در سال 2012، فرانک ویلچک، فیزیکدان MIT، خاطرنشان کرد که قوانین فیزیک نیز دارای تقارن زمانی هستند. این بدان معناست که هر آزمایشی که بعدا تکرار شود باید همان نتیجه را بدهد. ویلچک با بلورهای معمولی تشبیه کرد، اما در بعد زمان، این تقارن زمان شکن خود به خود را کریستال زمان نامید. پس از چند سال، فیزیکدانان بالاخره توانستند آن را بسازند.
کریستال های زمان بخشی از مرز بین دو جهان را می پوشانند. شاید بتوانیم با مطالعه دقیق کریستال های زمان یاد بگیریم که چگونه مرز را حذف کنیم.سامولی اوتی، دانشمند ارشد این پروژه در دانشگاه لنکستر در بریتانیا گفت.
در مطالعه جدید، اوتی و تیمش از "مگنون" برای ایجاد کریستال زمان خود استفاده کردند. مگنون ها شبه ذراتی هستند که در حالت جمعی گروهی از اتم ها بوجود می آیند. در این مورد، گروهی از فیزیکدانان هلیوم-3 (اتم هلیوم با دو پروتون اما فقط یک نوترون) را گرفتند و آن را تا ده هزارم درجه بالای صفر مطلق سرد کردند. در این دما، هلیوم-3 به یک میعانات بوز-انیشتین تبدیل شده است، جایی که همه اتم ها حالت کوانتومی مشترکی دارند و با یکدیگر هماهنگ عمل می کنند. در این میعان، تمام اسپین های الکترون در هلیوم-3 به هم متصل می شوند و با هم کار می کنند و امواج انرژی مغناطیسی - مگنون ها را تولید می کنند. این امواج بی انتها به جلو و عقب می پاشیدند و به کریستال زمان تبدیل می شدند.
تیم اوتی دو گروه از میگنون ها را که هر کدام به عنوان یک کریستال زمانی جداگانه عمل می کردند، گرفتند و آنها را به اندازه ای نزدیک کردند که بتوانند روی یکدیگر تأثیر بگذارند. سیستم ترکیبی مگنون ها به عنوان یک کریستال یک زمان با دو حالت مجزا عمل می کرد.
هدف از این آزمایش ایجاد یک سیستم کاری پایدار از کریستال های زمان است که می تواند برای محاسبات کوانتومی استفاده شود. در سیستم‌های کامپیوتری کلاسیک، واحد پایه اطلاعات یک بیت است که می‌تواند حالت 0 یا 1 داشته باشد، در حالی که در محاسبات کوانتومی، هر "کیوبیت" می‌تواند همزمان در بیش از یک مکان باشد، که به محاسبات بسیار بیشتری اجازه می‌دهد. انجام شود.
این می‌تواند به این معنا باشد که کریستال‌های زمان می‌توانند به‌عنوان بلوک ساختمانی برای دستگاه‌های کوانتومی که در خارج از آزمایشگاه نیز کار می‌کنند، استفاده شوند. در چنین تعهدی، سیستم دو سطحی ایجاد شده توسط ما، سنگ بنای اصلی خواهد بود."اوتی گفت.
این کار در حال حاضر از یک کامپیوتر کوانتومی کار بسیار دور است، اما مسیرهای تحقیقاتی جالبی را باز می کند. در واقع، فیزیکدانان سیستمی از دو کریستال زمان متصل ایجاد کرده اند که سیستم های کوانتومی عجیبی هستند که در یک حلقه بی نهایت گیر کرده اند و قوانین عادی ترمودینامیک برای آنها اعمال نمی شود. اگر دانشمندان بتوانند سیستمی متشکل از دو کریستال زمان را بدون از بین بردن حالت‌های کوانتومی آن دستکاری کنند، به طور بالقوه می‌توانند سیستم‌های کریستال زمان بزرگ‌تری بسازند که دستگاه‌های محاسباتی واقعی خواهند بود.
شما می توانید به اوکراین در مبارزه با مهاجمان روسی کمک کنید. بهترین راه برای انجام این کار، کمک مالی به نیروهای مسلح اوکراین است Savelife یا از طریق صفحه رسمی NBU.
همچنین بخوانید: