De tijd loopt onverbiddelijk vooruit, in de moderne wereld, als in een caleidoscoop, wordt de ene gebeurtenis vervangen door de andere, wetenschappers maken doorbraken op verschillende gebieden van geneeskunde, wetenschap en technologie. De wereld om ons heen lijkt steeds meer op de plot van een fantasiefilm. Decennia lang hebben ontwikkelaars op het gebied van IT-technologieën nieuwe apparaten gemaakt, soms met fantastische oplossingen, maar er zijn ook mislukte projecten geweest. Ik wil je er vandaag over vertellen.

3D televisie

Zo'n tien jaar geleden was de hele wereld gefascineerd door cinema in 3D-formaat. Veel regisseurs van Hollywood, en niet alleen, presenteerden hun grootschalige blockbusters in 3D-formaat. Toeschouwers waren verheugd om hun favoriete helden te zien, soms met het gevoel alsof ze deelnamen aan de actie. Het leek erop dat 3D-films een fantastische toekomst zouden hebben.

In de nasleep van de populariteit van dit soort films konden ook tv-fabrikanten niet wegblijven. Ze besloten 3D-tv's te maken met een speciale bril erbij. De tv-markt werd overspoeld met deze producten. In de VS werden zelfs enkele shows in 3D-formaat uitgebracht. Maar de tijd verstreek en de populariteit van dergelijke televisies daalde en werd oninteressant voor het grote publiek.

Ik ga gewoon mijn mening geven over waarom 3D-televisie nooit aansloeg. Niet verrassend was de belangrijkste reden het gebrek aan content in dit formaat: films, series en shows. Ja, films in 3D-formaat worden soms op grote schermen uitgebracht, maar cinematografen lijken er geen interesse meer in te hebben. Het ontbreken van geschikte apparatuur kan ook worden genoemd als de reden voor het mislukken van dergelijke films. Het beeld is soms erg wazig, wat de kijker niet prettig vindt. Bovendien zijn de toch al zeer oncomfortabele brillen die bij tv's en in bioscopen worden geleverd, zelfs zeer moderne, nog steeds zwaar, onhandig en oncomfortabel. Het is erg moeilijk en ongemakkelijk om er twee uur in te zitten. Vandaar een van de belangrijkste, naar mijn mening, moderne technologische mislukkingen. 3D tv's worden inmiddels vervangen door tv's met een gebogen scherm. De tijd zal leren wat hun lot zal zijn.

GEUR-O-VISIE

Zwitser Hans Laube in de jaren 50. ontwikkelde een technologie genaamd Smell-O-Vision (vertaald uit het Engels klinkt ruwweg als "geurwetenschap"), die het mogelijk maakte om dieper in de sfeer van de film te duiken door de bioscoopzaal te vullen met verschillende aroma's. De wetenschapper demonstreerde zijn uitvinding tijdens de vertoning van de film "The Smell of Mystery" in 1960. De technologie sloeg echter nooit aan. Sommige kijkers klaagden tijdens de film over het geluid van de auto zelf, anderen merkten op dat de geuren vaak niet overeenkwamen met het visuele bereik, en er waren er die niets voelden (waarschijnlijk hadden ze een loopneus).

Het leek erop dat de technologie een tweede geboorte zou krijgen met de komst van 3D-films. Veel wetenschappers dachten erover om 3D-effecten aan te vullen met geuren. Japanse onderzoekers van de Tokyo University of Technology and Agriculture (Tokyo University of Technology and Agriculture) probeerden zelfs een "ruikscherm" te creëren. De installatie was een gewone liquid crystal tv of beeldscherm, aan de zijkanten waarvan 4 ventilatoren. Deze ventilatoren richten de lucht in een vooraf bepaalde richting, evenwijdig aan het vlak van het scherm zelf. Op deze manier gerichte stromen ontmoeten elkaar op een bepaald punt en mengen zich tot één grote luchtstroom, waarvan de richting al loodrecht op het vlak van het scherm staat. Dit maakte het mogelijk om zo'n effect te verkrijgen alsof de geur rechtstreeks vanuit een bepaald deel van het scherm naar een persoon kwam.

Maar de massaproductie van dergelijke schermen hebben we nooit gezien. Het idee is misschien niet slecht, maar helaas mislukt.

QR-код

QR-codes zijn in 1994 ontwikkeld door het Japanse bedrijf Denso-Wave. Begin jaren 2000 werden ze wijdverspreid: ze worden in advertenties geplaatst, op productverpakkingen, gedrukt in boekjes, gebruikt in games, in handboeken en op een miljoen andere manieren. In verband met het verschijnen van krachtig genoeg mobiele telefoons uitgerust met ingebouwde camera's, begonnen QR-codes zich wijd over de hele wereld te verspreiden.

Het idee om een ​​QR-code te gebruiken is vrij simpel: je scant de QR-code met je smartphone en komt direct op de site met informatie over het product of attracties. Dit kan platte tekst zijn, een webadres, een telefoonnummer, de coördinaten van een willekeurige locatie of zelfs een volledig visitekaartje. Hun speciale uiterlijk maakt het gemakkelijker om ingebedde gegevens te lezen met behulp van moderne mobiele telefoons die zijn uitgerust met camera's. Het volstaat om de camera van de telefoon op de code te richten en onmiddellijk toegang te krijgen tot de inhoud ervan.

Maar in werkelijkheid gebruiken de meeste gebruikers de QR-codescanner zelden. Het is veel gemakkelijker om het verzoek in de browserregel te beëindigen. Na een paar seconden krijg je veel meer informatie dan met een QR-code. In het begin was ik zelf geïnteresseerd in het scannen van een QR-code met een smartphone, maar vaker wel dan niet was de informatie die mij op deze manier werd verstrekt te weinig. Ik kan me niet eens herinneren wanneer ik voor het laatst een product op deze manier heb gescand.

Mini-discs

Minidiscs zijn ontworpen om cd's te vervangen, geliefd bij velen op de markt. Het werk aan MiniDisc begon halverwege de jaren tachtig - in de "gouden eeuw" van audiocassettes, toen de limiet van de mogelijkheden van dit medium werd bereikt en de fundamentele beperkingen ervan voor alle toonaangevende fabrikanten duidelijk werden.

Het nieuwe medium moest net zo compact en beschermd blijven tegen invloeden van buitenaf als een compacte cassette, waardoor het niet alleen in audiosystemen voor thuisgebruik, maar ook in auto- en draagbare spelers zou kunnen worden gebruikt. Qua geluidskwaliteit moest het een analoge cassette overtreffen en zo dicht mogelijk bij een cd met een aanzienlijk kleinere capaciteit komen.

Minidiscs werden officieel geïntroduceerd op 12 januari 1992 door het bedrijf Sony. Maar ze wekten niet veel bewondering en voldeden niet aan de verwachtingen. Qua geluidskwaliteit waren de eerste spelers niet alleen inferieur aan DAT-bandrecorders met een verliesvrij opname-algoritme, maar zelfs aan de inmiddels volledig vergeten digitale DCC-cassettes, die ook gebruik maakten van een psycho-akoestisch compressieschema. Tegelijkertijd bleek de apparatuur qua kosten vergelijkbaar met cd-spelers, die een veel hogere geluidskwaliteit bieden.

Natuurlijk moet worden opgemerkt dat er gedurende de 20 jaar van zijn bestaan ​​verschillende pogingen zijn geweest om ze te populariseren, maar begin 2013 heeft hetzelfde bedrijf Sony moest officieel de voltooiing aankondigen van de werkzaamheden aan de productie en ondersteuning van minischijven.

Hetzelfde lot wacht hoogstwaarschijnlijk een ander type optische media -

Blu-ray schijf

Iemand zal zeggen dat nu het grootste deel van de films in dit formaat wordt uitgebracht. Maar vraag jezelf eens af: wanneer heb je voor het laatst films gekeken of naar muziek geluisterd via optische media? Ze werden vervangen door handige, lichtgewicht USB-flashstations die in elk apparaat kunnen worden geplaatst en een film, clip, video bekijken of naar muziek luisteren. Het is tenslotte handig, praktisch en comfortabel. Er zijn steeds minder laptops die een apparaat hebben om optische media te lezen.

Segway

Gepresenteerd in 2002, maakte het tweewielige voertuig veel lawaai in de wereld. Sommige experts voorspelden grote vooruitzichten voor hem. Er werd zelfs voorspeld dat segways fietsen en zelfs auto's volledig kunnen vervangen. Onder de trouwe aanhangers van dit voertuig was Steve Jobs, die het idee leuk vond en meteen een Segway kocht, evenals zijn vriend en mede-oprichter van het bedrijf. Apple Steve Wozniak.

De oprichters waren ervan overtuigd dat ze 10000 apparaten per week zouden kunnen verkopen en dat hun bedrijf het snelste in de geschiedenis zou worden om een ​​miljard omzet te behalen. In plaats daarvan verkochten ze in vier jaar tijd 24000 Segways. Was dit project slecht? Nee, natuurlijk - dit is een cool, maar erg duur ding waar veel mensen van droomden. Het probleem zit hem in de positionering. Ontwikkelaars begonnen het te presenteren als een golfwagen, een vervoermiddel voor ouderen of voor servicepersoneel van gasbedrijven die de indicatoren van sensoren controleren. Door zich op één applicatie te concentreren, kon Segway winnen in die markt en vervolgens uitbreiden naar nieuwe. Maar uiteindelijk bleek dat het project een gewenst tijdverdrijf, speelgoed, amusement bleef.

Hier in Oekraïne is het zeldzaam om iemand te zien die de straten van de stad op een Segway zou oversteken. Het zal eerder de interesse van voorbijgangers wekken, maar het is onwaarschijnlijk dat ze naar de winkel zullen rennen om een ​​voertuig te kopen, en de prijs daarvoor is vrij hoog.

Newton-tablet van het bedrijf Apple

Tegenwoordig is het erg moeilijk om je een wereld voor te stellen zonder een iPad-tablet van het bedrijf Apple. Het is nog steeds een soort maatstaf voor ontwikkelaars. Maar hij was in de geschiedenis Apple en de mislukte Newton-tablet, waarnaar de toenmalige kop Apple John Scully had hoge verwachtingen. De tablet, geïntroduceerd in 1992, was innovatief en compact. John Scully ontwierp het om in een zak te passen. De tablet was uitgerust met een touchscreen, dat in die tijd bijna fantastisch was, en een meer dan ambitieus handschriftherkenningsvermogen. Het is vermeldenswaard dat de gadget niets bijzonders bood: notities, telefoonboek, kalenders en faxen, en dit alles op een monochroom scherm met een lage resolutie. De nieuwigheid kon ook bogen op Wi-Fi en Bluetooth-ondersteuning.

Maar de opgeblazen verwachtingen rechtvaardigden zichzelf niet en de tablet werd het voorwerp van spot door experts en humoristen. Het was duidelijk dat hier iets aan moest gebeuren. Het imago van het bedrijf werd ondermijnd, de omzet daalde, de verliezen namen toe. En toen keerde Steve Jobs in 1997 terug naar het bedrijf, die al zijn woede op de gadget richtte vanwege vermeende problemen bij het gebruik. Maar veel experts waren ervan overtuigd dat de belangrijkste reden voor een dergelijke afwijzing van de Newton-tablet het feit was dat Steve het als een slechte erfenis van John Scully beschouwde. Het project werd uiteindelijk begraven en in 1998 werd de Newton-tablet geschiedenis.

MP3 speler Microsoft Zune

MP3 speler Microsoft De Zune, die in 2006 werd uitgebracht, werd door het bedrijf gepositioneerd als een directe concurrent van de ongelooflijk populaire iPod. Om echter een sterke concurrent van de speler te worden Apple de Zune heeft het niet gehaald, ook al had hij meer functionaliteit. Simpel gezegd: het bedrijf Microsoft Ik was te laat met mijn speler. Deze ziekte zal het bedrijf daarna nog vaak achtervolgen.

De Zune-speler had de bank kunnen breken als hij eerder was verschenen. Naast de algemene vertraging had de speler natuurlijk nog andere problemen. Bijvoorbeeld de vreselijke desktop-synchronisatieclient, het ontbreken van een Mac-versie, wat erg belangrijk was, veel iPod-gebruikers gebruikten ook Macs.

Als Microsoft aan deze race deelnam door meer aandacht aan de speler te besteden, is het waarschijnlijk dat de Zune een belangrijke concurrent van de iPod zou worden. Maar dit gebeurde niet. Er ging tijd verloren en dit was van bijzonder belang voor ontwikkelaars Microsoft hij belde niet. Er was een gevoel dat iedereen wachtte tot het project eindelijk zou worden omgedraaid en iedereen slaakte een zucht van verlichting. In mei 2012 stopten de werkzaamheden aan de speler. Ik wil heel graag een citaat citeren uit een interview met het Northwest Entrepreneur Network-portaal door een van de voormalige topmanagers Microsoft Robbie Bach (Robbie Bach), die destijds leiding gaf aan de entertainmentdivisie.

'Als ik terug in de tijd kon gaan en Zune opnieuw kon doen, zou ik het niet doen. Ik zou helemaal geen moeite doen met draagbare mediaspelers. De markt hoorde er volledig en volledig bij Apple en hun iPod, en er was geen plaats meer voor ons. Eerlijk gezegd hadden we gewoon niet het lef om eerst uit te breiden en speelden we uiteindelijk een inhaalslag met de Zune, die, hoewel geen slecht product, achterbleef. Helaas kon onze speler niet zeggen: "Wauw, ik moet dringend naar de winkel om dit ding te kopen!".

Het doet me denken aan de nieuwste ontwikkelingen, geruchten en speculaties rond smartphones Microsoft.

Google+

Het moderne leven is nauw verbonden met sociale netwerken. Ze gebruiken onzichtbare draden om ons te verbinden met vrienden, collega's, familieleden, ongeacht hun locatie. Over het algemeen geloof ik dat we nu in het tijdperk van sociale netwerken leven en dat hun belang elk jaar toeneemt.

Google is zich terdege bewust van de realiteit van de moderne wereld. En ze besloten niet achter te blijven en presenteerden hun sociale netwerk Google+ aan de wereld. Ik ben er zeker van dat in die tijd veel bestaande sociale netwerken achterover leunden op hun stoelen en gespannen raakten.

In het begin besteedde Google echt veel aandacht aan het nieuwe project. Er zat veel mysterie en ongebruikelijk in. Niet iedereen kon zich meteen registreren op Google+, een uitnodiging was vereist. Velen waren geïnteresseerd in wat voor nieuwe dingen de ontwikkelaars van Google zullen kunnen bieden, wat gebruikers zal verleiden.

Maar de tijd verstreek, veel gebruikers registreerden zich daar en het bleek dat ze niets nieuws konden aanbieden in Google+. Niet alle vrienden en klasgenoten verhuisden daar echter meteen naartoe. Het bleek dus dat er veel netwerkgebruikers lijken te zijn, maar vraag jezelf af hoe lang je al op Google+ zit. Ik denk niet dat het aantal gebruikers nu significant groeit, en concurrenten slapen niet. Misschien weet Google dit probleem op de een of andere manier op te lossen, maar er is weinig vertrouwen in.

Google Glas

Glas werd voor het eerst gepresenteerd in 2012 - bij de presentatie werd gedemonstreerd wat deze gadget allemaal kan. Serhiy Brin sprong met een parachute terwijl hij een prototype van een bril droeg, en voerde met hun hulp een live-uitzending van zijn sprong uit.

Het leek erop dat dit de toekomst was. Volgens het idee van de makers moest het apparaat drie hoofdtaken uitvoeren: een videodagboek, internet gekoppeld aan een mobiele verbinding en augmented reality. In feite bleek het heel anders te zijn. Die specialisten en journalisten die het geluk hadden Google Glass te ontvangen, merkten op dat het heel cool is om te lopen, het nieuws te lezen en te communiceren met vrienden met een bril. Maar dit is de eerste keer, en dan begin je ongemak, ongemak te voelen, sommigen zeiden zelfs dat ze hoofdpijn hadden. Dergelijke berichten verschenen steeds vaker op internet. Ja, het was onmogelijk om zomaar een bril te kopen, hoewel ze duur waren, 1500 dollar, maar velen zouden er niet tegen zijn om ze te proberen.

Het accessoire kwam onbegrijpelijk uit voor wie, onbegrijpelijk waarvoor en met veel gebreken. Voor dat geld zouden alleen rijke hipsters hem dragen, maar nogmaals, de bril ziet er zo belachelijk uit dat alleen de dappersten ermee zouden instemmen, en dan nog niet voor lang. De belangstelling voor een bril nam af. Blijkbaar besefte het bedrijf dat er iets mis was en besloot het experiment te beëindigen. Het bleek een experiment te zijn, want later gaven de ontwikkelaars zelf toe dat de computer van 1500 dollar die in een bril was ingebouwd slechts een prototype was, geen afgewerkt product, en ze droegen ertoe bij dat het programma te veel aandacht kreeg.

Later werd het project gesloten, maar de laatste tijd zijn er hardnekkige geruchten over de mogelijkheid van zijn wederopstanding. Wat, alweer een nieuw experiment? Zal er weer veel lawaai, reclame, lovende recensies, lof zijn? Heeft de eerste poging om Google Glass te maken ontwikkelaars niets geleerd?

"Slim" horloge

In de afgelopen jaren heeft de IT-wereld een nieuw apparaat gekregen - het zogenaamde "slimme" horloge. Apple uitgegeven Apple Kijk, bijna elke solide fabrikant Android-smartphones presenteerden een aantal modellen Android Slijtage (LG, Motorola, Huawei), en iemand, bijv. Samsung of Pebble ontwikkelden over het algemeen hun eigen besturingssystemen voor hun slimme horloges.

Aan de ene kant geeft dit aan dat slimme horloges een echt relevante klasse apparaten zijn geworden: ze worden over de hele wereld verkocht, ze worden verkocht in elektronicawinkels in de buurt van het dichtstbijzijnde metrostation, ze worden op internet geadverteerd, veelbelovend vrijheid voor je handen en gezondheid voor je lichaam Iedereen heeft gehoord van een smartwatch, veel mensen zijn erin geïnteresseerd, stellen er vragen over op thematische fora.

Maar aan de andere kant, heb ik het nodig? Deze vraag heb ik mezelf vaak gesteld en geen bevestigend antwoord gekregen. Een horloge kopen zodat het me de tijd laat zien, mijn oproepen van een smartphone, sms, berichten van sociale netwerken accepteert - dit is de taak van moderne "slimme" horloges. Er zijn veel nuances die ik niet leuk vind aan het horloge. Laten we beginnen met het feit dat het niet handig is om berichten te lezen op zo'n klein scherm, mijn gezichtsvermogen is sowieso niet zo goed. Ik kan oproepen ontvangen op mijn smartphone en het bekijken van video's en foto's erop is nog onhandiger. Ze kopen alleen omdat het in de mode is, is op de een of andere manier niet aantrekkelijk.

Ik weet zeker dat er veel van zulke mensen zijn. Om de een of andere reden zie ik niet iedereen 'slimme' horloges dragen op straat, in de metro, in cafés. Het blijkt dat de smartwatch een van de grootste technologische paradoxen van onze tijd is: iedereen heeft er van gehoord, iedereen heeft ze gezien, bijna elk groot technologiemerk maakt ze – maar hun verkoop in vergelijking met smartphones kan een statistische fout worden genoemd. Mensen kopen niet. Misschien verandert de situatie ooit, maar ik geloof er niet in, zoals de meeste mensen met wie ik praat.

Opsommen

We begrijpen allemaal dat er tijdens de ontwikkeling zowel successen als mislukkingen zijn, dat het soms fouten in experimenten zijn die tot briljante ontdekkingen leiden. Het is belangrijk voor de mensheid om niet te stoppen bij wat ze heeft bereikt, maar om vooruit te gaan en nieuwe horizonten van kennis te openen. Het is noodzakelijk om te onthouden dat alleen degene die niets doet, geen ongelijk heeft.