41 سال پیش، شفق قطبی در نزدیکی خط استوا فوران کرد

اگر می خواهید با نورهای شمالی تماشایی خیره شوید، بهترین راه برای رصد آسمان در ناحیه قطب شمال است. اما 41 سال پیش که شفق قطبی (شفق قطبی) در نتیجه اختلال در میدان مغناطیسی زمین به سمت استوا حرکت کرد، اینطور نبود. در طی این آشفتگی ژئومغناطیسی، که به عنوان رویداد لاکمپ یا گشت و گذار لاکمپ شناخته می شود، میدان های مغناطیسی شمالی و جنوبی سیاره تضعیف شد و میدان مغناطیسی روی محور آن کج شد و به کسری از قدرت قبلی خود کاهش یافت. این امر کشش مغناطیسی را که معمولاً جریانی از ذرات خورشیدی پرانرژی را به سمت قطب شمال و جنوب هدایت می‌کند، تضعیف می‌کند، جایی که آنها با گازهای اتمسفر تعامل می‌کنند و آسمان شب را مانند نورهای شمالی و جنوبی روشن می‌کنند.

حدود 1 سال طول کشید تا میدان مغناطیسی به قدرت و تمایل اولیه خود بازگردد، در این مدت شفق ها به سمت عرض های جغرافیایی زیر استوایی حرکت کردند که در حالت عادی دیده نمی شوند. آگنیت موخوپادهای، نویسنده اصلی، دانشجوی دکترای دپارتمان علوم اقلیمی و فضایی در دانشگاه میشیگان، گفت: این دوره از تغییرات شدید ژئومغناطیسی همچنین می‌تواند تغییراتی را در جو زمین ایجاد کند که بر شرایط زندگی در برخی نقاط سیاره تأثیر می‌گذارد. کنفرانس AGU

میدان مغناطیسی زمین در فرآیند چرخش هسته مذاب سیاره ما متولد می شود. شکسته شدن فلز در نزدیکی مرکز زمین و چرخش سیاره با هم باعث ایجاد قطب های مغناطیسی روی سطح در شمال و جنوب می شود، خطوط میدان مغناطیسی که قطب ها را در کمان های پیچ در پیچ به هم متصل می کنند. آنها یک منطقه حفاظتی را تشکیل می دهند که به عنوان مگنتوسفر نیز شناخته می شود که از سیاره در برابر ذرات رادیواکتیو ناشی از فضا و باد خورشیدی محافظت می کند.

در سمتی از زمین که رو به خورشید است (که وزن اصلی باد خورشیدی روی آن می افتد)، مگنتوسفر به حدود 6-10 برابر شعاع زمین فشرده می شود. در سمت شب زمین، مگنتوسفر به فضا گسترش می یابد و می تواند به صدها کیلومتر زمین برسد. اما حدود 41 سال پیش، قدرت مگنتوسفر «تقریباً به 4 درصد از مقادیر امروزی» کاهش یافت و به طرفین متمایل شد. موخوپادهای می‌گوید: «چند مطالعه در گذشته فرض می‌کردند که مغناطیس‌کره در روز کاملاً ناپدید می‌شود.

دانشمندان برای کشف این نتیجه از زنجیره ای از مدل های مختلف استفاده کردند. اول، آنها داده‌های مربوط به مغناطیس سیاره را از ذخایر سنگی باستانی و همچنین داده‌های آتشفشانی به شبیه‌سازی میدان مغناطیسی در طول رویداد Laschamp تغذیه کردند. آنها این داده‌ها را با شبیه‌سازی‌های برهم‌کنش مگنتوسفر با باد خورشیدی ترکیب کردند و سپس این نتایج را به مدل دیگری وارد کردند که مکان، شکل و قدرت شفق را با تجزیه و تحلیل پارامترهای ذرات خورشیدی که شفق‌ها را ایجاد می‌کنند، محاسبه کرد. به عنوان فشار یون، چگالی و دما. در طی رویدادی که میدان مغناطیسی زمین را برای بیش از 1 سال مختل کرد، پدیده هایی مانند این از مکان های معمول خود در عرض های جغرافیایی شمالی فاصله گرفتند.

این تیم دریافت که اگرچه مگنتوسفر در طول رویداد لاکمپ تا حدود 3,8 برابر شعاع زمین کوچک شد، اما هرگز به طور کامل ناپدید نشد. در این دوره، قدرت مغناطیسی قطب ها، که قبلا در شمال و جنوب قرار داشتند، به عرض های جغرافیایی استوایی منتقل شد - و شفق های قطبی آنها را دنبال کردند.

موخوپادهای گفت، مطالعات قبلی نشان می‌دهد که رویداد لاشام در 41 سال پیش می‌توانست وجود زمین ماقبل تاریخ را تحت تأثیر قرار دهد و این سیاره را در یک بحران اکولوژیکی فرو ببرد، و مدل‌های جدید اشاره کردند که چنین نتیجه‌ای "محتمل" است. در اوایل سال جاری، محققان دیگر دریافتند که یک مگنتوسفر ضعیف شده به راحتی توسط بادهای خورشیدی نفوذ می‌کند، که منجر به تخریب لایه لایه لایه لایه لایه لایه لایه لایه لایه لایه لایه اوزون، شوک‌های اقلیمی و انقراض می‌شود که شاید حتی در انقراض نئاندرتال‌ها در اروپا نقش داشته باشد.

در حالی که نتایج آنها ارتباط علی بین تغییرات میدان مغناطیسی Laschamps و پیامدهای زیست محیطی شدید برای زمین را ثابت نمی کند، این مدل ها ایده هایی را برای تحقیقات آینده ارائه می دهند که ممکن است چنین ارتباطی را ایجاد کند.

همچنین بخوانید:

• جعبه سیاه زمین تمام اشتباهات بشریت را قبل از مرگش ثبت خواهد کرد
• دانشمندان در مطالعه هلیوسفر زمین به پیشرفتی دست یافته اند