هر ابرنواختر - این بد است، زیرا آنها زیست کره ها را از بین می برند و سیارات را در تشعشع غرق می کنند. اما دانشمندان اخیراً یک تهدید بالقوه جدید را آشکار کرده اند - نوع خاصی از ابرنواختر که می تواند لایه اوزون سیاره را سال ها پس از انفجار اولیه نابود کند.
وقتی غول پیکر ستاره ها در انفجارهای عظیمی به نام ابرنواختر می میرند و به طور موقت به یکی از درخشان ترین اجرام در جهان تبدیل می شوند. یک ابرنواختر برای کسوف کردن نور ترکیبی صدها میلیارد ستاره کافی است.
به عنوان مثال، یک ستاره نزدیک بتلژوز در حال حاضر هر روز منفجر می شود (در دنیای نجوم این به معنای زمانی در چند میلیون سال آینده است). اگرچه این ستاره بیش از 600 سال نوری از ما فاصله دارد، اما هنگامی که به ابرنواختر تبدیل می شود، نور آن در آسمان پس از خورشید دومین خواهد بود. Betelgeuse در طول روز قابل مشاهده خواهد بود، درخشان تر از ماه کامل خواهد درخشید، و این برای چندین هفته ادامه خواهد داشت.
با وجود روشنایی باورنکردنی، بخش نور مرئی یک ابرنواختر تنها بخش کوچکی از انرژی آزاد شده است. و در حالی که مقادیر شدید نور مرئی می تواند باعث نابینایی شود، اما اثرات جدی دیگری ندارد. اما تشعشعات پرانرژی مرتبط با یک ابرنواختر باعث نگرانی عمیق می شود. این می تواند اکسیژن را کاتالیز کند و در نتیجه لایه محافظ ازن زمین را از بین ببرد و بدون آن، سیاره ما اثرات وحشتناک تشعشعات فرابنفش خورشید را احساس خواهد کرد.
همچنین جالب:
انفجار تشعشع در چند ثانیه اول پس از فلاش رخ می دهد ابرنواختر، اما تهدید بعدا ظاهر می شود. پرتوهای کیهانی، که ذرات زیراتمی هستند که تقریباً به سرعت نور شتاب می‌گیرند، سرانجام پس از صدها یا هزاران سال از گرداب بیرون می‌آیند و بخش زیادی از انرژی ابرنواختر را با خود حمل می‌کنند، بنابراین می‌توانند به معنای واقعی کلمه از لایه اوزون بشکنند و غرق شوند. سطح سیاره با تابش
دانشمندان بر این باورند که چنین حوادثی ممکن است رخ داده باشد در گذشته. تجزیه و تحلیل سنگ‌سنگ ماه و سنگ‌های اعماق دریا مقادیر قابل‌توجهی آهن 60 را نشان داد که یک ایزوتوپ رادیواکتیو آهن است که فقط در ابرنواخترها تولید می‌شود. وجود آهن 60 نشان می دهد که زمین بیش از چند میلیون سال پیش تحت تأثیر یک ابرنواختر قرار گرفته است.
بر اساس تهدیدات ناشی از تشعشعات گاما و پرتوهای کیهانی، ستاره شناسان قبلاً به این نتیجه رسیده اند که ما نسبتاً ایمن هستیم و هیچ نامزد ابرنواختری در این نزدیکی وجود ندارد که بتواند خطری برای زندگی روی زمین باشد. اما دانشمندان یک خطر بالقوه جدید کشف کرده‌اند - دسته خاصی از ابرنواخترها ممکن است شکل اضافی و گسترده‌ای از تشعشعات را منتشر کنند که تهدیدی جدی برای سیارات مشابه زمین است.
این کلاس خاص ابرنواخترها زمانی اتفاق می افتد که ستاره ای که به مرحله نهایی نزدیک می شود توسط یک قرص ضخیم از ماده احاطه شود. پس از انفجار اولیه یک ابرنواختر، یک موج ضربه ای ایجاد می شود که به این دیسک برخورد می کند و آن را تا دمای فوق العاده بالا گرم می کند و باعث می شود که دیسک مقادیر زیادی اشعه ایکس تولید کند. و خود می تواند در فواصل بسیار طولانی گسترش یابد.
در یک مطالعه اخیر، دانشمندان دریافتند که درخشان ترین ابرنواختر پرتو ایکس می تواند مسافتی معادل 150 سال نوری را طی کند و از لایه اوزون سیاره سرریز شود و آن را 50 درصد تخلیه کند. ماه ها یا سال ها پس از شعله اولیه، سیاره مورد اصابت اشعه ایکس قرار می گیرد و صدها یا هزاران سال بعد، پرتوهای کیهانی به آن می رسد.
خوشبختانه، دانشمندان هیچ ابرنواختر پرتو ایکسی در این نزدیکی نمی‌دانند، بنابراین اکنون می‌توانیم فرض کنیم که زمین در یکی از امن‌ترین مناطق کل کهکشان قرار دارد. اما این تحقیق محدودیت‌های بیشتری را برای منطقه قابل سکونت کهکشانی، منطقه‌ای در هر کهکشان که در آن حیات به طور بالقوه امکان پذیر است، ایجاد می‌کند.
شما می توانید به اوکراین در مبارزه با مهاجمان روسی کمک کنید. بهترین راه برای انجام این کار، کمک مالی به نیروهای مسلح اوکراین است Savelife یا از طریق صفحه رسمی NBU.