ضعیف هستند. محققان می‌گویند بدون حساسیت و وضوح فضایی بالای جیمز وب، ما به سادگی قادر به تشخیص آنها نبودیم.
در حال حاضر نمی توان گفت که دقیقاً "آینده" گروه کهکشان های CGG-z5 چیست. این گروه به جای تشکیل یک کهکشان واحد، ممکن است بعداً به یک خوشه بزرگ تبدیل شود کهکشان ها. احتمال دیگر این است که نمایندگان خوشه در واقع آنقدر که به نظر می‌رسد چیده نشده‌اند، بلکه بخشی از یک ساختار رشته‌ای هستند. مشاهدات دقیق تری با استفاده از طیف سنجی برای تمایز بین این سناریوها مورد نیاز است. و در حال حاضر، کامپیوترها به کمک می آیند شبیه سازی.
محققان می‌گویند: «برای درک بهتر ماهیت و تکامل CGG-z5، ما به دنبال ساختارهای مشابه برای شبیه‌سازی‌های مقیاس بزرگ بودیم». آنها 14 ساختار را پیدا کردند که دقیقاً با خواص فیزیکی گروه CGG-z5 مشاهده شده مطابقت دارد و سپس تکامل این ساختارها را در طول زمان در شبیه‌سازی‌ها ردیابی کردند که از کیهان اولیه شروع شده و به عصر حاضر ختم می‌شود.
اگرچه تکامل دقیق این 14 ساختار متفاوت است، اما سرنوشت آنها یکسان است: پس از حدود 0,5 تا 1 میلیارد سال، آنها با هم ادغام می شوند و یک کهکشان واحد را تشکیل می دهند که تا زمانی که جهان به نصف سن فعلی خود برسد، جرمی قابل مقایسه با آن خواهد داشت. راه شیری. دانشمندان می‌گویند: «با در نظر گرفتن پیش‌بینی‌های شبیه‌سازی‌ها، می‌توانیم فرض کنیم که سیستم CGG-z5 مسیر تکاملی مشابهی را دنبال می‌کند و ما فرآیند ادغام کهکشان‌های کوچک را در یک کهکشان عظیم ثبت کرده‌ایم».
همچنین جالب: