ابرغول های سرخ دسته ای از ستارگان هستند که در انفجارهای ابرنواختری به زندگی خود پایان می دهند. چرخه زندگی آنها به طور کامل شناخته نشده است، تا حدی به دلیل مشکلات در اندازه گیری دمای آنها. برای اولین بار، اخترشناسان روشی دقیق برای تعیین دمای سطح ابرغول های قرمز ابداع کردند.
ستاره ها در اندازه ها، جرم ها و ترکیبات بسیار متفاوتی هستند. خورشید ما یک نمونه نسبتا کوچک در نظر گرفته می شود، به ویژه در مقایسه با چیزی مانند Betelgeuse، که به عنوان یک ابرغول سرخ شناخته می شود. ابرغول‌های سرخ ستارگانی با جرم نه برابر خورشید ما هستند و تمام این جرم به این معنی است که وقتی می‌میرند، این کار را با خشونت شدید در انفجاری عظیم که به عنوان ابرنواختر شناخته می‌شود انجام می‌دهند، به‌ویژه به اصطلاح نوع دوم.
فضای بذر ابرنواختر نوع دوم با عناصر لازم برای زندگی، بنابراین محققان مشتاق هستند تا بیشتر در مورد آنها بیاموزند. در حال حاضر هیچ راهی برای پیش بینی دقیق انفجارهای ابرنواختری وجود ندارد. یکی از بخش‌های این پازل درک ماهیت ابرغول‌های قرمز است که قبل از ابرنواخترها قرار دارند.
علیرغم این واقعیت که ابرغول های قرمز بسیار درخشان هستند و در فواصل دور قابل مشاهده هستند، تعیین خواص مهم آنها از جمله دمای آنها دشوار است. این به دلیل ساختار پیچیده اتمسفر بالای آنها است که منجر به ناهماهنگی در اندازه گیری دما می شود که می تواند با انواع دیگر ستاره ها کار کند.
همچنین جالب:
- ستاره شناسان منظومه ای متشکل از شش ستاره پیدا کرده اند که یکدیگر را می گیرند
- دانشمندان سیستمی را یافته اند که در آن ستاره مرکزی و سیارات در جهات مختلف می چرخند
محققان می‌گویند: «برای اندازه‌گیری دمای ابرغول‌های قرمز، ما نیاز به یافتن ویژگی مرئی یا طیفی داشتیم که تحت تأثیر جو فوقانی پیچیده آنها قرار نگرفت». ویژگی‌های شیمیایی که به عنوان خطوط جذب شناخته می‌شوند، گزینه‌های ایده‌آلی بودند، اما هیچ خط واحدی وجود نداشت که فقط دما را نشان دهد. با این حال، با نگاهی به نسبت دو خط متفاوت اما مرتبط - خطوط آهن - متوجه شدیم که این نسبت با دما مرتبط است. و این به طور مداوم و قابل پیش بینی اتفاق افتاد."
متخصصان با استفاده از ابزار WINERED که متعلق به تلسکوپ هایی برای اندازه گیری ویژگی های طیفی اجرام دوردست است، ستاره های نامزد را مشاهده کردند. آنها خطوط جذب آهن را اندازه گرفتند و فواصل را برای تخمین دمای متناظر ستارگان محاسبه کردند. با ترکیب این دماها با اندازه‌گیری‌های دقیق فاصله به‌دست‌آمده توسط رصدخانه فضایی گایا آژانس فضایی اروپا، محققان درخشندگی یا قدرت ستارگان را محاسبه کردند و دریافتند که نتایج آنها با این نظریه مطابقت دارد.
اخترشناسان می‌گویند: «ما هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری درباره جدیدترین اجرام و پدیده‌های مرتبط داریم، اما فکر می‌کنیم این مطالعه به اخترشناسان کمک می‌کند تا برخی از شکاف‌ها را پر کنند.» ستاره غول پیکر بتلژوز ممکن است در طول زندگی ما تبدیل به ابرنواختر شود. در سال های 2019 و 2020، به طور غیرمنتظره ای کم رنگ شد. اگر بتوانیم پیش‌بینی کنیم که آیا و کی به ابرنواختر تبدیل می‌شود، بسیار عالی خواهد بود.»
همچنین بخوانید: