پس از مطالعه تابش خورشیدی نسبتاً غیرمعمولی که در سال 2017 رخ داد، به نظر می رسد دانشمندان سرانجام توانسته اند به این سؤال پاسخ دهند که منشا سیگنال های مرموز شبیه ضربان قلب است. تپش های خورشیدی در طول شراره های خورشیدی رخ می دهد. نه تنها خورشید چنین انفجارهای رادیویی دارد، بلکه ستارگان دوردست زیادی نیز دارد. آنها حاوی الگوهایی هستند که به طور منظم تکرار می شوند که به عنوان ضربان های شبه تناوبی (QPPs) شناخته می شوند. این الگوها شامل وقفه های کوتاه در جریان تشعشع است که هنگام مشاهده بر روی نموداری شبیه به الکتروکاردیوگرام (ECG) فرورفتگی ها و قله ها را ایجاد می کند.
این الگوهای ضربان برای درک چگونگی آزاد شدن و اتلاف انرژی در جو خورشید در طی این انفجارهای فوق العاده قدرتمند مهم هستند.سیجی یو، ستاره شناس رادیویی خورشیدی در موسسه فناوری نیوجرسی (NJIT) می گوید.
شراره های خورشیدی زمانی رخ می دهند که خطوط میدان مغناطیسی خورشید در هم پیچیده می شوند و سپس به جای خود باز می گردند. در این زمان، مقدار عظیمی از انرژی آزاد می شود و حلقه های بیش از حد گرم شده گاز یونیزه (پلاسما) و تشعشع به فضا پرتاب می شود. پلاسما با حرکت سریع جریانی از ذرات باردار ایجاد می کند که به صورت عمودی در مرکز حلقه پلاسما در یک لایه نازک جریان می یابد. اعتقاد بر این است که اختلالات در این "لایه های فعلی" منبع "ضربه" در سیگنال های QPP هستند. اما تا به حال، هیچ کس نمی دانست چه چیزی باعث این شکست ها شده است.
سیگنال اصلی ضربان قلب خورشیدی در شعله 2017 هر 10 تا 20 ثانیه تکرار می‌شود و مانند بسیاری از سیگنال‌های QPP دیگر که در سایر شراره‌های خورشیدی شناسایی شده‌اند، در پایه صفحه فعلی ردیابی می‌شود. اما سیگنال ثانویه که ضعیفتر از سیگنال اصلی بود و هر 30-60 ثانیه ضرب می شد، از کل لایه جاری می آمد که قبلا مشاهده نشده بود.
با استفاده از داده‌های جمع‌آوری‌شده، دانشمندان تشخیص دادند که علی‌رغم تناوب متفاوت سیگنال‌های ضربان قلب اولیه و ثانویه، آنها منشأ مشترکی دارند - ساختارهایی به نام "جزایر مغناطیسی" که در لایه فعلی تشکیل می‌شوند. اکنون برای آزمایش نظریه خود، دانشمندان داده‌های سایر سیگنال‌های QPP را بررسی می‌کنند تا ببینند آیا منشا منشأ مشابهی دارند یا خیر.
همچنین بخوانید: