کوتوله های سفید، هسته های درخشان ستارگان مرده، اغلب حاوی دیسک هایی از زباله های گرد و غبار هستند. با این حال، این دیسک های باقی مانده تنها 10 تا 20 میلیون سال پس از مرحله آشفته غول سرخ ظاهر می شوند. مقاله جدیدی توسط جردن استکلوف محقق موسسه علوم سیاره ای دلیل این تاخیر را فاش می کند.
وقتی سوخت هسته ای ستاره ای مشابه جرم خورشید تمام می شود، ابتدا به سمت بیرون منبسط می شود و به یک غول سرخ تبدیل می شود. در پایان عمر خورشید خودمان، به یک غول سرخ تبدیل خواهد شد که سیارات ما را نابود خواهد کرد: عطارد، زهره و احتمالاً زمین. در طول این مرحله، ستارگان نیز مقدار زیادی از جرم خود را از دست می دهند تا در نهایت به یک کوتوله سفید تبدیل شوند، توپی به اندازه زمین از کربن و اکسیژن با جرم نیمی از خورشید، که مدار سیارات باقی مانده را بی ثبات می کند، که به نوبه خود می تواند سیارک ها را پراکنده کنید و تعدادی از آنها را به سمت کوتوله سفید میزبان پرتاب کنید. گفتن استکلوف.
دیسک‌های باقی‌مانده زمانی تشکیل می‌شوند که اجرام سیاره‌ای مانند این سیارک‌ها از نزدیکی بیش از حد به ستاره مادر خود، کوتوله سفید، که نیروهای جزر و مدی آن می‌توانند آنها را به غبار تبدیل کنند، بگذرند. بنابراین، انتظار می‌رود که کوتوله‌های سفید داغ جوان، که در آنها سیستم‌های سیاره‌ای بی‌ثبات وجود دارد، باید به سرعت دیسک‌هایی را از زباله‌های گرد و غبار تشکیل دهند. با این حال، مشاهدات نشان می دهد که آنها تنها پس از یک تاخیر طولانی تشکیل می شوند.
همچنین جالب: پایان جهان ممکن است در پرتو آتش بازی "کوتوله های سیاه" بگذرد
دانشمندان دریافتند که این تاخیر در نتیجه گرم بودن این کوتوله های سفید جوان است. آنقدر داغ است که هر غباری که توسط یک سیارک نابود شده در اثر جزر و مد تولید می شود، به سرعت تبخیر و پراکنده می شود. این غبار تنها پس از اینکه کوتوله سفید به اندازه کافی خنک شد، تا دمای سطحی حدود 26648,889 درجه سانتیگراد، تبخیر متوقف می شود. این دما با مشاهدات این سیستم‌های کوتوله سفید مطابقت دارد، همه دیسک‌های گرد و غباری که در اطراف کوتوله‌های سفید شناسایی شده‌اند سردتر از این دمای بحرانی هستند.
استکلوف گفت: منظومه شمسی ما چند میلیارد سال دیگر به این سرنوشت دچار خواهد شد، زمانی که سوخت خورشید تمام شود، منبسط شود و به یک غول سرخ تبدیل شود و در نهایت به یک کوتوله سفید تبدیل شود. بیشتر سیارات درونی نابود خواهند شد و مشتری به سمت بیرون مهاجرت می کند و مدار سیارک ها را در کمربند سیارکی ما بی ثبات می کند. برخی از این سیارک‌ها ممکن است در نهایت از نزدیکی خورشید عبور کنند، جایی که جزر و مد ستاره‌ای می‌توانند آنها را بشکنند و دیسک‌هایی از زباله‌های غبارآلود تشکیل دهند. به عبارت دیگر، ما می توانیم سیستم خانه خود را در آینده ای دور نگاه کنیم.
همچنین بخوانید: