Video-aanpassingen van games beginnen eindelijk te bevallen. De laatste van ons was meteen een hit bij HBO, waarbij een somber maar aangrijpend verhaal over overlevenden van de apocalyps werd omgezet in een volwaardige televisieserie. Toen was er Halo. Hoewel de serie de kijkers aanvankelijk niet overtuigde, kreeg het tweede seizoen veel betere recensies van critici. Prime Video doet nu een eigen poging tot een videogameserie met de release van Fallout, gebaseerd op de populaire franchise met dezelfde naam.
Terwijl The Last of Us een eenvoudig verhaal heeft en twee hoofdpersonages die je tijdens de game leert kennen, Fallout gebaseerd op een first-person shooter. De spelers kunnen iedereen zijn – en hebben meestal een mystieke bijnaam – en het is bekend dat de spellen bij elke iteratie in een andere stad en tijd plaatsvinden. Dus omwille van de eenvoud, en zodat de show zijn eigen verhaal kan vertellen zonder het te moeten bezaaien met referenties uit de echte wereld, speelt Fallout zich af op een nieuwe plaats en tijd. Of je nu de videogames ooit hebt gespeeld of een Fallout-superfan bent, hier is alles wat ik van de serie vind. Ja, verwarm de ketel en maak het je gemakkelijk, vandaag is een ongebruikelijke recensie.
Lees ook: Alpha Centauri: alles wat astronomen weten
Waar gaat de serie over?
De actie van de serie speelt zich af in een retro-futuristische post-apocalyptische versie van Los Angeles. Terwijl de gebeurtenissen in de videogames zich in verschillende eeuwen afspelen (en elkaar niet noodzakelijkerwijs overlappen), speelt de Fallout-serie zich 219 jaar na de kernexplosie in 2077 af. Naast het geïsoleerde plot is de hoofdpersoon van de serie (zoals in de games) een "inwoner van Vault 33" die haar hele leven ondergronds leeft. Voor zover de bewoners van de Kluis weten, is het oppervlak een gevaarlijke, bestraalde plek, ongeschikt voor leven. Ze wagen zich zelden buiten hun veilige, zelfvoorzienende huizen. Dit betekent dat iedereen die na generaties ondergronds te hebben geleefd, weinig kennis heeft van de buitenwereld, haar verwarde politiek en strijdende partijen.
We hebben ook de militaristische Brotherhood of Steel, evenals de bestraalde oppervlaktebewoners die bekend staan als mutanten. En bijna alles in de uitgestrekte Wasteland en daarbuiten wordt gecontroleerd door Vault-Tec. Met andere woorden: het is een wereld die onmiskenbaar geworteld is in de Fallout-canon. Het is een liefdevolle recreatie van de iconen van het Fallout-universum, maar het is ook iets groters dat de hele franchise naar een nieuw verhaal en een grotere wereld duwt.
Het verhaal van Fallout draait vooral om Lucy (Ella Purnell), een inwoner van de Vault, die haar huis verlaat om haar vader (Kyle McLachlan) te zoeken. Tijdens haar reizen door de Wasteland ontmoet ze Maximus (Aaron Moten), de wapendrager van de Brotherhood of Steel, een premiejager die bekend staat als de Ghoul (Walton Hoggins), en een groot aantal andere zeer vreemde inwoners.
Lees ook: Zes intercontinentale ballistische raketten (ICBM's) die de wereld kunnen beëindigen
Wat is de filosofie van de serie?
De serie volgt al deze personages terwijl hun paden elkaar kruisen en samenkomen in de Los Angeles Wasteland, op zoek naar een wetenschapper die uit de Enclave is ontsnapt met gevaarlijke technologie die de machtsverhoudingen in de Wasteland voor altijd zou kunnen veranderen. Op typische Fallout-manier helpt dit verhaal onze helden vooral om zich te verdiepen in de wereld van de Wasteland om alle wonderen te zien die deze te bieden heeft.
Deze wereld is een van die dingen die Fallout vanaf de eerste momenten vastlegt. Real-time kluizen hebben dezelfde Amerikaanse sfeer met stalen kooien die ze meteen indrukwekkend maakten in de opening van Fallout 3, met lange, kunstmatig verlichte gangen vol leuke brievenbussen en explosieveilige deuren. Maar niet aan de oppervlakte, waar de belangrijkste gebeurtenissen zich ontwikkelen. Fallout is op locatie opgenomen, met prachtige en smerige praktische sets die de Wasteland echt en levend laten aanvoelen. Kleren zijn gescheurd en gescheurd, muren zijn ruw en gerepareerd, en alles, van wapens tot technologie, lijkt in elkaar te zijn gezet uit de puinhopen van een wereld die ooit heeft bestaan. Dit alles komt in beeld wanneer de Brotherhood of Steel verschijnt in al hun machtige gepantserde glorie, en ziet er angstaanjagend uit in hun volledigheid.
Zoals je zou verwachten van een videogame-aanpassing, heeft Fallout veel paaseieren, maar ze lijken ook een deel van de wereld. Het voelt allemaal echt en geloofwaardig, als stukjes van een heel bestaan. Zelfs de graffiti is zorgvuldig ontworpen om in de wereld en het leven van de personages te passen, in plaats van de aandacht van hen af te leiden of als een flagrante afleiding te fungeren. Maar hoe goed de wereld van Fallout ook is, het zijn de personages die de serie met kop en schouders boven andere videogameaanpassingen en de meeste tv-shows die dit jaar zijn uitgebracht, uitsteken.
In de eerste paar afleveringen van de serie ontmoet Lucy de Wasteland met vreugde en vriendelijkheid, waardoor we via een tussenpersoon de verschrikkingen van het oppervlak kunnen ervaren. Deze al te onschuldige gimmick dreigt voortdurend uit te sterven, maar dat gebeurt nooit, grotendeels dankzij Purnells charme en de laserachtige precisie waarmee veel van de belangrijkste momenten van de show worden weergegeven. Ze ontmoet steeds personages die haar vertellen dat de Wasteland mensen verandert en hen hun menselijkheid en goedheid ontneemt totdat er niets anders meer over is dan overleven.
In minder populaire series is Lucy misschien gebruikt als een onhandig voorbeeld met grote ogen van hoe vriendelijkheid en menselijkheid uiteindelijk kunnen zegevieren, maar de schrijvers van Fallout willen iets interessanters onderzoeken: hoe behoud je je menselijkheid als vriendelijkheid op de achtergrond komt te staan? Haar moed en levenslust verdwijnen nooit, maar haar waarden veranderen – soms subtiel, als ze beseft dat ze niet iedereen kan helpen die ze in de Wasteland tegenkomt, en soms nog dramatischer, zoals wanneer ze onderweg een paar kannibalen tegenkomt. . Het is een letterlijke en metaforische reis die het karakter verdiept van een heldin die gemakkelijk het saaie en naïeve archetype had kunnen worden dat ze op papier lijkt te zijn.
Er zit zo'n indrukwekkende diepgang en creativiteit in alle Fallout-personages. Maximus krijgt een fascinerend verhaal over hoe hij in het reine kwam met het feit dat leden van de Brotherhood of Steel misschien niet de toonbeelden van deugd waren die hij dacht, en zelfs Lucy's jongere broer uit Vault 33 krijgt een interessant achtergrondverhaal over de aard van de relatie van zijn Vault. met de mensen om hem heen. De serie valt ook op door zijn korte, gekke eenmalige verhalen over excentrieke overlevenden die vriendelijker (of gekker) blijken te zijn dan onze hoofdpersonages aanvankelijk dachten.
De enige klacht die ik heb over de serie is dat er Walton Goggins in ontbreken. Zoals ik al zei, speelt hij Cooper Howard, een acteur die relevant probeert te blijven, maar nadat de bommen vallen, wordt hij de Ghoul, een neusloze slechterik die iets meer lijkt op de schurken waarmee hij te maken kreeg in zijn dagen als Hollywood-cowboy. Fallout speelt zich af in twee tijdlijnen: vóór de bommen vielen en daarna. Als de Ghoul is Hoggins niet verlegen om met grappige grapjes een gat ter grootte van een cartoon in de borst van de premiejager te schieten, maar het is interessant om te zien hoe hij worstelt om de stukjes menselijkheid die van hem zijn afgestraald te heroveren. De show gebruikt het niet zo vaak als zou moeten, maar het is leuk om naar te kijken.
Lees ook: Hoe kies je een fiets: een gids voor beginners
Wat voor nasmaak krijg je?
Het is geen verrassing dat de personages het sterkste deel van Fallout zijn, het is tenslotte een kruising tussen de gameserie en tv. Ondanks alle kwaliteiten van de hoofdverhalen, is het echte plezier van de Fallout-spellen het verkennen van de Wasteland, het vinden van de vreemdste bewoners, het luisteren naar hun dwaze verhalen en bizarre overtuigingen, of getuige zijn van hun komisch absurde staaltjes van geweld en overleving. Robertson-Dvoret en Wagner's Fallout geeft dat gevoel perfect weer, met personages in elk deel van het spel.
Hoewel dit alles zorgt voor een geweldige en vermakelijke tv-show – en een verrassend effectieve aanpassing van de serie – is de grootste prestatie van Fallout de hoeveelheid die het moeiteloos toevoegt aan de gamewereld. De meeste diepgaande historische subteksten van de serie verschijnen in de vorm van herinneringen aan het leven van Guly vóór de oorlog. Deze stukjes vormen een heel klein deel van de looptijd van de show, maar ze vertellen een meeslepend mysterieverhaal rond Vault-Tec, waardoor we het beste inzicht krijgen in de oorsprong ervan en de politieke duisternis van Fallout's vooroorlogse tijdperk. Het is een doordachte kijk op hoe de wereld van Fallout zo kapot is gegaan, en het wordt allemaal verteld door de lens van een Hollywood-film noir uit de jaren 50 die heel toepasselijk zou zijn als verwijzing naar een van de games.
Fallout rechtvaardigt het bestaan ervan door iets nieuws te brengen in het universum waarin het zich afspeelt, zonder zich van dat universum af te scheiden. In tegenstelling tot andere recente videogameaanpassingen, zoals The Last of Us, die op vakkundige en elegante wijze het verhaal van het bronmateriaal opnieuw vertelt, breidt Fallout dit uit en creëert een gamewereld waar fans al van zijn gaan houden. Het open wereldontwerp van de Fallout-serie maakt elke vorm van aanpassing moeilijk, gezien de hoeveelheid inhoud die kan worden verpakt op enorme locaties waar spelers honderden uren aan kunnen besteden. Maar bouwen op de basis van een reeds bestaande wereld is heel lastig. Fans beschermen de werelden waar ze van houden fel, en daarom had een game als Halo een aparte tijdlijn voor de aanpassing ervan, of waarom Twisted Metal de legende van zijn vervlogen franchise volledig veranderde.
Maar Fallout doet deze truc briljant. De passie van Robertson-Dvoret en Wagner voor de videogameserie is overduidelijk, maar nog belangrijker is hun vermogen om een goede tv-show te maken met een goed verteld verhaal en interessante personages die bovendien diep geworteld is in de wereld van Fallout en het handelsmerk duister heeft. -zo-donker-wat dan ook-grappige toon
Lees ook: Hoe sneakers kiezen: materialen, maten, soorten, comfort
Hoe en wie heeft de serie gefilmd?
De productie van Fallout begon in juni 2022 en de opnames vonden plaats in New Jersey, New York en Utah. Geneva Robertson-Dvoret (Tomb Raider: Lara Croft, Captain Marvel) en Graham Wagner waren uitvoerende producenten, schrijvers en co-showrunners. Jonathan Nolan (Westworld, Batman Begins, The Prestige, Interstellar) en Lisa Joy (Westworld, Peripherals, Reminiscence) regisseerden de eerste drie afleveringen van de epische serie. Amazon en Kilter Films produceerden de serie in samenwerking met Bethesda Game Studios en Bethesda Softworks.
Wat namen betreft die bekend zijn bij gamingfans: de Fallout-serie is ook uitvoerend geproduceerd door Todd Howard, die game director was voor Fallout 3 en Fallout 4, evenals uitvoerend producent van Fallout 76 en de mobiele spin-off Fallout Shelte, en James Altman, directeur uitgeverij Bethesda Softworks, de uitgever van de Fallout-spellen. In een gezamenlijke verklaring van Joy en Nolan waarin ze de show aankondigden, zeiden ze: “Fallout is een van de beste gameseries aller tijden. Elk hoofdstuk van dit enorm creatieve verhaal kostte ons talloze uren die we met familie en vrienden hadden kunnen doorbrengen. We zijn dus ongelooflijk enthousiast om samen te werken met Todd Howard en de andere briljante gekken bij Bethesda om dit enorme, subversieve en duister grappige universum tot leven te brengen met Amazon Studios."
Tijdens de perstour van de show zeiden de schrijvers vaak dat ze de Prime Video-serie meer als Fallout 5 vonden dan simpelweg een bewerking van een videogamefranchise. En misschien wel de grootste lof die de show verdient, is dat het absoluut aanvoelt als een vervolg op een game die toevallig naar een andere omgeving is getransporteerd. En na een fantastisch eerste seizoen is het moeilijk om niet enthousiast te zijn over het volgende hoofdstuk van Fallout, of het nu een nieuw seizoen op tv is of een terugkeer naar videogames.
Lees ook: Wat je allemaal moet weten voordat je een website lanceert
Komt er een tweede seizoen van Fallout?
Hoe enthousiast we ook zijn over de Fallout-serie, een tweede seizoen moet nog worden bevestigd. De feedback daarop is echter al positief. In een gesprek met Collider op CCXP 2023 onthulde Wagner dat het team heeft al enkele ideeën over wat ze komend seizoen gaan doen: “Ik weet niet hoe ik erover moet praten, maar ik wil je verzekeren dat we precies weten wat we gaan doen. Ik heb het gevoel dat we nog maar nauwelijks de oppervlakte hebben bereikt van wat we in het eerste seizoen wilden doen, dus er is nog veel meer te doen.
Ik denk veel na over de waanzin van Fallout, en als we alles tegelijk zouden aanpakken, zou het zijn alsof we seizoen 7 van Buffy the Vampire Slayer aan het kijken waren. Er zit bijvoorbeeld een demon op de bank en hij heeft het alleen maar over uit elkaar gaan. Wat gebeurd er? Begrijp je Het is te veel. Dus we nemen hier de tijd voor en we voeren het tempo echt op. Hoewel er tegelijkertijd volgens mij veel onzin gebeurt in de eerste twee afleveringen. Dus vanuit narratief oogpunt is het gek, maar vanuit Fallout-oogpunt nemen we de tijd en hebben we geduld, want er is nog veel te doen."
Lees ook: Vechters van de 5e en 6e generatie: wat is het verschil en waar ligt de grens?
conclusies
Fallout is een serie die tegelijkertijd grappig, ontroerend, verdrietig, schattig en walgelijk kan zijn.
En dat is precies de toon die het het beste weergeeft, waardoor het een geweldige toevoeging aan de franchise is in plaats van alleen maar een aanpassing.
Lees ook: