Vísindamenn við Curtin háskóla hafa rannsakað styrk og aldur hins forna smástirni Itokawa, sem er byggt upp úr grýttu rusli og ryki. Og það gerði það mögulegt að draga mikilvægar ályktanir sem gætu hugsanlega hjálpað til við að bjarga plánetunni ef svipað smástirni nálgast jörðina.
Alþjóðlegt teymi skoðaði þrjár örsmáar rykagnir sem safnað var af yfirborði hins forna 500 metra smástirni Itokawa. Efnið var komið til jarðar með rannsakanda árið 2010 Hayabusa 1 þróað af JAXA (Japan Aerospace Exploration Agency).
Niðurstöður rannsóknarinnar sýndu að litla smástirnið Itokawa, sem er 2 milljón km frá jörðu og á stærð við Sydney Harbour Bridge, yrði erfitt að eyðileggja og þolir árekstra. Það er að segja forrit eins og PÍLA NASA, ef til vill, væri ekki eins áhrifaríkt í þessu tiltekna tilviki.
Aðalhöfundur rannsóknarinnar, prófessor Fred Jourdan, sagði að hópurinn hafi einnig komist að því að smástirnið Itokawa sé næstum jafngamalt og sólkerfið sjálft. "Ólíkt einlitum smástirni, er Itokawa ekki eitt steinstykki, heldur tilheyrir flokki flokks, sem þýðir að það er eingöngu samsett úr lausum grjóti og steinum, og næstum helmingur þess er tómt rými," sagði prófessor Jourdan.
„Samkvæmt spám er líftími einlitra smástirna á stærð við Itokawa í smástirnabeltinu aðeins nokkur hundruð þúsund ár. En hið mikla högg sem eyðilagði einlita foreldrisminni og myndaði sjálft Itokawa átti sér stað fyrir að minnsta kosti 4,2 milljörðum ára. Svo ótrúlega langur líftími smástirni af þessari stærð er vegna höggdeyfandi eðlis ruslefnisins, bætir prófessorinn við. „Í stuttu máli uppgötvuðum við að Itokawa er eins og risastór geimpúði og það er mjög erfitt að eyðileggja hann.
Vísindamennirnir notuðu tvær aðferðir til að greina þrjár rykagnir sem bættu hvor aðra upp. Sú fyrsta er kölluð rafeindabakdreifing og gerir þér kleift að mæla hvort bergið hafi orðið fyrir höggi af loftsteini. Önnur aðferðin er argon-argon stefnumót.
Meðhöfundur rannsóknarinnar, dósent Nick Timms, segir að styrkur smástirni úr rusli hafi áður verið óþekktur, sem skerði getu til að þróast varnaráætlanir ef slíkt smástirni nálgast jörðina. „Við settum okkur það markmið að svara spurningunni um hvort brothætt smástirni séu ónæm fyrir höggum, eða hvort þau sundrast í brot við minnsta árekstur,“ sagði vísindamaðurinn.
„Þegar við komumst að því að þeir geta verið til í sólkerfinu næstum alla sögu þess ættu þeir að vera fleiri í smástirnabeltinu en áður var talið, þannig að það eru meiri líkur á því að ef stórt smástirni hleypur í átt að jörðinni, það verður brotakennd, - bætti dósent Nick Timms við. - Góðu fréttirnar eru þær að við getum líka notað þessar upplýsingar okkur til hagsbóta. Ef smástirnið greinist of seint fyrir hreyfihögg, getum við farið árásargjarnari nálgun – til dæmis með höggbylgjunni frá nærliggjandi kjarnorkusprengingu til að koma sundruðu smástirninu af leið án þess að eyðileggja það.
Einnig áhugavert: